De titel van deze blog had ook cd van jou cd van mij kunnen zijn 😉 In deze blog schrijf ik over de verdeling van de spullen na een relatiebreuk. Zelf heb ik dat helaas 2 keer ervaren. Daarnaast merk ik in mijn omgeving dat geld vaak een grote rol speelt en dat mensen hier verschillend over denken en uiteraard dan ook anders mee omgaan. In deze blog wil ik hier aandacht aan schenken. In de loop der jaren is er gelukkig wel het één en ander veranderd, dat lees je helemaal onderaan de blog.
In mijn studententijd ben ik in 2000 gaan samenwonen met mijn vriend in Eindhoven. Ik woonde al op kamers en had al enkele spullen staan op mijn studentenkamer. Hij studeerde in Nijmegen en woonde bij zijn ouders. Voor de 2 persoons studentenkamer waar wij gingen samenwonen hebben wij samen enkele apparaten gekocht voor de keuken en een wasmachine. Binnen 1 jaar gingen wij uit elkaar en begonnen de onderhandelingen over de gezamenlijk gekochte spullen. Ik bleef in het appartement wonen en uiteindelijk heb ik alle spullen overgekocht. Het was natuurlijk een wijze les om zaken vantevoren goed af te spreken als alles nog goed gaat. Op dat moment denk je echter vaak dat is niet nodig om dit onderwerp te bespreken of iets vast te leggen.
Een ezel stoot zichzelf niet 2 keer aan dezelfde steen zou je zeggen. Echter maakt liefde ook blind en ben ik iemand die vertrouwen heeft in het beste van de ander. Bij samenwonen leg je vaak nog niet direct zaken vast op papier. In mijn leven kwam dat pas later dat er afspraken werden vastgelegd over bezittingen, tegelijk met een life event in mijn leven (huis kopen en trouwen) . Life events zijn momenten in je leven die een impact hebben en tevens zijn dit momenten in de tijd die je later nog goed kan herinneren. Ik heb daar in 2009 mijn proefschrift over geschreven. Je kan samen een briefje schrijven, het is echter verstandig om dit vast te laten leggen bij een notaris. Voordat wij ons huis kochten in 2007 hebben wij dat ook gedaan bij een bevriende notaris van de andere familie. In 2008 zijn wij getrouwd in gemeenschap van goederen, achteraf heb ik hier wel spijt van gehad. Zoals ik al bij het begin van de blog schreef heb ik vertrouwen in de ander. Dit vertrouwen heeft echter flinke deuken opgelopen.
Tijdens mijn zwangerschap kochten wij een andere auto, een gezinsauto. Ik werd dan toch Phoebe uit Friends die graag een voetbalmoeder wilde worden met een volvo 😉 De tweedehands volvo kostte ruim 14.000 euro in 2010. Ook al waren wij in gemeenschap van goederen getrouwd, mijn man en ik hadden naast een gezamenlijke en/of rekening ook gescheiden rekeningen, zowel lopende rekening als spaarrekening. Dat wilde hij graag, prima ik respecteer dat en op die manier had ik zelf ook een bepaalde mate van controle en inzicht in mijn geld waar ik hard voor gewerkt en gespaard had. Voordat wij de auto gingen ophalen heb ik bijna een hele nacht wakker gelegen, ik had nog nooit zoveel geld uitgegeven. Gezamenlijk betaalden wij 4.000 euro en ik betaalde de overige 10.000 euro vanuit mijn gespaarde geld. Nadat wij deze volvo hadden opgehaald reed ik in de tweedehands opel corsa, die mijn man van zijn ouders gekregen had, alvast naar mijn schoonouders. Mijn man en zijn vader gingen de auto registreren, aangezien de opel corsa op zijn naam stond hebben ze dat met de volvo ook gedaan. Ik had daar totaal niet over nagedacht, pas bij de scheiding merkte ik de gevolgen van deze actie. Uiteraard ging ik op dat moment, van de auto op zijn naam zetten, er ook vanuit dat wij nog lang en gelukkig zouden leven en dan wel samen 😉
uitzwaaien voor de 1e vakantie zonder mama in tijd van echt-scheiding (2018)
De volvo heeft 8 jaar op de naam van mijn man gestaan en dus ook de autoverzekering. Bij de scheiding en de onderhandeling over de spullen gaf ik aan dat ik een tijdje zonder auto wilde leven. Bovendien kon mijn bijna ex-man anders niet makkelijk met de kinderen naar zijn ouders gaan terwijl ik nog de mogelijkheid had van het openbaar vervoer (trein). Doordat wij in gemeenschap van goederen waren getrouwd werd mijn inleg van 10.000 euro nergens meegenomen bij de financiële afrekening. Dat kan gebeuren en is helaas “part of life changes”. Echter werd ik daarnaast er ook mee geconfronteerd, nadat ik weer een auto kreeg, dat ik met de autoverzekering weer opnieuw kon starten. Ik had al die jaren geen schadevrije jaren opgebouwd. Die schadevrije jaren stonden op de naam van mijn ex. In een land als Nederland moet dat wat mij betreft toch anders geregeld worden, dat is mijn persoonlijke mening. Tijdens onze mediation hebben wij alleen gekeken naar de huidige waarde van auto en ik ontving bij de financiële afhandeling van de scheiding de helft van de huidige dagwaarde.
Op deze blog uit 2019 lees ik met welke overige kosten of waarden je rekening kan houden bij de verdeling van auto en bijbehorende zaken; https://www.vastelastenbond.nl/blog/uit-elkaar-of-scheiden-hoe-zit-het-met-de-autoverzekering/
De kinderen stelden na de scheiding veel vragen, zoals “met wie gaan wij nu naar Australië?” of “wie heeft het meeste geld?”. Dat ging er in de hoofden om van de kinderen. Ik geef de kinderen steeds mee dat geld niet het belangrijkste is in het leven. Liefde en jezelf kunnen is wat mij betreft veel belangrijker en dat wil ik graag meegeven aan de kinderen. Zelf ben ik sowieso niet zo materialistisch ingesteld als andere mensen in mijn omgeving.
flesje met briefjes “geluk zit in de kleine dingen” voor mijn oudste zoon
dromenvanger voor bij zijn bed voor mijn jongste zoon
Met de kinderen heb ik hier mooie gesprekken over en dan zeggen wij kan geld je maar één keer uitgeven, dus het is goed om daarover na te denken. Uiteraard is het ook weleens goed om een impuls aankoop te doen, zodat je ook weet hoe dat voelt. En als je daar achteraf spijt van hebt, dus dat het voelt als miskoop dan heb je daar hopelijk ook weer van geleerd. Dat is ook wat ik de kinderen wil meegeven, bewust omgaan met geld. Zelf heb ik een hele tijd erg zuinig geleefd, ook met in het achterhoofd toekomstplannen (bouwen schuurwoning) waar ik liever mijn geld aan uit wil geven dan materialistische zaken of uiteten. In mijn genen zit wel een bepaalde zuinigheid en het sparen voor later. Tijdens mijn getrouwde leven gaf ik ook liever geld uit aan mijn kinderen, belevingen en ervaringen en andere mensen. Na de scheiding voelt het enorm bevrijdend dat ik nu zelf mijn eigen keuzes hierin kan maken.
In de loop der jaren is er wel het een en ander veranderd wat betreft trouwen. Sinds 1 januari 2018 geldt automatisch een beperkte gemeenschap van goederen. Erfenissen en schenkingen vallen niet in de gemeenschap. Dat geldt ook voor de bezittingen en schulden die alleen van u waren. Voor mij kwam dit helaas 10 jaar te laat. Dat neemt niet weg dat ik het goed vind dat dit is gewijzigd.
