in deze blog beschrijf ik dat na een periode van 7 mindere jaren een periode van (7+) goede jaren is aangebroken in mijn leven. In 2018 viel het besluit mijn man en ik gingen scheiden. Hier heb ik al meerdere blogs over geschreven. Eind van het jaar kijk ik graag terug, een moment van reflectie. Dit helpt mij om gebeurtenissen, ervaringen en emoties los en achter mij te laten. Op die manier kan ik dan weer starten met een “schone lei”. Dit jaar was ik heerlijk alleen op reis naar Bali, een mooie ervaring die mij veel heeft gebracht. Nieuwsgierig, lees dan vooral verder.

Mijn huisarts dokter Trask heeft mijn ogen geopend. Na de geboorte van onze jongste zoon Bram heb ik een (kraambed)psychose gehad. Er volgde een vervelende tijd met allerlei trajecten bij de GGZE. Met alle beste bedoelingen werd ik daar geholpen. In die trajecten heb ik veel over mezelf geleerd en de relatie en het (familie)systeem waar ik op dat moment in zat. Het laatste dat ik gevolgd heb is groepstherapie waar stil gestaan werd bij de bipolaire stoornis die ze ook bij mij geconstateerd hadden. Ik twijfelde daar over, maar zo braaf als ik was heb ik dit traject gevolgd. Dit traject deed je met een naaste, ook al was het besluit gevallen dat wij gingen scheiden vroeg ik hier mijn partner voor. Met de gedachte in het achterhoofd dat wij altijd verbonden blijven door onze 2 kinderen. Hij sloeg dat af en ik ben met mijn vader gegaan. Mijn vriendinnen uit Oss en omstreken vroeg ik als back-up mocht mijn vader niet kunnen. Ze gaven alledrie aan dat ze dat wel wilden, het was uiteindelijk niet nodig en helaas hebben wij hier nooit echt over gesproken. Het traject heeft mij veel inzicht gegeven in de problematiek en werkwijze en aanpak bij GGZE. Daarnaast heeft het mij persoonlijk geholpen met mijn leefstijl, later meer hierover.
Met het openen van mijn ogen door dokter Trask bedoel ik dat zij mij heeft uitgelegd dat het niet allemaal aan mij ligt. Ik zocht alles bij mezelf. Zij vertelde mij over narcisme of personen met narcistische trekken. Daar ben ik meer over gaan lezen, luisteren en dit was zeer herkenbaar. Zoals onder andere deze blog; De vonk tussen empathie en narcisme – Happinez
Bij de bibliotheek heb ik ook een boek geleend dat mij veel inzicht heeft gegeven; uit de schaduw van Narcisme van Marjan de Vries.

Daarnaast heb ik podcast geluisterd van <INVULLEN>. Samen met mijn ex-man zat ik met enige regelmaat, meestal jaarlijks voor of na de zomervakantie, bij de kindercoach Yvonne Verhoeven die Stijn en Bram heeft begeleid na onze scheiding. Zij heeft ons ook geholpen met uitleg over hoe gevoeligheid werkt en dat je korte of lange voelsprieten kan hebben. En dat iedereen een rode knop heeft waar anderen op kunnen drukken en wat je dan het beste kan doen. Het komt erop neer dat je vooral naar jezelf leert kijken, reflecteren, en leert wat je zelf kan veranderen zodat die ander(en) niet meer op die rode knop drukken of jouw emoties niet zo hoog oplopen. Ze heeft ons in de loop der jaren allerlei goede handvatten meegegeven. Ik gebruik vele dagelijks 🙂
Bij één sessie, misschien wel onze laatste sessie eind 2023, had ik 2 boeken meegenomen. Uiteindelijk had ik genoeg moed verzameld om in het bijzijn van Yvonne tegen mijn ex-man te zeggen dat ik hem een KLOOTZAK vind en dat ik last heb van zijn narcistische trekken. Ik legde het boek op tafel en gaf aan dat het mij veel inzichten heeft opgeleverd. Daarnaast had ik nog een ander boek meegenomen geschreven door Lykele Muus, zo kan het dus ook. Geschreven door een alleenstaande ouder (Lykele) waarbij andere alleenstaande ouders, gescheiden of weduwe/weduwnaar, geïnterviewd zijn. Zo deelt Isa Hoes als weduwe en alleenstaande ouder haar ervaringen over het alleen opvoeden van haar kinderen Merlijn en Vlinder die ze samen kreeg met Anthonie Kamerling. Ook Kluun heeft zijn ervaringen gedeeld van het opvoeden van zijn dochter na het overleden van zijn vrouw. Na afloop van een schrijfworkshop van Kluun in de LOChal in Tilburg heeft Raymond naast 2 andere boeken (er komt een vrouw bij de dokter en help ik heb een puber) ook in dit boek een handtekening gezet 🙂 Dit boek nam ik mee om ook het positieve van alleenstaand ouderschap te benoemen. Uiteindelijk ben ik blij dat wij gescheiden zijn en voel ik mezelf bevrijd uit een ongezonde relatie.


Vandaag is er ook weer discussie geweest over onze oudste zoon en zijn planning. Dit was weer een heftige aanvaring aan de telefoon. Aan beide kanten liepen de emoties hoog op. Ik heb hem deze keer weer uitgescholden voor KLOOTZAK en dat voelde goed. Ik hou het niet meer binnen en doe zoals hij ook doet, delen wat je denkt. Op die manier kan ik ook loslaten. Bij deze aanvaring werd mij wel weer duidelijk dat mijn ex-man nogal snel op zijn pik is getrapt zoals ik dat in het verleden heel vaak meemaakte. Hij voelt zichzelf aangevallen en zegt dat hij alles fout doet. Een typische opmerking van iemand met narcistische trekken, die kan niet (of moeilijk) reflecteren, voelt zichzelf aangevallen en wijst graag de vinger naar de ander.
Uit een podcast omringd door narcisten naar het boek van Thomas Erikson heb ik het volgende geleerd; er zijn narcistische gedragspatronen zonder dat er sprake is van een klinische diagnose. En narcistische cultuur dat is wanneer er narcistische tendensen zich op verschillende niveaus in de samenleving verspreiden. Bijvoorbeeld verhoogde zelfgerichtheid. Klinisch Narcisme: egocentrisch zijn, onrealistisch zelfbeeld hebben, niet ontvankelijk voor kritiek of negatieve feedback en zichzelf niet aan de regels hoeven te houden. Narcisme is een persoonlijkheidsstoornis die (helaas) niet te genezen is.
Ik heb geleerd om (vaste) patronen te zien en deze voor mezelf ook te doorbreken. Bij de groepstherapie bij de GGZE heb ik geleerd goed voor mezelf te zorgen onder andere met rust, regelmaat en reinheid. Door onder andere goed te letten op voeding, alcohol gebruik met mate (deed ik al), voldoende slaap te krijgen en ook te ontladen in de natuur. Dat laatste doe ik sinds onze nieuwe aanwinst in huis (onze labradoodle Joey) regelmatig 🙂

Tijdens mijn reis in Bali was er eind van het jaar ook gedoe over de (aanvullende) zorgverzekering voor Stijn en Bram. Er was geen contact mogelijk om af te stemmen met mijn ex-man terwijl het noodzakelijk was om voor het eind van het jaar dit te regelen. Uiteindelijk heb ik met hulp van mijn ouders vanuit Nederland de zorgverzekering geregeld op de laatste dag van het jaar. Nancy die ik daar ontmoet had hoorde tijdens het eten, voordat we naar NYE party in beachclub la Brisa, mijn verhaal kort aan. Ze liet mij deze afbeelding zien en stuurde het naar mij door. Heel toepasselijk en dat komt overeen met wat ik elkaar jaar aan het einde van het jaar doe; reflecteren en bagage en ballast uit mijn persoonlijke rugzak gooien om te zorgen voor een mindere last op mijn schouders. Dit jaar dus ook goed op de wc gaan zitten en de shit van 2024 en met name het gezeik van de laatste maand achter me gelaten. Dat ruimt lekker op.
