Met deze blog beschrijf ik hoe dit bij mij is veranderd en welke tips ik je mee wil geven.
Een scheiding zet zowel voor jezelf als jouw hele sociale omgeving even alles jou z’n kop. De gesprekken gaan ineens niet meer over leuke dingen maar over zaken die spelen rondom de scheiding, zoals onenigheden, frustraties, regelzaken en natuurlijk ook alle emoties die verwerkt moeten worden. Het is een heel proces waar je doorheen moet, een proces van rouw over wat er niet meer is en in mijn geval het slecht parttime zorgen voor de kinderen. Ik mis ze iedere dag…
Gelukkig zijn er ook mooie momenten dat de zon schijnt en dat je wellicht inziet dat het misschien beter is zo zonder dagelijkse spanningen in huis of weer toe komt aan de dingen die je eigenlijk graag wil doen maar eerder steeds vooruit schoof. Er zijn ook weer mogelijkheden om oude contacten aan te halen of juist nieuwe contacten te leggen, een hobby nieuw leven in te blazen of juist iets anders uit te proberen.
Wat wel confronterend is, is het feit dat andere vriend(inn)en gewoon verder gaan met hun (dagelijkse) leven en niet altijd stil staan bij jouw leven dat pats boem veranderd is en het rouw proces dat je doormaakt. Dit is geen verwijt richting mensen om mij heen, maar gewoon een constatering, een gegeven. Waarschijnlijk zou ik dat zelf ook gewoon doen. Je merkt in zo’n verandering in je levensloop wel wie op dat moment dichtbij staat, bij wie je kan huilen, lachen of je diepste gedachten kan uiten.
Laatst zei een goede vriendin ik vind het voor jou natuurlijk helemaal niet leuk dat je gescheiden bent maar ik krijg er wel weer een vriendin voor terug waar ik weer leuke dingen mee kan doen. En dat doen we de laatste tijd ook 😁bovendien heb ik er ook nog eens een persoonlijke coach bij cadeau, mijn oudste zoon zou zeggen win-win-win situatie 🤪
Perfect moment in de trein om deze blog te schrijven bij het luisteren van Ilse DeLange en ook nog de tranen over mijn wangen te laten rollen. Balen alleen dat ik geen zakdoekjes bij me heb in mijn tas….
Enkele tips die mij geholpen hebben om dit proces door te komen: (1) schrijf dingen van je af in een dagboek, brief naar ex of anderen. Je kan dan zelf bepalen wat je met wie wil delen. Ik schrijf heel veel en deel slecht een klein gedeelte met jullie op deze blog. (2) gooi die emoties eruit, opkroppen heeft totaal geen zin. Dat probeer ik de kinderen ook mee te geven en ze de ruimte te geven dat ze zichzelf kunnen uiten bij mij (thuis). Boosheid komt misschien voor, daar zit verdriet onder. Probeer dit te verwerken op je eigen manier door te praten, schrijven of met (professionele) hulp! (3) pak jouw leven weer op, zorg goed voor jezelf door rust te nemen, lief voor je lijf te zijn, leuke dingen te doen en neem vooral de tijd voor het verwerken. Jij staat weer aan het roer en als je met die zeilboot naar dat tropisch eiland wil varen doe dat dan ook: durf weer te dromen!
Ik klim die berg op en de top is weer in zicht en wie weet ga ik binnenkort nog wel een hogere berg beklimmen. Zet hem op, doorbijten en jij bent TOP!
Met mijn kinderen las ik na de scheiding dit boek: Alles wat ik voel van Stine Jensen. Een prachtig boek met verhalen over verschillende emoties. ze beschrijft dat er zoveel meer emoties zijn dan de standaard 4 (blij, bang, boos en bedroefd) die ze tijdens haar studie bestudeerd had. De buurjongen las in 2018 voor mijn jongste zoon het verhaal Moed. Zelf las ik voor het slapengaan het verhaal over Thuis.
Waarbij zowel mijn oudste zoon en ik allebei na elkaar enkele traantjes lieten, hij begon en vroeg “mama waarom huil jij?” Ik antwoordde doordat jij huilt. Dit opende het gesprek over emoties en jezelf thuis voelen. Hij gaf aan dat hij zichzelf niet thuis voelde in mijn huis (het “ouderlijk” huis). Ik gaf aan dat ik mezelf ook niet thuis voelde, maar dat wij er met z’n 3-en weer een thuis van gingen maken. Ook bespraken wij dat het wel even kan duren, ik noemde één jaar. Waarop hij zei “bij mij duurt het wel 2 jaar”, ik antwoordde “ook goed lieverd”. Het gaat erom dat je de tijd neemt voor deze verandering en er zullen altijd momenten zijn waarop je jezelf minder fijn voelt.
Nu zijn wij bijna één jaar verder en het gaat goed met beide kinderen, op school bij papa in huis en bij mij thuis. Ik ben super trots op ze en laat dat elke dag blijken als ze bij mij zijn. Daarnaast zijn ze allebei bij een geweldige kindercoach geweest Yvonne Verhoeven van Bijzonder en Wijs. Wij hebben haar pas na de scheiding erbij betrokken, maar dit kan ook al tijdens het proces. Totaal afhankelijk van de behoefte van de ouders of het kind. Binnenkort maar eens aan de oudste vragen hoe het met hem gaat na één jaar, ik ben benieuwd naar het gesprek. Jullie ook?
#mamarloesje #scheiding #emoties #schrijvenisblijven #durftedromen #socialeleven
