Mijn scheiding en rouwproces

Op deze dag (20 april) hebben wij 2 jaar geleden onze kinderen het verdrietige nieuws verteld dat papa en mama gaan scheiden. In deze blog wil ik mijn persoonlijke verhaal rondom de scheiding met je delen. Misschien heb je er iets aan als je zelf ook door dit (rouw)proces gaat. Het schrijven van dit verhaal heeft in ieder geval mezelf geholpen om alles een plek te geven. Dat hoort er natuurlijk ook bij, het verwerkingsproces van alles wat er was en niet meer is…

Scheiding, hoe ging dat bij mij?
Op maandag 16 april 2018 viel het besluit, wij gaan uit elkaar en scheiden. Het fundament van ons huwelijk vertoont blijkbaar ernstige gebreken en de droom van een schuurwoning bouwen in Mierlo gaat hem niet meer worden. De stekker uit dit mooie nieuwbouwproject ging er al eerder uit op 25 maart 2018. Het nieuws van de scheiding delen wij met ouders, zussen en broer. De rest van de week houden wij het voor onszelf aangezien wij het nieuws eerst met onze kinderen (destijds, 7 jaar  en 5 jaar) willen delen. Dat is dus al een lastige week en moeilijk voor mij want ik deel graag dingen die ik meemaak of die mij bezig houden met andere mensen.

Instagram post: verdrietig maar maar, wij gaan uit elkaar.
Geen tinnen huwelijk in 2018 #verdriet #scheiden #ikgeloofingeluk

De kinderen pakken het nieuws redelijk goed op als wij het op vrijdagmiddag 20 april 2018 na school vertellen. De oudste heeft het er het moeilijkst mee en zegt dat hij met z’n 4-en in dit huis wil blijven wonen. Hij vraagt ook al of dit vanaf morgen al zo is en ik leg uit dat dit wel even duurt. In kindertermen en tijden vertel ik dat wij eerst de 6e verjaardag van zijn broertje op school vieren en dan in de meivakantie met de grote mensen en dat wij met z’n 4-en nog naar de Efteling gaan. Dat vinden ze leuk en de jongste zegt dat hij graag in de BOB baan wil. Uiteraard wordt er ook geknuffeld en de tranen weggeveegd, deze emoties mogen er zijn. Wij vertellen ook dat wij geen ruzie meer willen maken. Alhoewel mijn ex-man het ruzie noemde en ik discussie of verschil van mening, zo zie je hier ging het dus ook mis…

Regelzaken
Bij een scheiding komt veel bij kijken. Wij hebben de hulp van een mediator ingeschakeld om alles goed te regelen en met name de belangen van de kinderen te behartigen. Dit gehele proces heeft bij ons toevallig exact 6 maanden in beslag genomen van contact leggen (28 mei) tot en met de inschrijving van de echtscheiding in de registers bij de Burgerlijke Stand bij de gemeente (28 november). Om een idee te geven van dit proces, na ons kennismakingsgesprek hebben wij 7 sessies gehad om het ouderschapsplan op te stellen en invulling te geven aan het convenant voor onze echtscheiding. Nadat deze documenten getekend waren is dit aan de rechtbank voorgelegd en vervolgens ingeschreven bij de registers (huwelijksgoederen register en register Burgerlijke Stand).

Ik kan nu echtgenieten 😉

Gescheiden maar toch verbonden
Na onze scheiding hebben wij natuurlijk nog veel met elkaar te maken doordat wij samen twee kinderen op de wereld gezet hebben. Samen hebben wij de zaken zo goed mogelijk proberen te regelen voor de kinderen in het ouderschapsplan. Daarin hebben wij een 2 wekelijks schema opgenomen waarin staat wanneer ze bij papa of mama verblijven. Dit geeft duidelijkheid voor iedereen en schept weer nieuwe regelmaat en rust in onze levens die op z’n kop (hebben ge)staan. Daarnaast hebben wij regelmatig overleg over zaken betreft de kinderen, zoals school, opvang, sport en andere (regel)zaken die spelen. Dit gaat de ene keer makkelijker dan de andere keer, maar ook dat hoort erbij. Bij ouders die nog wel bij elkaar zijn loopt ook niet altijd alles soepel, of wel dan?! Positief co-ouderschap is in ieder geval mijn streven 🙂 En volgens mij lukt dat aardig.

boek van Carlijne Vos

Verwerken scheiding
Naast alle regelzaken gaat het leven gewoon door, werk, school voor de kinderen, verjaardagen, sport activiteiten en sociale afspraken. Het is niet altijd makkelijk en ik probeer mijn emoties ook een plek te geven en ze te uiten. Dat is ook iets dat ik de kinderen wil laten zien en meegeven, opkroppen werkt niet. Dat komt er toch altijd weer uit, lichamelijk of op een andere manier…. Ik ben altijd al van specifieke data geweest, die staan in mijn geheugen gegrift. Zo weet ik veel geboortedata, trouwdagen en andere belangrijke momenten in het leven (van mezelf en van anderen). Niet voor niks ging mijn afstuderen en promotie onderzoek over “life events”. Misschien ben je ook benieuwd welke stappen ik daarin gezet heb om mijn scheiding te verwerken. Ik deel graag enkele stappen in dit (rouw)proces.

Stappen in mijn rouwproces
Op onze trouwdag (18 juli 2018) ben ik naar Groningen gegaan voor mijn werk. In 2018 zouden wij 10 jaar getrouwd zijn. Ons 5 jarig jubileum hadden wij ook samen in Groningen gevierd, dus dit was heel dubbel maar ook weer fijn om hier nu alleen te zijn. Mijn verlovingsring en trouwring had ik nog om mijn vinger op dat moment. Ik had mezelf voorgenomen om die op deze dag af te doen op een moment (en locatie) dat goed zou voelen. In een mooie winkel heb ik een andere ring voor mezelf gekocht, een ring met een maansteen. In de avond ben ik Groningen gaan verkennen op een OV fiets en ben ik bij de Aletta Jacobs hal gestopt. Daar heb ik op mooie muziek mijn verlovingsring en trouwring afgedaan en aan mijn ketting gehangen om vervolgens aan deze lege vinger mijn nieuwe ring te doen. Dit was een eerste stap in mijn rouwproces.

de nieuwe ring met maansteen aan mijn vinger; vanaf nu ben ik getrouwd met mezelf 😉

Later in het jaar heb ik samen met de kinderen nog een andere ring uitgezocht bij Spirit in Style in Nijmegen. Wij hebben samen een ring uitgezocht met 3 granaatstenen; voor mijn beide kinderen een granaatsteen en voor mama eentje. Meestal draag ik deze ring aan mijn linkervinger zodat ik altijd aan de kinderen denk en ze dichtbij mij draag. Mijn trouwring lag in de lade en ik wilde daar ook iets mee doen. Goudsmid Arjen Lemmens heeft van mijn trouwring een prachtig sieraad gemaakt; een hanger voor een ketting. In deze hanger zijn de vingerafdrukken van de kinderen verwerkt. Samen met de kinderen zijn wij naar zijn atelier in Bergeijk gegaan voor het maken van de inkt vingerafdrukken. In december 2019 hebben wij samen de ketting met hanger opgehaald. Voor mij was dit een mooi moment en weer een stap die ik gezet heb. Mijn trouwring heb ik zo toch een 2e leven gegeven en ik ben erg blij dat er iets moois (de vingerafdrukken) van de kinderen, die uit ons huwelijk zijn voortgekomen, erin verwerkt is. Vanaf die dag draag ik deze ketting heel vaak.