Bij mijn (online) yoga lessen starten wij vaak met een intentie voor de les of de week. Gisteravond had ik de intentie uitgesproken: loslaten en emotionele bagage uit het verleden uit mijn rugzak gooien. Een paar weken geleden heb ik de intentie verbondenheid in vriendschappen opgeschreven. Dat is iets wat ik belangrijk vind in het leven. Vriendschappen kunnen veranderen doordat je zelf verandert door zaken die je meemaakt op je levenspad of dat de ander verandert. In deze blog wil ik mijn ervaringen delen.
Zoals iedereen wel weet zijn er verschillende vriendschappen en gelukkig kan je er meerdere hebben naast elkaar. Er zijn vrienden waar je vooral lol mee maakt, waarbij je jouw zorgen deelt of (af en toe) klaagt, waarmee je bepaalde interesses of hobby’s deelt of juist op op veel vlakken op dezelfde golflengte zit of in dezelfde levensfase. Vriendschappen sluit je op verschillende momenten in je leven. Zoals ik al bij de kinderen merk start dat op de basisschool. Tegen de tijd dat je op de middelbare school zit verwateren bepaalde vriendschappen, andere vrienden blijven of wellicht worden er vriendschappen verbroken doordat er een ruzie is of iemand er een punt achter zet. Dat is vaak een proces dat niet heel bewust beleefd wordt.
Reflecterend op mijn eigen levensloop zijn er diverse vriendschappen opgebouwd gedurende mijn schooltijd (basisschool en middelbare school). Vervolgens zijn er vriendschappen ontstaan tijdens mijn studietijd en werkende leven. Met de kinderen in mijn leven ontstaan er ook weer nieuwe vriendschappen met ouders van kinderen uit de klas, het voetbalteam of bij andere sociale activiteiten. Helaas zijn er ook vriendschappen verwaterd of verbroken door omstandigheden. Dat hoort bij het leven…
In eerdere blogs heb ik al geschreven over vriendschappen en de column van Ellen Deckwitz in de NRC Next over Therapietijd. Door de scheiding en alles wat ik daarvoor al meegemaakt heb ben ik zelf veranderd en daardoor zijn mijn relaties met vrienden anders geworden. Sommige vriend(inn)en zie en spreek ik meer en anderen minder. Ik heb het daar zeker moeilijk mee gehad, maar “what doesn’t kill you makes you stronger”.
De stappen van loslaten heb ik doorlopen voor mezelf, een vriendschap moet van 2 kanten komen en als dat niet meer zo is dan is het tijd om los te laten. Zelf heb ik ervaren dat ik letterlijk buikpijn kreeg toen ik bij een vriendin op bezoek was. Dat was erg confronterend, maar achteraf een signaal van mijn lichaam. Bij Happinez las ik ook het stuk over ontvrienden in het echte leven. De manier van vriendschap verbreken door niet meer te reageren past niet bij mij. Dan zet ik er liever een punt achter, dat geeft duidelijkheid. Dat wordt in het stuk ook wel dapperder genoemd vergeleken met de “niet moedigste methode” van laten verwateren.
Voor mijn gevoel heb ik het goed afgesloten door 4 punten te benoemen (excuses, vergeven, dankbaarheid en houden van) en ik heb een poging gedaan om geen verwijten te maken en zoveel mogelijk bij mezelf te blijven. In mijn andere blog een betere wereld lees je meer over dit boek dat ik in het verleden gelezen heb.
Andere inspiratiebronnen of boeken die ik met veel plezier gelezen heb of juist veel emoties hebben losgemaakt bij mij zijn (1) Als jouw leven een cirkel is, waar sta je dan? Van Inez van Oord en (2) Je kunt het maar één keer doen van Barbara van Beukeringen. In deze bizarre tijd met veel sterfgevallen rondom Corona was dit een boek dat ik graag wilde lezen. Het heeft veel losgemaakt en voor mij duidelijk gemaakt wat ik wil loslaten. Tegelijkertijd heeft het ook inzicht gegeven in wat ik echt belangrijk vind in mijn leven en waar ik mijn tijd en energie aan wil besteden.
