Zondag 17 juni 2018
In deze blog beschrijf ik het contact met enkele vriendinnen vanuit mijn perspectief. Zoals ik dat beleefd heb in 2018 voor en tijdens de scheiding. Iedereen heeft een eigen belevingswereld en mijn verhaal kan totaal anders zijn dan hoe mijn vriendinnen dat ervaren hebben dat ben ik mezelf uiteraard bewust. Hopelijk is dit nog een gespreksonderwerp dat wij samen kunnen bespreken. Niet via social media maar in real life. Inmiddels is het 2023 en ik heb de hoop opgegeven dat dit nog besproken wordt… verdrietig maar waar, helaas verwelken rozen, vergaan schepen en verwatert een vriendschap als je deze geen water geeft… gelukkig blijven boeken wel in mijn boekenkast staan. Bedankt ladies voor de mooie reis vanaf mijn basisschool en middelbare schooltijd!
Mijn gemis in onze vriendschap voor mijn scheiding in 2018
Ik mis het praten met mijn vriendinnen, het echte contact. Tegenwoordig gaat veel contact via de Whatsapp en volgen wij elkaar op social media, maar wat mij betreft geeft dit niet echt een beeld van hoe het met iemand gaat. Met name op social media deel je toch de vrolijke berichten of “kijk wat ik allemaal doe” of “wat mijn kinderen kunnen”. Op maandag 16 april 2018 hebben mijn man en ik besloten te gaan scheiden. Het fundament vertoont ernstige gebreken en de droom van een schuurwoning bouwen in Mierlo gaat hem niet meer worden. Het nieuws delen wij met ouders, zussen en broer. De rest van de week houden wij het voor ons aangezien wij het nieuws eerst met onze kinderen (7 jaar en 5 jaar) willen delen. Dat is dus al een lastige week en moeilijk voor mij want ik deel graag dingen die ik meemaak of die mij bezig houden met andere mensen. De kinderen pakken het nieuws redelijk goed op als wij het op vrijdagmiddag na school vertellen. De oudste heeft het er het moeilijkst mee en zegt dat hij met z’n 4-en in dit huis wil blijven wonen. Hij vraagt ook al of dit vanaf morgen al zo is en ik leg uit dat dit wel even duurt. In kindertermen en tijden vertel ik dat wij eerst de 6e verjaardag van zijn broertje op school vieren en dan in de meivakantie met de grote mensen en dat wij met z’n 4-en nog naar de Efteling gaan. Dat vinden ze leuk en de jongste zegt dat hij graag in de BOB baan wil. Uiteraard wordt er ook geknuffeld en de tranen weggeveegd, deze emoties mogen er zijn. Wij vertellen ook dat wij geen ruzie meer willen maken. Alhoewel mijn ex-man het ruzie noemde en ik discussie of verschil van mening, zo zie je hier ging het dus al mis…
Ontstaan van nieuwe hechte vriendschap met RLR
Mijn vriendinnen laat ik het op de Whatsapp weten en zeg dat ik niet iedereen wil bellen. Mijn broer en een vriendin heb ik wel gebeld en op vrijdag 20 april verrassen wij (de hardloopdames) de buurvrouw met een surprise party voordat de buren gaan verhuizen. Ik vertel het daar ook één voor één de dames en ze schrikken allemaal van het nieuws. Mijn ex man had het de buurvrouw zelf al persoonlijk verteld en de rest van de avond praat ik liever over leuke dingen. De vriendinnen van ‘vroeger’ die ik al ken van de basisschool en middelbare school vragen af en toe hoe het met me gaat en hoe de situatie thuis is, maar ze wagen er geen telefoontje aan. Mijn vriendin van de basisschool reageert vanuit haar hart op mijn nieuws en ze was op 1e Paasdag (1 april) ook de eerste die mij op kwam zoeken toen mijn ex besloot om naar zijn ouders te gaan met de kinderen en mij thuis alleen achter liet. Een andere vriendin kwam ook en wij hebben met z’n 3-en samen gepraat en gehuild en ook geproost op het leven en mijn Facebook (1 april) verjaardag. Natuurlijk kan ik zelf ook bellen, maar ik merk dat ik het ook fijn vind als het van de ander uit gaat. Mijn moeder heeft tegen een vriendin gezegd dat als ze wil weten hoe het met me is beter kan bellen of Face-timen. Tot nu toe is dat er nog niet van gekomen de laatste twee maanden. Ze is ook met haar vriend naar het buitenland geweest op vakantie. Een andere vriendin die in dezelfde woonplaats woont heb ik wel nog op mijn verjaardag gezien, maar toen was de kogel nog niet door de kerk. Op haar verjaardagsfeestje hebben wij elkaar gezien maar dan is er niet echt tijd om te praten.
Ik snap dat ieder zijn of in dit geval haar eigen leven leidt en dat ik niet altijd kan terug verwachten wat ik zelf geef (aan anderen), maar het zorgt er ook voor dat mijn empatische houding soms iets gereserveerder is. Op onze gezamelijke Whatapp gaat het de afgelopen weken meer over kleding gekocht in de sale, vakantie en concerten (mei 2018). Af en toe neemt iemand de moeite om de vraag te stellen hoe het gaat… Op mijn bericht “ik deel ook niet alles op Whatsapp 😉 Check mijn nieuwe instagram” wordt vreemd gereageerd met “huh deel je meer op Instagram dan op de Whatsapp?” terwijl ik juist vind dat je social media voordelen kan hebben dat je zelf kan volgen wie je wil en kan kijken wanneer je wil en als je daar behoefte aan hebt. Blijkbaar gaan wij op een andere manier om met social media denk ik…
Mijn brein werkt ook misschien niet hetzelfde als dat van andere mensen. Ik vond het verhelderend om deze animatie van Floor van Lier te bekijken.
Investeren in sociale contacten
Om postief af te sluiten, gelukkig ontstaan er altijd weer nieuwe hechte vriendschappen in het leven met mensen uit de buurt (Run Ladies Run en Green Ladies). Het sociale leven staat als het goed is nooit stil…. tenminste niet als je er zelf in investeert. De diepgang waar ik naar op zoek ben in een vriendschap heb ik gelukkig weer gevonden in regio Eindhoven, Rotterdam en verder 😉