Categorie: Scheiding

Geplaatst op

Here comes the sun

in deze blog beschrijf ik dat na een periode van 7 mindere jaren een periode van (7+) goede jaren is aangebroken in mijn leven. In 2018 viel het besluit mijn man en ik gingen scheiden. Hier heb ik al meerdere blogs over geschreven. Eind van het jaar kijk ik graag terug, een moment van reflectie. Dit helpt mij om gebeurtenissen, ervaringen en emoties los en achter mij te laten. Op die manier kan ik dan weer starten met een “schone lei”. Dit jaar was ik heerlijk alleen op reis naar Bali, een mooie ervaring die mij veel heeft gebracht. Nieuwsgierig, lees dan vooral verder.

op Bali met een geweldige zonsopgang

Mijn huisarts dokter Trask heeft mijn ogen geopend. Na de geboorte van onze jongste zoon Bram heb ik een (kraambed)psychose gehad. Er volgde een vervelende tijd met allerlei trajecten bij de GGZE. Met alle beste bedoelingen werd ik daar geholpen. In die trajecten heb ik veel over mezelf geleerd en de relatie en het (familie)systeem waar ik op dat moment in zat. Het laatste dat ik gevolgd heb is groepstherapie waar stil gestaan werd bij de bipolaire stoornis die ze ook bij mij geconstateerd hadden. Ik twijfelde daar over, maar zo braaf als ik was heb ik dit traject gevolgd. Dit traject deed je met een naaste, ook al was het besluit gevallen dat wij gingen scheiden vroeg ik hier mijn partner voor. Met de gedachte in het achterhoofd dat wij altijd verbonden blijven door onze 2 kinderen. Hij sloeg dat af en ik ben met mijn vader gegaan. Mijn vriendinnen uit Oss en omstreken vroeg ik als back-up mocht mijn vader niet kunnen. Ze gaven alledrie aan dat ze dat wel wilden, het was uiteindelijk niet nodig en helaas hebben wij hier nooit echt over gesproken. Het traject heeft mij veel inzicht gegeven in de problematiek en werkwijze en aanpak bij GGZE. Daarnaast heeft het mij persoonlijk geholpen met mijn leefstijl, later meer hierover.

Met het openen van mijn ogen door dokter Trask bedoel ik dat zij mij heeft uitgelegd dat het niet allemaal aan mij ligt. Ik zocht alles bij mezelf. Zij vertelde mij over narcisme of personen met narcistische trekken. Daar ben ik meer over gaan lezen, luisteren en dit was zeer herkenbaar. Zoals onder andere deze blog; De vonk tussen empathie en narcisme – Happinez

Bij de bibliotheek heb ik ook een boek geleend dat mij veel inzicht heeft gegeven; uit de schaduw van Narcisme van Marjan de Vries.

boek dat ik uit de bibliotheek geleend heb

Daarnaast heb ik podcast geluisterd van <INVULLEN>. Samen met mijn ex-man zat ik met enige regelmaat, meestal jaarlijks voor of na de zomervakantie, bij de kindercoach Yvonne Verhoeven die Stijn en Bram heeft begeleid na onze scheiding. Zij heeft ons ook geholpen met uitleg over hoe gevoeligheid werkt en dat je korte of lange voelsprieten kan hebben. En dat iedereen een rode knop heeft waar anderen op kunnen drukken en wat je dan het beste kan doen. Het komt erop neer dat je vooral naar jezelf leert kijken, reflecteren, en leert wat je zelf kan veranderen zodat die ander(en) niet meer op die rode knop drukken of jouw emoties niet zo hoog oplopen. Ze heeft ons in de loop der jaren allerlei goede handvatten meegegeven. Ik gebruik vele dagelijks 🙂

Bij één sessie, misschien wel onze laatste sessie eind 2023, had ik 2 boeken meegenomen. Uiteindelijk had ik genoeg moed verzameld om in het bijzijn van Yvonne tegen mijn ex-man te zeggen dat ik hem een KLOOTZAK vind en dat ik last heb van zijn narcistische trekken. Ik legde het boek op tafel en gaf aan dat het mij veel inzichten heeft opgeleverd. Daarnaast had ik nog een ander boek meegenomen geschreven door Lykele Muus, zo kan het dus ook. Geschreven door een alleenstaande ouder (Lykele) waarbij andere alleenstaande ouders, gescheiden of weduwe/weduwnaar, geïnterviewd zijn. Zo deelt Isa Hoes als weduwe en alleenstaande ouder haar ervaringen over het alleen opvoeden van haar kinderen Merlijn en Vlinder die ze samen kreeg met Anthonie Kamerling. Ook Kluun heeft zijn ervaringen gedeeld van het opvoeden van zijn dochter na het overleden van zijn vrouw. Na afloop van een schrijfworkshop van Kluun in de LOChal in Tilburg heeft Raymond naast 2 andere boeken (er komt een vrouw bij de dokter en help ik heb een puber) ook in dit boek een handtekening gezet 🙂 Dit boek nam ik mee om ook het positieve van alleenstaand ouderschap te benoemen. Uiteindelijk ben ik blij dat wij gescheiden zijn en voel ik mezelf bevrijd uit een ongezonde relatie.

Vandaag is er ook weer discussie geweest over onze oudste zoon en zijn planning. Dit was weer een heftige aanvaring aan de telefoon. Aan beide kanten liepen de emoties hoog op. Ik heb hem deze keer weer uitgescholden voor KLOOTZAK en dat voelde goed. Ik hou het niet meer binnen en doe zoals hij ook doet, delen wat je denkt. Op die manier kan ik ook loslaten. Bij deze aanvaring werd mij wel weer duidelijk dat mijn ex-man nogal snel op zijn pik is getrapt zoals ik dat in het verleden heel vaak meemaakte. Hij voelt zichzelf aangevallen en zegt dat hij alles fout doet. Een typische opmerking van iemand met narcistische trekken, die kan niet (of moeilijk) reflecteren, voelt zichzelf aangevallen en wijst graag de vinger naar de ander.

Uit een podcast omringd door narcisten naar het boek van Thomas Erikson heb ik het volgende geleerd; er zijn narcistische gedragspatronen zonder dat er sprake is van een klinische diagnose. En narcistische cultuur dat is wanneer er narcistische tendensen zich op verschillende niveaus in de samenleving verspreiden. Bijvoorbeeld verhoogde zelfgerichtheid. Klinisch Narcisme: egocentrisch zijn, onrealistisch zelfbeeld hebben, niet ontvankelijk voor kritiek of negatieve feedback en zichzelf niet aan de regels hoeven te houden. Narcisme is een persoonlijkheidsstoornis die (helaas) niet te genezen is.

Ik heb geleerd om (vaste) patronen te zien en deze voor mezelf ook te doorbreken. Bij de groepstherapie bij de GGZE heb ik geleerd goed voor mezelf te zorgen onder andere met rust, regelmaat en reinheid. Door onder andere goed te letten op voeding, alcohol gebruik met mate (deed ik al), voldoende slaap te krijgen en ook te ontladen in de natuur. Dat laatste doe ik sinds onze nieuwe aanwinst in huis (onze labradoodle Joey) regelmatig 🙂

Tijdens mijn reis in Bali was er eind van het jaar ook gedoe over de (aanvullende) zorgverzekering voor Stijn en Bram. Er was geen contact mogelijk om af te stemmen met mijn ex-man terwijl het noodzakelijk was om voor het eind van het jaar dit te regelen. Uiteindelijk heb ik met hulp van mijn ouders vanuit Nederland de zorgverzekering geregeld op de laatste dag van het jaar. Nancy die ik daar ontmoet had hoorde tijdens het eten, voordat we naar NYE party in beachclub la Brisa, mijn verhaal kort aan. Ze liet mij deze afbeelding zien en stuurde het naar mij door. Heel toepasselijk en dat komt overeen met wat ik elkaar jaar aan het einde van het jaar doe; reflecteren en bagage en ballast uit mijn persoonlijke rugzak gooien om te zorgen voor een mindere last op mijn schouders. Dit jaar dus ook goed op de wc gaan zitten en de shit van 2024 en met name het gezeik van de laatste maand achter me gelaten. Dat ruimt lekker op.

Geplaatst op

Hoe heurt het eigenlijk in de WhatsApp-groep?

Je kent het wel de geschreven en ongeschreven regels van gedrag in een groep. Tegenwoordig gaat veel communicatie digitaal en zijn er verschillende groepen via whatsapp of signal waar individuen met elkaar communiceren zonder lichaamstaal. Soms is dat een handig middel en op andere momenten kunnen er ook misverstanden ontstaan. Helaas heb ik dat zelf aan de lijve mogen ervaring met een vriendschap met 3 vriendinnen die ik al jaren kende, of dacht te kennen. Onderstaand artikel uit NRC is ook gedeeld in deze whatsapp groep. In verschillende blogs heb ik al geschreven over deze vriendschap en hoe het na mijn scheiding veranderd is. Persoonlijk vind ik het anno 2022 nog steeds vreemd hoe dit gegaan is en zit ik nog steeds met een aantal vragen waarop ik geen antwoord heb gekregen van mijn (voormalige) vriendinnen. Je hoort mij echt niet zeggen dat het aan de anderen ligt en niet aan mij. Ik zal mezelf wellicht ook niet aan de geschreven en ongeschreven regels hebben gehouden… Ik dacht dat ik de verbroken vriendschap inmiddels al verwerkt en losgelaten had. Doordat ik toch nog onbeantwoorde vragen heb, merk ik af en toe dat ik er nog last, lees veel verdriet, van heb. Lees hieronder het NRC artikel als je dat leuk vindt. Onderaan schrijf ik nog een kort stukje als mijn reactie.

Groeps-appen, dat gaat niet altijd goed. Hoe je het gezellig en beheersbaar houdt. Vrienden, familie, kantoor, buurtpreventie, de verjaardag van tante Joke. WhatsApp-groepen moeten het makkelijk maken om van elkaar op de hoogte te blijven en beslissingen te nemen, maar ondertussen zijn het vooral stoorzenders en bronnen van ergernis. Groeps-whatsappen: hoe moet dat? Een beknopte etiquette.

Een groep aanmaken

Er is bij het aanmaken van een WhatsApp-groep een cruciaal verschil met traditionele vormen van samenkomen: van vragen of uitnodigen is helemaal geen sprake. Iemand wordt toegevoegd en heeft daar niets over te zeggen. De initiatiefnemer vergewist zich er daarom van dat de ander zich akkoord heeft verklaard mee te doen, ofwel objectief nut zal hebben van het deelnemerschap.

Klik op de afbeeldingen om ze te delen via WhatsApp met schenders van de etiquette.

Het is belangrijk te beseffen dat de omvang van de groep in grote mate bepaalt hoe die zich zal gedragen. Het is te vergelijken met een verjaardagsfeestje: tot pakweg zes aanwezigen zullen zij samen één gesprek kunnen voeren, maar eenmaal met meer zullen ze subgroepen vormen bij de borreltafel, in de tuin en in de keuken. Omdat een appgroep zich niet onderling kan opsplitsen, groeit de kans op miscommunicatie, irritatie en overdaad evenredig aan het aantal deelnemers.

De conversatie

Wat wel en niet gepast is in een WhatsApp-groep, is vrijwel geheel afhankelijk van het gezamenlijke doel – zoals men in voetbalstadions ook anders praat dan bij een boekenclub. In de groep ‘Modeltreinengekkies’ is het toegestaan om uit te weiden over de hevig teleurstellende kwaliteit van de personenwagon Edelweiß-Privatbahn type III van Fleischmann; in ‘Mama ziekenhuisbezoek’ niet.

Men dient zich dus een zekere ether-discipline eigen te maken, en scherp onderscheid te zien tussen groepen die zijn opgericht om over een gedeelde interesse te kletsen en groepen die bedoeld zijn om elkaar van functionele en nuttige informatie te voorzien – en waarin al het andere ruis is.

Wat iemand tegen één persoon te zeggen heeft (‘Murat, sportschool gaat niet lukken’), kan het best in een privébericht in plaats van in een appgroep waar de ontvanger slechts één van de deelnemers is. Behalve als het van gezamenlijk belang is dat ook de anderen op de hoogte zijn (‘Murat, sportschool gaat niet lukken, Karins vliezen net gebroken’).

Een geheel eigen genre is de gebeurtenis-appgroep, die per definitie tijdelijk is. In de ideale wereld stoppen die als ze hun momentum kwijt zijn: Anja’s verjaardag is gevierd of het teamuitje is achter de rug. Het is acceptabel om de appgroep na afloop van de gebeurtenis nog maximaal twee dagen te gebruiken om relevante foto’s of nagekomen mededelingen te plaatsen (‘Net pas wakker, helemaal naar de getver’), maar niet om die op eigen houtje een ander doel te geven (‘Iemand hier een betonboor te leen?’).

Het gebruik van emoji’s

De WhatsApp-gebruiker accepteert dat emoji’s erbij horen, maar gebruikt ze met tact en met mate. Twee per bericht is in vrijwel alle gevallen ruim voldoende. De emoji is het best te beschouwen als een afkorting of synoniem: de huilen-van-het-lachen-emoji om niet ‘hahahahaha’ te hoeven typen, het vinkje als alternatief voor ‘Ik heb betaald, hoor’.

Wie emoji’s goed inzet, maakt gedeeltelijk goed wat verloren gaat door het gebrek aan intonatie, gezichtsuitdrukkingen en andere non-verbale communicatie. Maar wie er een emojionele rollercoaster van maakt, loopt risico op miscommunicatie. Zo is de knipoog-emoji geen goede keus als de bijbehorende tekst helemaal niet dubbelzinnig bedoeld is. Ook springt men voorzichtig om met de aubergine, de taco en de perzik, die in sommige kringen geslachtsdelen vertegenwoordigen.

Foto’s delen

Idealiter vraagt men zich bij het delen van een foto of video af: is het aannemelijk dat het delen hiervan voor mij veel leuker is dan het voor de anderen is om hem gedeeld te krijgen? Is het antwoord ja, dan verdient verzending extra consideratie. Net als voor emoji’s geldt voor foto’s: less is more. Een dag aan het strand of in de dierentuin kan het best worden teruggebracht tot hooguit vier beelden.

Of via WhatsApp binnengekomen foto’s automatisch worden gedownload en toegevoegd aan de fotobibliotheek van de smartphone, is afhankelijk van de instellingen van de individuele ontvanger. Toch draagt ook de verzender hierin verantwoordelijkheid. Hij of zij dient zich hiervan bewust te zijn bij het versturen van 29 foto’s van Benji’s eerste tandje.

Eruit stappen

Uit een appgroep stappen is geen sinecure. De mededeling ‘Yara heeft de groep verlaten’ in een smal blauw balkje kan, zeker zonder aankondiging, hard aankomen. Het is de digitale variant van een ruimte uitstormen en hard met de deur slaan. De overgebleven groepsleden zullen geneigd zijn de laatste conversatie nog eens terug te halen. Hebben we iets verkeerd gezegd?

Beargumenteerd afscheid nemen hoeft niet als redelijkerwijs voor iedereen duidelijk is dat de groep zijn raison d’être kwijt is, bijvoorbeeld omdat het al twee weken na ‘Pinkpop 2017 (emoji met wijsvinger-pink-rock-on-gebaar)’ is. Maar ligt er geen reden voor de hand, dan kan het vertrek het best vriendelijk, duidelijk en in één bericht worden toegelicht. Het laten doorklinken van impulsieve irritatie (‘Ik ben hier helemaal klaar mee, de groeten’) moet worden voorkomen; het is na het vertrek niet terug te nemen. En het is sterk aan te raden niet te wachten tot iemand reageert. Door een opmerking of vraag (‘Ah, zonde! Maar we zien je zaterdag toch?’) kan alsnog de noodzaak ontstaan te antwoorden, waardoor de ontsnappingspoging mislukt en afscheid nemen op een later moment nog een keer moet (‘Oké luitjes, nu ga ik echt!’).

Offline zijn

Er is niemand die zich niet met regelmaat ergert aan WhatsApp-groepen en hoe andere mensen zich daarin gedragen. Maar alle chats ordentelijk en functioneel houden, is een illusie. Een te felle opmerking over hoe anderen de app gebruiken is als met dikke verf ‘lelijk!’ op de muur kalken bij een housewarming: je kunt best gelijk hebben, maar de lol is er per direct wel af voor alle aanwezigen. Beter is het om de overvloed aan berichten, foto’s, notificaties en bliepjes de pas af te snijden door de smartphone-instellingen aan te passen. Niet-essentiële WhatsApp-groepen kunnen op stil, het geluid kan uit en het rode cirkeltje met het aantal ongelezen berichtjes kan weg. Beleefdheid, een schuldgevoel of onrust over iets ‘missen’ zijn geen goede redenen om WhatsApp dwangmatig te checken.

Het kan een dagtaak zijn om te reageren op alle vakantiefoto’s (‘Lekker joh! Jaloers!’), baby-updates (‘Lief’, hartjesogen-emoji) en aan seksisme grenzende grapjes van die ene oom (‘Haha’, terwijl je bedoelt: arme man).

Maar het hóéft allemaal niet. De mooiste dingen in het leven gebeuren tussen twee WhatsApp-sessies in. Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 12 augustus 2017

In juni 2019 ben ik zelf uit een whatsapp groep met deze (voormalige) vriendinnen gestapt. Vriendinnen die ik al lang kende, één vriendin vanaf groep 5 van de basisschool, één vriendin die ik in de brugklas heb leren kennen en één vriendin die nadat ze haar HAVO diploma behaald had bij de andere 2 vriendinnen in 5 VWO in de klas kwam. Na het behalen van ons VWO diploma zijn wij met 11 dames naar Salou gegaan, ik had deze trip met name georganiseerd en geboekt via het reisbureau (ja in 1997 was ik al een “regelnicht”). Die trip was een mooie afsluiting na de middelbare school en ik had niet verwacht dat ik met iedereen nog contact zou houden. Bij die vriendin van de brugklas had ik in haar jaarboek zoiets geschreven “succes met jouw studie in Den Bosch, misschien zien wij elkaar nog wel eens in de trein of bij een feestje”. Ik ging namelijk in 1997 in Eindhoven studeren en Den Bosch is op mijn treinroute. Destijds had ik niet verwacht dat er dus ons nog een verdere vriendschap zou ontstaan.

boek dat ik gekocht had met onze vriendschap in mijn gedachte

Wij hebben nog mooie vakantie beleefd en veel samen meegemaakt. Ze hebben alledrie een belangrijke rol gespeeld bij mijn huwelijk en de voorbereiding daarvan. Twee vriendinnen waren ceremoniemeester en één vriendin was naast mijn broer mijn getuige. Voor mijn scheiding in 2018 en na mijn “turningpoint” in 2012 is er nog van alles voorgevallen tussen mij en deze (voormalige) vriendinnen. Mijn ex-man had goedbedoeld gevraagd of mijn vriendinnen mij in de gaten wilde houden en dat naar hem wilde communiceren. Ik snap dat dit goed bedoeld is maar IK ben er ook nog en het voelt toch wel heel vreemd als je beste vriendinnen niet met jou communiceren, maar achter je rug om met jouw man, goed bedoeld of niet. Ik ben hier ook het gesprek over aangegaan in Oss in een café met 2 van de 3 vriendinnen die ook daadwerkelijk mij “bedrogen” hadden. Tenminste zo voelde dat voor mij; achter mijn rug over mij praten terwijl ze ook met mij kunnen praten. Ik stond open voor een gesprek of feedback. Natuurlijk was er steun vanuit vriendinnen, maar het echt praten over problematiek of het gesprek aangaan was er niet meer bij. Tenminste niet dat ik mezelf kan herinneren of niet waar ik behoefte aan had. Ik heb hiervan geleerd om ook echt de issues te bespreken die ik wil bespreken en het niet uit te stellen tot een volgende keer die er wellicht helemaal net komt…

MaMarloes heeft de groep verlaten…(juni 2019)

De reden dat ik uiteindelijk de groep verlaten heb is uiteindelijk dat ik het echte gesprek miste. Ik had een blog geschreven en met deze vriendinnen gedeeld, dat werd niet in dank afgenomen en er werden allerlei verwijten in gelezen die er misschien helemaal niet waren van mijn kant. Op de middelbare school was ik het beta-meisje en zijn waren alledrie meer van de talen en economie. Met ander woorden zij waren meer talig dan ik, het was voor mij al een hele stap om uberhaupt een blog te schrijven en te delen. Het was een niet makkelijk vindbare link en ik wilde het gesprek hierover aangaan. Zoals je wellicht begrijpt heeft dat gesprek dus nooit face-to-face plaatsgevonden. Er werd veelal via die groepsapp gecommuniceerd en daar had ik geen behoefte aan op dat moment en daarvoor ook al niet. Ik heb op mijn manier verschillende pogingen gedaan om tot een gesprek te komen. Met de levenslessen (en communicatie ervaring) die ik inmiddels heb opgedaan zou ik dit nu wellicht anders aanpakken, echter kan ik de tijd niet meer terugdraaien.

Wat mij echt steekt is dat één vriendin in de whatsapp groep aangeeft dat ze geen energie voor mij heeft (prima dat kan) en dan er nog iets bij schrijf over een andere vriendin. Ik vroeg mezelf echt hardop af wat je nu schrijf, voelt en denkt die andere vriendin dat ook na het overlijden van haar moeder? Soms vindt er communicatie buiten de groepsapp plaats, 1-op-1 waar de andere vriendinnen geen weet van hebben. Met andere woorden de steun die ik die andere vriendin gaf na het overlijden van haar moeder. Bijvoorbeeld door bij haar op bezoek te gaan thuis en haar een troostvogeltje te geven dat ik in de winkel van mijn tante gekocht had in Nijmegen. Op het overlijdensbericht van haar moeder stond ook een vogel en ik vond dit een mooi en persoonlijk cadeau om haar te laten weten dat ik aan haar en haar moeder denk. Aangezien wij vanaf groep 5 vriendinnen zijn heeft ook haar moeder een groot onderdeel uitgemaakt van mijn levensloop. Regelmatig vroeg ik haar op whatsapp of op andere manier hoe het met haar ging. Goed allemaal verleden tijd… die vriendschap en deze gebeurtenissen.

Zoals ik al in de inleiding schreef zit ik tot op heden nog met onbeantwoorde vragen. Dit is er ook een van; Of was er een andere groepsapp opgericht zonder mij, waar deze 3 vriendinnen over mij praten “achter mijn rug om” zoals mijn man destijd aan ze vroeg? Ik probeer mezelf erbij neer te leggen dat ik misschien nooit een antwoord krijg op deze 2 vragen. Binnenkort is er een reünie van de middelbare school waar wij allemaal ons VWO diploma hebben gehaald, ik ben benieuwd of ze daar komen. Wat mij betreft geen moment om alsnog een antwoord te krijgen op deze vragen. Dus ik laat het rusten en probeer er steeds meer zand over te strooien 😉 in het kader van het gezegde “zand erover”.

Geplaatst op

Spender or Saver

De titel van deze blog had ook cd van jou cd van mij kunnen zijn 😉 In deze blog schrijf ik over de verdeling van de spullen na een relatiebreuk. Zelf heb ik dat helaas 2 keer ervaren. Daarnaast merk ik in mijn omgeving dat geld vaak een grote rol speelt en dat mensen hier verschillend over denken en uiteraard dan ook anders mee omgaan. In deze blog wil ik hier aandacht aan schenken. In de loop der jaren is er gelukkig wel het één en ander veranderd, dat lees je helemaal onderaan de blog.

afbeelding afkomstig van https://familyfinancialpartners.com/

In mijn studententijd ben ik in 2000 gaan samenwonen met mijn vriend in Eindhoven. Ik woonde al op kamers en had al enkele spullen staan op mijn studentenkamer. Hij studeerde in Nijmegen en woonde bij zijn ouders. Voor de 2 persoons studentenkamer waar wij gingen samenwonen hebben wij samen enkele apparaten gekocht voor de keuken en een wasmachine. Binnen 1 jaar gingen wij uit elkaar en begonnen de onderhandelingen over de gezamenlijk gekochte spullen. Ik bleef in het appartement wonen en uiteindelijk heb ik alle spullen overgekocht. Het was natuurlijk een wijze les om zaken vantevoren goed af te spreken als alles nog goed gaat. Op dat moment denk je echter vaak dat is niet nodig om dit onderwerp te bespreken of iets vast te leggen.

Een ezel stoot zichzelf niet 2 keer aan dezelfde steen zou je zeggen. Echter maakt liefde ook blind en ben ik iemand die vertrouwen heeft in het beste van de ander. Bij samenwonen leg je vaak nog niet direct zaken vast op papier. In mijn leven kwam dat pas later dat er afspraken werden vastgelegd over bezittingen, tegelijk met een life event in mijn leven (huis kopen en trouwen) . Life events zijn momenten in je leven die een impact hebben en tevens zijn dit momenten in de tijd die je later nog goed kan herinneren. Ik heb daar in 2009 mijn proefschrift over geschreven. Je kan samen een briefje schrijven, het is echter verstandig om dit vast te laten leggen bij een notaris. Voordat wij ons huis kochten in 2007 hebben wij dat ook gedaan bij een bevriende notaris van de andere familie. In 2008 zijn wij getrouwd in gemeenschap van goederen, achteraf heb ik hier wel spijt van gehad. Zoals ik al bij het begin van de blog schreef heb ik vertrouwen in de ander. Dit vertrouwen heeft echter flinke deuken opgelopen.

bron: https://www.vastelastenbond.nl/blog/uit-elkaar-of-scheiden-hoe-zit-het-met-de-autoverzekering/

Tijdens mijn zwangerschap kochten wij een andere auto, een gezinsauto. Ik werd dan toch Phoebe uit Friends die graag een voetbalmoeder wilde worden met een volvo 😉 De tweedehands volvo kostte ruim 14.000 euro in 2010. Ook al waren wij in gemeenschap van goederen getrouwd, mijn man en ik hadden naast een gezamenlijke en/of rekening ook gescheiden rekeningen, zowel lopende rekening als spaarrekening. Dat wilde hij graag, prima ik respecteer dat en op die manier had ik zelf ook een bepaalde mate van controle en inzicht in mijn geld waar ik hard voor gewerkt en gespaard had. Voordat wij de auto gingen ophalen heb ik bijna een hele nacht wakker gelegen, ik had nog nooit zoveel geld uitgegeven. Gezamenlijk betaalden wij 4.000 euro en ik betaalde de overige 10.000 euro vanuit mijn gespaarde geld. Nadat wij deze volvo hadden opgehaald reed ik in de tweedehands opel corsa, die mijn man van zijn ouders gekregen had, alvast naar mijn schoonouders. Mijn man en zijn vader gingen de auto registreren, aangezien de opel corsa op zijn naam stond hebben ze dat met de volvo ook gedaan. Ik had daar totaal niet over nagedacht, pas bij de scheiding merkte ik de gevolgen van deze actie. Uiteraard ging ik op dat moment, van de auto op zijn naam zetten, er ook vanuit dat wij nog lang en gelukkig zouden leven en dan wel samen 😉

Volvo met stickers van mijn gezin (my family uit Australië);
uitzwaaien voor de 1e vakantie zonder mama in tijd van echt-scheiding (2018)

De volvo heeft 8 jaar op de naam van mijn man gestaan en dus ook de autoverzekering. Bij de scheiding en de onderhandeling over de spullen gaf ik aan dat ik een tijdje zonder auto wilde leven. Bovendien kon mijn bijna ex-man anders niet makkelijk met de kinderen naar zijn ouders gaan terwijl ik nog de mogelijkheid had van het openbaar vervoer (trein). Doordat wij in gemeenschap van goederen waren getrouwd werd mijn inleg van 10.000 euro nergens meegenomen bij de financiële afrekening. Dat kan gebeuren en is helaas “part of life changes”. Echter werd ik daarnaast er ook mee geconfronteerd, nadat ik weer een auto kreeg, dat ik met de autoverzekering weer opnieuw kon starten. Ik had al die jaren geen schadevrije jaren opgebouwd. Die schadevrije jaren stonden op de naam van mijn ex. In een land als Nederland moet dat wat mij betreft toch anders geregeld worden, dat is mijn persoonlijke mening. Tijdens onze mediation hebben wij alleen gekeken naar de huidige waarde van auto en ik ontving bij de financiële afhandeling van de scheiding de helft van de huidige dagwaarde.

Op deze blog uit 2019 lees ik met welke overige kosten of waarden je rekening kan houden bij de verdeling van auto en bijbehorende zaken; https://www.vastelastenbond.nl/blog/uit-elkaar-of-scheiden-hoe-zit-het-met-de-autoverzekering/

De kinderen stelden na de scheiding veel vragen, zoals “met wie gaan wij nu naar Australië?” of “wie heeft het meeste geld?”. Dat ging er in de hoofden om van de kinderen. Ik geef de kinderen steeds mee dat geld niet het belangrijkste is in het leven. Liefde en jezelf kunnen is wat mij betreft veel belangrijker en dat wil ik graag meegeven aan de kinderen. Zelf ben ik sowieso niet zo materialistisch ingesteld als andere mensen in mijn omgeving.

2 cadeau’s voor de kinderen van Spirit in Style;
flesje met briefjes “geluk zit in de kleine dingen” voor mijn oudste zoon
dromenvanger voor bij zijn bed voor mijn jongste zoon

Met de kinderen heb ik hier mooie gesprekken over en dan zeggen wij kan geld je maar één keer uitgeven, dus het is goed om daarover na te denken. Uiteraard is het ook weleens goed om een impuls aankoop te doen, zodat je ook weet hoe dat voelt. En als je daar achteraf spijt van hebt, dus dat het voelt als miskoop dan heb je daar hopelijk ook weer van geleerd. Dat is ook wat ik de kinderen wil meegeven, bewust omgaan met geld. Zelf heb ik een hele tijd erg zuinig geleefd, ook met in het achterhoofd toekomstplannen (bouwen schuurwoning) waar ik liever mijn geld aan uit wil geven dan materialistische zaken of uiteten. In mijn genen zit wel een bepaalde zuinigheid en het sparen voor later. Tijdens mijn getrouwde leven gaf ik ook liever geld uit aan mijn kinderen, belevingen en ervaringen en andere mensen. Na de scheiding voelt het enorm bevrijdend dat ik nu zelf mijn eigen keuzes hierin kan maken.

In de loop der jaren is er wel het een en ander veranderd wat betreft trouwen. Sinds 1 januari 2018 geldt automatisch een beperkte gemeenschap van goederen. Erfenissen en schenkingen vallen niet in de gemeenschap. Dat geldt ook voor de bezittingen en schulden die alleen van u waren. Voor mij kwam dit helaas 10 jaar te laat. Dat neemt niet weg dat ik het goed vind dat dit is gewijzigd.

Geplaatst op

Trouwdag

18 | 07 | 2008 dat is de datum van onze trouwdag en wat was het een prachtige dag. Ik had de film daarvoor al in mijn hoofd afgespeeld om die dag optimaal te kunnen GENIETEN. Dat heb ik zeker gedaan, samen met familie en vrienden. Onze dierbaren die wij op dat moment er graag bij wilden hebben om dit samen met ons te vieren. In deze blog blik ik terug; naar de momenten van na de scheiding en hoe ik het terug kijk op het verleden en bepaalde zaken ook loslaat om verder te gaan. Nieuwsgierig, lees dan vooral verder voor een inkijkje in mijn leven en gedachten 😉

De mensen die mij kennen weten dat ik iets met cijfers en met name data heb, zo ken ik de meeste verjaardagen en data van belangrijke gebeurtenissen uit mijn hoofd. Zowel van mijzelf als van mensen om mij heen. En dat was al voordat ik met mijn afstuderen en PhD project aan levensgebeurtenissen en levensloop werkte 😉

samen met mijn vader op de foto

Trouwdag in 2008
Zomer 2008 was onze dag, de dag dat wij gingen trouwen. Daar werd naartoe geleefd en met een strakke planning werden de voorbereidingen getroffen. Op de dag zelf (18 juli) kwam Mattijs mij ophalen bij ons appartement met de oldtimer van zijn ouders. Wij reden samen naar de trouwlocatie de Burgh in Eindhoven waar Cindy ons in het bijzijn van familie en vrienden in de echt verbond. De locatie was prachtig, een intieme locatie met muzikale begeleiding van vrienden; Tessa, Jamie en Paul. Na een korte fotoshoot buiten reden wij naar de TU/e voor de uitgebreide fotosessie in Vertigo. Het feest en diner vond plaats in ’s Gravenmoer in de tuin van Mattijs zijn ouders met een tent en de catering van Heesterakkers. Elk jaar rond deze dag bekijk ik het mooie fotoboek van de fotograaf Clark Reid. Gewoon om nog even na te genieten van deze prachtige dag. Uit ons huwelijk zijn namelijk twee geweldige kinderen voortgekomen ♥️ STIJN en BRAM ♥️

Trouwdag vieren
Elk jaar vierden wij onze trouwdag, eerst met uitstapjes en overnachtingen en laten ook met de kinderen met een etentje. Het laatste weekendje weg was volgens mij in 2014 toen ik daarvoor mijn trouwjurk nog aangepast had met de kinderen voor een fotoshoot. Stijn en Bram mochten bij opa en oma logeren en ik ging op weg naar Rotterdam om Mattijs op het werk te verrassen. Nadat wij met zijn collega’s geproost hadden op het weekend hebben wij bij Citizen M geslapen. De volgende dag met de kinderen de fles champagne geopend om te proosten op Mattijs zijn vast contract samen met zijn ouders. Jaren daarna hebben wij met de kinderen op leuke plekken in Eindhoven gegeten en geproost.

Trouwdag niet meer vieren
Tien jaar na onze trouwdag besloten wij uit elkaar te gaan. Dat 10 jarig jubileum en de bouw- en wij graven alvast het gat voor de kelder- borrel in Mierlo ging niet door…. bizar, de plannen die ik in mijn hoofd gemaakt had vielen ineens in duigen… dat was heel snel schakelen en in de regelmodus voor de scheiding met hulp van de mediator. In 2018 ben ik op onze trouwdag naar Groningen gegaan voor mijn werk. Ons 5 jarig jubileum hadden wij ook samen in Groningen gevierd, dus dit was heel dubbel maar ook weer fijn om hier nu alleen te zijn. Een trip down memory lane maar ook om mezelf te laten zien dat de emoties er mogen zijn en ik hierdoor ook sterker wordt.

Mijn ringen vervangen door deze prachtige ring met maansteen

Afscheidsritueel
Mijn verlovingsring en trouwring had ik nog om mijn vinger op dat moment. Ik had mezelf voorgenomen om die op deze dag af te doen op een moment (en locatie) dat goed zou voelen. In een mooie winkel heb ik een andere ring voor mezelf gekocht, een ring met een maansteen. In de avond ben ik Groningen gaan verkennen op een OV fiets en ben ik bij de Aletta Jacobs hal gestopt. Daar heb ik op mooie muziek mijn verlovingsring en trouwring afgedaan en aan mijn ketting gehangen om vervolgens aan deze lege vinger mijn nieuwe ring te doen. Dit was een eerste stap in mijn rouwproces. Vanaf nu ben ik getrouwd me MEZELF 🙂 Ojee…

verlovings- en trouwring aan mijn ketting bij Boeddha hangertje en de ring met maansteen om mijn vinger

Loslaten en verwerken
Van mijn ouders kreeg ik een mooie ring van Happinez met de tekst “you can always begin again”. En zo had ik ineens 2 mooie nieuwe en symbolische ringen aan mijn vingers. Later in 2018 heb ik samen met de kinderen nog een andere ring uitgezocht bij Spirit in Style in Nijmegen. Wij hebben samen een ring uitgezocht met 3 granaatstenen; voor mijn beide kinderen een granaatsteen en voor mama eentje. Meestal draag ik deze ring aan mijn linkervinger zodat ik altijd aan de kinderen denk en ze dichtbij mij draag.

met dank aan het vakwerk van Arjen Lemmens

Van trouwring naar prachtig sieraad
Mijn trouwring lag in de lade en ik wilde daar ook iets mee doen. Goudsmid Arjen Lemmens heeft van mijn trouwring een prachtig sieraad gemaakt; een hanger voor een ketting. In deze hanger zijn de vingerafdrukken van de kinderen verwerkt. Samen met de kinderen zijn wij naar zijn atelier in Bergeijk gegaan voor het maken van de inkt vingerafdrukken. In december 2019 hebben wij samen de ketting met hanger opgehaald. Voor mij was dit een mooi moment en weer een stap die ik gezet heb. Mijn trouwring heb ik zo toch een 2e leven gegeven en ik ben erg blij dat er iets moois (de vingerafdrukken) van de kinderen, die uit ons huwelijk zijn voortgekomen, erin verwerkt is. Vanaf die dag draag ik deze ketting heel vaak.

de vingerafdrukken van Stijn en Bram

Geplaatst op

Loslaten van het verleden

Bij mijn (online) yoga lessen starten wij vaak met een intentie voor de les of de week. Gisteravond had ik de intentie uitgesproken: loslaten en emotionele bagage uit het verleden uit mijn rugzak gooien. Een paar weken geleden heb ik de intentie verbondenheid in vriendschappen opgeschreven. Dat is iets wat ik belangrijk vind in het leven. Vriendschappen kunnen veranderen doordat je zelf verandert door zaken die je meemaakt op je levenspad of dat de ander verandert. In deze blog wil ik mijn ervaringen delen.

Dit liedje kwam voorbij op radio 2 en het triggerde mij

Zoals iedereen wel weet zijn er verschillende vriendschappen en gelukkig kan je er meerdere hebben naast elkaar. Er zijn vrienden waar je vooral lol mee maakt, waarbij je jouw zorgen deelt of (af en toe) klaagt, waarmee je bepaalde interesses of hobby’s deelt of juist op op veel vlakken op dezelfde golflengte zit of in dezelfde levensfase. Vriendschappen sluit je op verschillende momenten in je leven. Zoals ik al bij de kinderen merk start dat op de basisschool. Tegen de tijd dat je op de middelbare school zit verwateren bepaalde vriendschappen, andere vrienden blijven of wellicht worden er vriendschappen verbroken doordat er een ruzie is of iemand er een punt achter zet. Dat is vaak een proces dat niet heel bewust beleefd wordt.

Reflecterend op mijn eigen levensloop zijn er diverse vriendschappen opgebouwd gedurende mijn schooltijd (basisschool en middelbare school). Vervolgens zijn er vriendschappen ontstaan tijdens mijn studietijd en werkende leven. Met de kinderen in mijn leven ontstaan er ook weer nieuwe vriendschappen met ouders van kinderen uit de klas, het voetbalteam of bij andere sociale activiteiten. Helaas zijn er ook vriendschappen verwaterd of verbroken door omstandigheden. Dat hoort bij het leven…

In eerdere blogs heb ik al geschreven over vriendschappen en de column van Ellen Deckwitz in de NRC Next over Therapietijd. Door de scheiding en alles wat ik daarvoor al meegemaakt heb ben ik zelf veranderd en daardoor zijn mijn relaties met vrienden anders geworden. Sommige vriend(inn)en zie en spreek ik meer en anderen minder. Ik heb het daar zeker moeilijk mee gehad, maar “what doesn’t kill you makes you stronger”.

De stappen van loslaten heb ik doorlopen voor mezelf, een vriendschap moet van 2 kanten komen en als dat niet meer zo is dan is het tijd om los te laten. Zelf heb ik ervaren dat ik letterlijk buikpijn kreeg toen ik bij een vriendin op bezoek was. Dat was erg confronterend, maar achteraf een signaal van mijn lichaam. Bij Happinez las ik ook het stuk over ontvrienden in het echte leven. De manier van vriendschap verbreken door niet meer te reageren past niet bij mij. Dan zet ik er liever een punt achter, dat geeft duidelijkheid. Dat wordt in het stuk ook wel dapperder genoemd vergeleken met de “niet moedigste methode” van laten verwateren.

Voor mijn gevoel heb ik het goed afgesloten door 4 punten te benoemen (excuses, vergeven, dankbaarheid en houden van) en ik heb een poging gedaan om geen verwijten te maken en zoveel mogelijk bij mezelf te blijven. In mijn andere blog een betere wereld lees je meer over dit boek dat ik in het verleden gelezen heb.

Andere inspiratiebronnen of boeken die ik met veel plezier gelezen heb of juist veel emoties hebben losgemaakt bij mij zijn (1) Als jouw leven een cirkel is, waar sta je dan? Van Inez van Oord en (2) Je kunt het maar één keer doen van Barbara van Beukeringen. In deze bizarre tijd met veel sterfgevallen rondom Corona was dit een boek dat ik graag wilde lezen. Het heeft veel losgemaakt en voor mij duidelijk gemaakt wat ik wil loslaten. Tegelijkertijd heeft het ook inzicht gegeven in wat ik echt belangrijk vind in mijn leven en waar ik mijn tijd en energie aan wil besteden.

Dit boek heb ik in 1 keer uitgelezen tijdens mijn City trip met de boyz naar Parijs, genieten!

Geplaatst op

Jeugdjournaal: kinderen van gescheiden ouders in Corona tijd

Ik was erg blij dat er op donderdag 23 april bij het Jeugdjournaal aandacht werd besteed aan kinderen met gescheiden ouders. Als ouder heb ik veel vragen maar ik kan mezelf voorstellen dat de kinderen dat ook hebben. Er zijn vaak al andere regels bij papa en bij mama in huis, maar hoe gaat dat nu? In deze blog schijf ik daar kort iets over en kan je de link vinden om het video fragment terug te kijken bij het Jeugdjournaal.

Iedereen probeert zijn sociale kring zo klein mogelijk te houden in verband met Corona besmettingen en voor de ouderen in onze omgeving. Als co-ouders is dat best ingewikkeld als je niet weet hoe het sociale leven van de ander eruit ziet of hoe degene met de regels en richtlijnen van het RIVM om gaat. Uiteraard heb ik geen behoefte aan details over het sociale leven van mijn ex-man, begrijp mij niet verkeerd. Echter probeer ik risico’s voor mijn ouders, opa en oma van mijn kinderen, te beperken. Mijn kinderen zien wel de kinderen van de vriendin van papa. Die kinderen gaan weer met hun papa mee en zo worden de sociale netwerken snel uitgebreid…

Goede les om het één en ander los te laten en het vertrouwen te hebben dat alles goed komt met onze gezondheid (van mij en de kinderen) en natuurlijk van mijn familie en naasten. Klik op de afbeelding om het fragment te bekijken.

Mocht je hierop willen reageren, dan kan je jouw reactie achterlaten hieronder. Indien je die optie niet ziet klik dan op de titel van deze blog zodat het wel in beeld verschijnt 😉

Geplaatst op

Mijn scheiding en rouwproces

Op deze dag (20 april) hebben wij 2 jaar geleden onze kinderen het verdrietige nieuws verteld dat papa en mama gaan scheiden. In deze blog wil ik mijn persoonlijke verhaal rondom de scheiding met je delen. Misschien heb je er iets aan als je zelf ook door dit (rouw)proces gaat. Het schrijven van dit verhaal heeft in ieder geval mezelf geholpen om alles een plek te geven. Dat hoort er natuurlijk ook bij, het verwerkingsproces van alles wat er was en niet meer is…

Scheiding, hoe ging dat bij mij?
Op maandag 16 april 2018 viel het besluit, wij gaan uit elkaar en scheiden. Het fundament van ons huwelijk vertoont blijkbaar ernstige gebreken en de droom van een schuurwoning bouwen in Mierlo gaat hem niet meer worden. De stekker uit dit mooie nieuwbouwproject ging er al eerder uit op 25 maart 2018. Het nieuws van de scheiding delen wij met ouders, zussen en broer. De rest van de week houden wij het voor onszelf aangezien wij het nieuws eerst met onze kinderen (destijds, 7 jaar  en 5 jaar) willen delen. Dat is dus al een lastige week en moeilijk voor mij want ik deel graag dingen die ik meemaak of die mij bezig houden met andere mensen.

Instagram post: verdrietig maar maar, wij gaan uit elkaar.
Geen tinnen huwelijk in 2018 #verdriet #scheiden #ikgeloofingeluk

De kinderen pakken het nieuws redelijk goed op als wij het op vrijdagmiddag 20 april 2018 na school vertellen. De oudste heeft het er het moeilijkst mee en zegt dat hij met z’n 4-en in dit huis wil blijven wonen. Hij vraagt ook al of dit vanaf morgen al zo is en ik leg uit dat dit wel even duurt. In kindertermen en tijden vertel ik dat wij eerst de 6e verjaardag van zijn broertje op school vieren en dan in de meivakantie met de grote mensen en dat wij met z’n 4-en nog naar de Efteling gaan. Dat vinden ze leuk en de jongste zegt dat hij graag in de BOB baan wil. Uiteraard wordt er ook geknuffeld en de tranen weggeveegd, deze emoties mogen er zijn. Wij vertellen ook dat wij geen ruzie meer willen maken. Alhoewel mijn ex-man het ruzie noemde en ik discussie of verschil van mening, zo zie je hier ging het dus ook mis…

Regelzaken
Bij een scheiding komt veel bij kijken. Wij hebben de hulp van een mediator ingeschakeld om alles goed te regelen en met name de belangen van de kinderen te behartigen. Dit gehele proces heeft bij ons toevallig exact 6 maanden in beslag genomen van contact leggen (28 mei) tot en met de inschrijving van de echtscheiding in de registers bij de Burgerlijke Stand bij de gemeente (28 november). Om een idee te geven van dit proces, na ons kennismakingsgesprek hebben wij 7 sessies gehad om het ouderschapsplan op te stellen en invulling te geven aan het convenant voor onze echtscheiding. Nadat deze documenten getekend waren is dit aan de rechtbank voorgelegd en vervolgens ingeschreven bij de registers (huwelijksgoederen register en register Burgerlijke Stand).

Ik kan nu echtgenieten 😉

Gescheiden maar toch verbonden
Na onze scheiding hebben wij natuurlijk nog veel met elkaar te maken doordat wij samen twee kinderen op de wereld gezet hebben. Samen hebben wij de zaken zo goed mogelijk proberen te regelen voor de kinderen in het ouderschapsplan. Daarin hebben wij een 2 wekelijks schema opgenomen waarin staat wanneer ze bij papa of mama verblijven. Dit geeft duidelijkheid voor iedereen en schept weer nieuwe regelmaat en rust in onze levens die op z’n kop (hebben ge)staan. Daarnaast hebben wij regelmatig overleg over zaken betreft de kinderen, zoals school, opvang, sport en andere (regel)zaken die spelen. Dit gaat de ene keer makkelijker dan de andere keer, maar ook dat hoort erbij. Bij ouders die nog wel bij elkaar zijn loopt ook niet altijd alles soepel, of wel dan?! Positief co-ouderschap is in ieder geval mijn streven 🙂 En volgens mij lukt dat aardig.

boek van Carlijne Vos

Verwerken scheiding
Naast alle regelzaken gaat het leven gewoon door, werk, school voor de kinderen, verjaardagen, sport activiteiten en sociale afspraken. Het is niet altijd makkelijk en ik probeer mijn emoties ook een plek te geven en ze te uiten. Dat is ook iets dat ik de kinderen wil laten zien en meegeven, opkroppen werkt niet. Dat komt er toch altijd weer uit, lichamelijk of op een andere manier…. Ik ben altijd al van specifieke data geweest, die staan in mijn geheugen gegrift. Zo weet ik veel geboortedata, trouwdagen en andere belangrijke momenten in het leven (van mezelf en van anderen). Niet voor niks ging mijn afstuderen en promotie onderzoek over “life events”. Misschien ben je ook benieuwd welke stappen ik daarin gezet heb om mijn scheiding te verwerken. Ik deel graag enkele stappen in dit (rouw)proces.

Stappen in mijn rouwproces
Op onze trouwdag (18 juli 2018) ben ik naar Groningen gegaan voor mijn werk. In 2018 zouden wij 10 jaar getrouwd zijn. Ons 5 jarig jubileum hadden wij ook samen in Groningen gevierd, dus dit was heel dubbel maar ook weer fijn om hier nu alleen te zijn. Mijn verlovingsring en trouwring had ik nog om mijn vinger op dat moment. Ik had mezelf voorgenomen om die op deze dag af te doen op een moment (en locatie) dat goed zou voelen. In een mooie winkel heb ik een andere ring voor mezelf gekocht, een ring met een maansteen. In de avond ben ik Groningen gaan verkennen op een OV fiets en ben ik bij de Aletta Jacobs hal gestopt. Daar heb ik op mooie muziek mijn verlovingsring en trouwring afgedaan en aan mijn ketting gehangen om vervolgens aan deze lege vinger mijn nieuwe ring te doen. Dit was een eerste stap in mijn rouwproces.

de nieuwe ring met maansteen aan mijn vinger; vanaf nu ben ik getrouwd met mezelf 😉

Later in het jaar heb ik samen met de kinderen nog een andere ring uitgezocht bij Spirit in Style in Nijmegen. Wij hebben samen een ring uitgezocht met 3 granaatstenen; voor mijn beide kinderen een granaatsteen en voor mama eentje. Meestal draag ik deze ring aan mijn linkervinger zodat ik altijd aan de kinderen denk en ze dichtbij mij draag. Mijn trouwring lag in de lade en ik wilde daar ook iets mee doen. Goudsmid Arjen Lemmens heeft van mijn trouwring een prachtig sieraad gemaakt; een hanger voor een ketting. In deze hanger zijn de vingerafdrukken van de kinderen verwerkt. Samen met de kinderen zijn wij naar zijn atelier in Bergeijk gegaan voor het maken van de inkt vingerafdrukken. In december 2019 hebben wij samen de ketting met hanger opgehaald. Voor mij was dit een mooi moment en weer een stap die ik gezet heb. Mijn trouwring heb ik zo toch een 2e leven gegeven en ik ben erg blij dat er iets moois (de vingerafdrukken) van de kinderen, die uit ons huwelijk zijn voortgekomen, erin verwerkt is. Vanaf die dag draag ik deze ketting heel vaak.

Geplaatst op

Mijn scheiding

In deze blog wil ik mijn persoonlijke verhaal rondom de scheiding met je delen. Misschien heb je er iets aan als je zelf ook door dit (rouw)proces gaat. Het schrijven van dit verhaal heeft in ieder geval mezelf geholpen om alles een plek te geven. Dat hoort er natuurlijk ook bij, het verwerkingsproces van alles wat er was en niet meer is…

Scheiding, hoe ging dat bij mij?
Op maandag 16 april 2018 besloot mijn man dat hij wilde scheiden. Het fundament van ons huwelijk vertoont blijkbaar ernstige gebreken en de droom van een schuurwoning bouwen in Mierlo gaat hem niet meer worden. Het nieuws delen wij met ouders, zussen en broer. De rest van de week houden wij het voor ons aangezien wij het nieuws eerst met onze kinderen (destijds, 7 jaar  en 5 jaar) willen delen. Dat is dus al een lastige week en moeilijk voor mij want ik deel graag dingen die ik meemaak of die mij bezig houden met andere mensen. De kinderen pakken het nieuws redelijk goed op als wij het op vrijdagmiddag na school vertellen. De oudste heeft het er het moeilijkst mee en zegt dat hij met z’n 4-en in dit huis wil blijven wonen. Hij vraagt ook al of dit vanaf morgen al zo is en ik leg uit dat dit wel
even duurt. In kindertermen en tijden vertel ik dat wij eerst de 6e verjaardag van zijn broertje op school vieren en dan in de meivakantie met de grote mensen en dat wij met z’n 4-en nog naar de Efteling gaan. Dat vinden ze leuk en de jongste zegt dat hij graag in de BOB baan wil. Uiteraard wordt er ook geknuffeld en de tranen weggeveegd, deze emoties mogen er zijn. Wij vertellen ook dat wij geen ruzie meer willen maken. Alhoewel mijn ex-man het ruzie noemde en ik discussie of verschil van mening, zo zie je hier ging het dus al mis…

boek van Carlijne Vos

Hulp van mediator
Wij hadden samen besloten om een mediator in te schakelen om ons te begeleiden in dit proces. De allerbelangrijkste reden was ook dat er iemand zou zijn die de belangen van de kinderen zou behartigen in dit scheidingsproces. Emmy van Ekelen heeft ons hierbij geholpen, na de 1e kennismaking hebben wij alle gesprekken al ingepland. Eerst mochten wij vertellen hoe wij elkaar hadden leren kennen en waarom wij uit elkaar gingen, vervolgens hebben wij tijd besteed aan het opstellen van het ouderschapsplan. Nadat daar een handtekening onder stond hebben wij de overige zaken bij haar afgehandeld zoals de verdeling van spullen en financiële zaken denk hierbij aan berekening van kinderalimentatie en partneralimentatie, pensioen, woning en saldo rekeningen.

Woonruimte
Wij woonden nog samen in het huis dat wij in 2008 gekocht hadden, dat was geen fijne tijd aangezien de spanning om te snijden was. Ik ging een paar keer bij vrienden slapen, maar wilde ook zoveel mogelijk tijd bij de kinderen zijn. Wij hadden afgesproken dat ik in het huis zou blijven wonen, afhankelijk van de financiële situatie, en dat mijn ex-man op zoek ging naar andere woonruimte.

Co-ouderschap en schema kinderen
Samen hadden wij ervoor gekozen dat wij de zorgtaken voor onze twee kinderen fifty-fifty wilden verdelen; co-ouderschap. Op basis van onze indeling in de tijd dat wij nog samen waren heb ik een voorstel gedaan voor een schema. Het zogenaamde 3-4-4-3 schema, waarbij de kinderen 3 nachten bij papa zijn, 4 nachten bij mama, 4 nachten bij papa en vervolgens weer 3 nachten bij mama. De dagen en nachten zijn zo eerlijk verdeeld en elke 2 weken wordt dit schema herhaald. Ik had er ook een schema met iconen voor gemaakt zodat het voor de kinderen ook overzichtelijk is waar ze slapen of uit school zijn.

twee wekelijks schema van de kinderen

In het weekend bracht ik de kinderen naar papa toe, de ene keer op zaterdag om 12 uur en de andere keer op zondag rond het middaguur. Na een half jaar heb ik aangegeven dat ik dit schema graag wil veranderen aangezien de zaterdag-voetbal-ochtend altijd mijn verantwoordelijkheid was. Bovendien had ik nauwelijks tijd voor mezelf in het weekend. Het werd een 5-2-2-5 schema waarbij de kinderen via school wisselden van papa naar mama en andersom. Na een mama weekend (5 nachten van woensdag tot en met maandag) breng ik de kinderen op maandagochtend naar school en slapen ze 2 nachten bij papa. Op woensdag brengt papa ze naar school en haal ik ze op zodat ze 2 nachten bij mij slapen. Vrijdag breng ik ze naar school en gaan ze uit school 5 nachten bij papa slapen en is dat het papa weekend tot en met woensdag. Snappen jullie het nog?

Kinderen voor Kinderen: een leven lang
Ik weet nog dat ze met me wilden praten
Mijn vader en mijn moeder allebei
Ze zeiden papa gaat dit huis voorgoed verlaten
We zullen niet voor altijd samen zij
Dat was echt de stomste dag van heel mijn leven
Ik voelde me verdrietig en alleen
Ze vroegen of ik het ze kon vergeven
En sloegen toen hun armen om me heen
En zeiden als het niet meer kan zoals het moet
Dan moeten we het doen zoals het kan
Maar een ding willen wij je nu beloven
We zullen er samen voor je zijn
Ons hele leven lang
Ons hele leven lang
Wees daarvoor echt niet bang
Ons hele leven lang
Mijn vader zie ik nu om de 14 dagen
Gelukkig woont hij hier niet ver vandaan
Ik zit nog steeds met honderdduizend vragen
En toch laat ik het elke keer maar gaan

Ik ben een kind van 2 gescheiden ouders
En ik hou heel veel van ze allebei
Ik voel het en ik zeg het vol vertrouwen
Ze houden ook echt super veel van mij
En zeiden als het niet meer kan zoals het moet
Dan moeten we het doen zoals het kan
Maar een ding willen wij je nu beloven
We zullen er samen voor je zijn
Ons hele leven lang
Ons hele leven lang
Wees daarvoor echt niet bang
Ons hele leven lang
En vraag me nooit nooit om te kiezen
Vraag me nooit om wie ik meer geef
Ik wil geen van jullie verliezen
Jullie zijn de reden dat ik leef
als het echt niet kan zoals het moet
Dan moeten we het doen zoals het kan
Ik twijfelde maar nu weet ik het zeker
Dat jullie er altijd voor me zijn
Mijn hele leven lang
Mijn hele leven lang
Ik ben nu niet meer bang
Mijn hele leven lang
Mijn hele leven lang
Mijn hele leven lang

Geplaatst op

Scheiden wat komt er allemaal bij kijken?

Met deze blog wil ik graag informatie met jullie delen over wat er allemaal bij komt kijken als je gaat scheiden. In een andere blog deel ik ook mijn persoonlijke verhaal. Onderaan staat algemene informatie van de (Rijks)overheid zodat je zelf nog meer kan lezen als je daar behoefte aan hebt. Mocht je in het proces zitten van een scheiding dan wens ik je veel sterkte en besef je bent niet de enige die dit moet doorstaan, jij kan dit ook hoe moeilijk en pijnlijk het ook is! Op 01-01-2018 zijn er in Nederland 1.324.626 gescheiden mensen van de ruim 17 miljoen Nederlanders (bron CBS). Het kan ook zijn dat je erover nadenkt om te gaan scheiden, ook dan je hier informatie vinden dat je kan helpen bij jouw besluit van wel of geen scheiding.

gebroken hart

Indien jij of jouw partner of wellicht jullie allebei besloten hebben om te scheiden begint de achtbaan, er moet van alles geregeld worden. Belangrijke zaken die besproken en geregeld moeten worden zijn:
– woonruimte
– (co)ouderschap en schema voor de kinderen
– verdeling van de gezamenlijke spullen
– kinderalimentatie regeling
– (eventueel) partneralimentatie regeling
– pensioen verdeling
– financiën rondom de scheiding
– …. en nog genoeg andere onderwerpen

Er komt veel op je af en ongetwijfeld heb je allerlei vragen waarop je antwoord wil. Ik adviseer je dan ook om hulp te zoeken bij dit proces. Zoek samen een mediator die kan begeleiden bij het scheidingsproces en alle benodigde documenten kan opstellen voor jullie. Mocht je dat niet willen dan kan je er ook voor kiezen om allebei een advocaat in de hand te nemen.

Het Klokhuis heeft een aantal afleveringen uitgezonden die over scheiden gaan. Ik heb deze afleveringen samen met mijn kinderen gekeken. Kinderen van gescheiden ouders vertellen ook eigen ervaringen en laten weten wat dit met ze doet. Op de internetpagina van het Klokhuis kan je alle afleveringen bekijken. De 1e aflevering (04-09-2019) gaat over uit elkaar. De volgende aflevering (11-09-2019) gaat over Vechtscheiding. Bij de 3e aflevering (18-09-2019) wordt er meer verteld over de Rechtbank. De laatste aflevering (25-09-2019) gaat over hulp. Hieronder staat ook de directe link naar alle afleveringen.

Bekijk de 1e aflevering Scheiden: uit elkaar.
Bekijk de 2e aflevering Scheiden: vechtscheiding.
Bekijk de 3e aflevering Scheiden: de rechtbank.
Bekijk de 4e aflevering Scheiden: hulp.

Algemene informatie
U gaat scheiden (Rijksoverheid)
Als ouders uit elkaar (Kinderbescherming)
Co-ouderschap is niet vanzelfsprekend het beste
De OUDERSCHAPSPLANner

Handige links
Het Klokhuis, waar kan je terecht als kind.
WIJ Eindhoven
Mediator en advocaat: Emmy van Ekelen
Kindercoach: Yvonne Verhoeven

Geplaatst op

Sociale contacten en MaMarloesje

Zondag 17 juni 2018

In deze blog beschrijf ik het contact met enkele vriendinnen vanuit mijn perspectief. Zoals ik dat beleefd heb in 2018 voor en tijdens de scheiding. Iedereen heeft een eigen belevingswereld en mijn verhaal kan totaal anders zijn dan hoe mijn vriendinnen dat ervaren hebben dat ben ik mezelf uiteraard bewust. Hopelijk is dit nog een gespreksonderwerp dat wij samen kunnen bespreken. Niet via social media maar in real life. Inmiddels is het 2023 en ik heb de hoop opgegeven dat dit nog besproken wordt… verdrietig maar waar, helaas verwelken rozen, vergaan schepen en verwatert een vriendschap als je deze geen water geeft… gelukkig blijven boeken wel in mijn boekenkast staan. Bedankt ladies voor de mooie reis vanaf mijn basisschool en middelbare schooltijd!

boek met onze vriendschap in gedachten

Mijn gemis in onze vriendschap voor mijn scheiding in 2018
Ik mis het praten met mijn vriendinnen, het echte contact. Tegenwoordig gaat veel contact via de Whatsapp en volgen wij elkaar op social media, maar wat mij betreft geeft dit niet echt een beeld van hoe het met iemand gaat. Met name op social media deel je toch de vrolijke berichten of “kijk wat ik allemaal doe” of “wat mijn kinderen kunnen”. Op maandag 16 april 2018 hebben mijn man en ik besloten te gaan scheiden. Het fundament vertoont ernstige gebreken en de droom van een schuurwoning bouwen in Mierlo gaat hem niet meer worden. Het nieuws delen wij met ouders, zussen en broer. De rest van de week houden wij het voor ons aangezien wij het nieuws eerst met onze kinderen (7 jaar  en 5 jaar) willen delen. Dat is dus al een lastige week en moeilijk voor mij want ik deel graag dingen die ik meemaak of die mij bezig houden met andere mensen. De kinderen pakken het nieuws redelijk goed op als wij het op vrijdagmiddag na school vertellen. De oudste heeft het er het moeilijkst mee en zegt dat hij met z’n 4-en in dit huis wil blijven wonen. Hij vraagt ook al of dit vanaf morgen al zo is en ik leg uit dat dit wel even duurt. In kindertermen en tijden vertel ik dat wij eerst de 6e verjaardag van zijn broertje op school vieren en dan in de meivakantie met de grote mensen en dat wij met z’n 4-en nog naar de Efteling gaan. Dat vinden ze leuk en de jongste zegt dat hij graag in de BOB baan wil. Uiteraard wordt er ook geknuffeld en de tranen weggeveegd, deze emoties mogen er zijn. Wij vertellen ook dat wij geen ruzie meer willen maken. Alhoewel mijn ex-man het ruzie noemde en ik discussie of verschil van mening, zo zie je hier ging het dus al mis…

Ontstaan van nieuwe hechte vriendschap met RLR
Mijn vriendinnen laat ik het op de Whatsapp weten en zeg dat ik niet iedereen wil bellen. Mijn broer en een vriendin heb ik wel gebeld en op vrijdag 20 april verrassen wij (de hardloopdames) de buurvrouw met een surprise party voordat de buren gaan verhuizen. Ik vertel het daar ook één voor één de dames en ze schrikken allemaal van het nieuws. Mijn ex man had het de buurvrouw zelf al persoonlijk verteld en de rest van de avond praat ik liever over leuke dingen. De vriendinnen van ‘vroeger’ die ik al ken van de basisschool en middelbare school vragen af en toe hoe het met me gaat en hoe de situatie thuis is, maar ze wagen er geen telefoontje aan. Mijn vriendin van de basisschool reageert vanuit haar hart op mijn nieuws en ze was op 1e Paasdag (1 april) ook de eerste die mij op kwam zoeken toen mijn ex besloot om naar zijn ouders te gaan met de kinderen en mij thuis alleen achter liet. Een andere vriendin kwam ook en wij hebben met z’n 3-en samen gepraat en gehuild en ook geproost op het leven en mijn Facebook (1 april) verjaardag. Natuurlijk kan ik zelf ook bellen, maar ik merk dat ik het ook fijn vind als het van de ander uit gaat. Mijn moeder heeft tegen een vriendin gezegd dat als ze wil weten hoe het met me is beter kan bellen of Face-timen. Tot nu toe is dat er nog niet van gekomen de laatste twee maanden. Ze is ook met haar vriend naar het buitenland geweest op vakantie. Een andere vriendin die in dezelfde woonplaats woont heb ik wel nog op mijn verjaardag gezien, maar toen was de kogel nog niet door de kerk. Op haar verjaardagsfeestje hebben wij elkaar gezien maar dan is er niet echt tijd om te praten.

Ik snap dat ieder zijn of in dit geval haar eigen leven leidt en dat ik niet altijd kan terug verwachten wat ik zelf geef (aan anderen), maar het zorgt er ook voor dat mijn empatische houding soms iets gereserveerder is. Op onze gezamelijke Whatapp gaat het de afgelopen weken meer over kleding gekocht in de sale, vakantie en concerten (mei 2018). Af en toe neemt iemand de moeite om de vraag te stellen hoe het gaat… Op mijn bericht “ik deel ook niet alles op Whatsapp 😉 Check mijn nieuwe instagram” wordt vreemd gereageerd met “huh deel je meer op Instagram dan op de Whatsapp?” terwijl ik juist vind dat je social media voordelen kan hebben dat je zelf kan volgen wie je wil en kan kijken wanneer je wil en als je daar behoefte aan hebt. Blijkbaar gaan wij op een andere manier om met social media denk ik…

boek gekregen voor mijn afstuderen (?) in 2004

Mijn brein werkt ook misschien niet hetzelfde als dat van andere mensen. Ik vond het verhelderend om deze animatie van Floor van Lier te bekijken.

Floor van Lier legt uit hoe een hoogsensitief brein werkt

Investeren in sociale contacten
Om postief af te sluiten, gelukkig ontstaan er altijd weer nieuwe hechte vriendschappen in het leven met mensen uit de buurt (Run Ladies Run en Green Ladies). Het sociale leven staat als het goed is nooit stil…. tenminste niet als je er zelf in investeert. De diepgang waar ik naar op zoek ben in een vriendschap heb ik gelukkig weer gevonden in regio Eindhoven, Rotterdam en verder 😉