nadat de relatie met Bart uit ging november 2020 adviseerde hij mij om naar Frans van de Goor te gaan. Frans is een psychotherapeut in Mierlo en ik schreef hier al eerder een blog over. In deze blog schrijf ik over een opdracht die ik van Frans kreeg. Van de verschillende generaties moest ik een familielid kiezen die ik een brief schreef. Deze mocht ik ze ook laten lezen, dat hoeft niet. In eerste instantie is de opdracht voor mezelf, een stukje bewustwording. In deze editie deel ik de brief die ik voor mijn oma Ans, moeder van mijn moeder, heb geschreven. Destijds leefde ze nog en heb ik haar deze brief ook voorgelezen. Daarnaast heb ik een brief voor onze oudste zoon Stijn geschreven en een brief aan mijn moeder. Ben je benieuwd, lees dan vooral verder. Overigens heb ik de brief nog wel wat uitgebreid met enkele passages die die ik relevant vond bij het overtypen van deze handgeschreven brief.
lieve oma Ans (van Geel),
ik ben blij dat ik deze brief nog aan jou voor kan lezen als ik dat zou willen. Inmiddels ben je al 94 jaar oud en bijna 42 jaar oma van mij. Op woensdag 11 april 1979 vlak voor Pasen werd ik geboren. Ik kan mezelf daar natuurlijk niet veel meer van herinneren, ik ken alleen mijn geboorteverhaal en de foto’s uit mijn album. Ook van opa Antoon van Geel, jouw man, weet ik niet veel meer. Hij is plotseling overleden op zijn werk toen ik 3 jaar oud was. Wat weet jij nog van die tijd? Hoe was ik als baby en peuter? Jij woonde eerst in de Kievit aan de andere kant van Oss. Mijn broer(tje) Peter is een keer naar jou toe gefietst in z’n uppie, lekker fristi drinken bij oma (en niet de afwas hoeven doen bij ons in de Peellaan).
Daarna ben je verhuisd naar de Bongerd, vlakbij onze basisschool de Polderhof in Ussen. Tussen de middag of na school kwamen wij bij jou als mama aan het werk was bij de drogisterij. Samen speelden wij spelletjes zoals yahtzee, duizenden of een kaart spel. Ook bedacht je allerlei leuke massage dingen, zoals het kriebelen op onze rug en wij kregen dan meteen uitleg over het maken van stamppot 😉 Dat was altijd een fijn moment om uit het hoofd en in je lijf te komen. Bij Stijn en Bram doe ik dat ook voor het slapen gaan, zo wordt een mooie traditie in ere gehouden.
Ik kwam ook een keer in paniek bij jou aan met een natte broek, weet je dat nog? Een man wilde mij en een klasgenoot in zijn busje laten instappen. Dat was beangstigend in de tijd dat er verhalen werden verteld over kinderlokkers. In paniek rende ik via school naar jou toe. Later bleek het de vader van mijn klasgenoot te zijn, die had ik echter nog nooit gezien.
Of herinner je nog die keer dat wij samen met mama en Peter in het reuzenrad gingen op de kermis en dat mama hele erge hoogtevrees had? Dit zijn een aantal herinneringen die ik heb. Op onze vakanties namen wij ook altijd een eendje voor jou mee voor de verzameling. Ook gaf ik mijn zelfgemaakte eendje van klei die ik op de basisschool gemaakt had aan jou en zelfs die van mijn vriendin Esther mocht ik aan jou geven. Tijdens andere vakanties nam ik ook vaak iets mee, een klein souvenir.
In 2010 werd je overgrootmoeder bij de geboorte van Stijn. Vier generaties, erg bijzonder en daar hebben wij een mooie foto van gemaakt met jou in de stoel met Stijn en mama en ik erbij. Elk jaar vieren wij met de hele familie jouw verjaardag. Helaas zie je al een tijd niet meer veel. Hoe ervaar je dat zelf? Heb je daar verdriet van? Een tijdje geleden hebben wij samen herinneringen opgehaald en ik heb wat dingen opgeschreven. Wat ik mezelf nu af vraag, sinds de laatste keer dat ik jou zag en schrok hoe je eruit zag, ben je bang om dood te gaan? Denk je dat er iets is na de dood? Dat je opa weer kan ontmoeten? Geloof je in reïncarnatie? Ik hoop dat ik je snel weer kan zien lieve oma.
Ik hou van jou <hartje>
liefs Marloes
Op 19 februari 2025 heb ik een kaarsje gebrand ter nagedachtenis aan haar overlijden op deze dag in 2021. Ik denk nog vaak aan haar en heb nog enkele van haar spullen bij mij is huis die mij herinneren aan vroeger met de mooie ervaringen, wijze lessen en de quality time samen. Toen ik destijds in 2018 aan de telefoon vertelde dat ik ging scheiden reageerde oma Ans heel lief. Totaal niet verbaasd en voor mijn gevoel niet wat bij haar generatie paste. Ik denk dat ze zelf ook wel had aangevoeld dat het geen goede match was… Haar lieve woorden deden mij goed en poppen af en toe nog steeds in mijn gedachten op. Zo blijft ze voorleven in mij. En dat geldt ook voor mijn andere opa’s en oma 🙂 LOVE YOU