Categorie: Opvoeden

degene die mij kennen zullen wel denken, wat heb ik gemist…? Wellicht verraadt onderstaande foto al meteen dat het niet over een kind gaat, maar een trouwe viervoeter 😉 In september 2010 werd ik voor het eerst moeder van onze prachtige zoon Stijn. Mijn droom kwam uit <hartje>. Niet veel later in april 2012 werd onze tweede zoon geboren Bram. Ik heb het nooit onder stoelen of banken gestoken, wat mij betreft was er een nummer drie welkom in ons gezin. Na de scheiding in 2018 kwamen een jaar later eerst huisdier 1 en 2, twee cavia’s ons gezelschap houden. En afgelopen jaar is er dan toch een derde gezinslid bijgekomen, ik ben sinds november 2023 een DOG mom 😉 Lees hieronder meer over onze huisdieren en wat ze betekenen voor ons. Wij genieten elke dag intens van Joey zijn liefde voor ons! Naast de dagelijkse verzorging en speelmomenten geven wij onze Joey Charlie Brown ook alle liefde van de hele wereld.

Huisdier in huis
Voor kinderen, en ook voor volwassenen, kan een huisdier heel veel betekenen in het leven. Je hebt er interactie mee en kan afhankelijk van het type dier er lekker mee spelen en knuffelen. Na de scheiding (2018) stond ik er alleen voor met twee kinderen van net 6 jaar en bijna 8 jaar. Een jaar later, voor de 7e verjaardag van Bram besloot ik een huisdier te kopen. Ik twijfelde tussen een cavia, hamster of konijn. Mijn broer en ik hebben vroeger samen een cavia gehad en daarna allebei een eigen hamster. Na een zoektocht online heb ik bij de dierenwinkel in de straat advies ingewonnen. Het werd een cavia aangezien die overdag meer wakker zijn dan een hamster en een konijn wil graag gezelschap. Bovendien willen niet alle konijnen opgetild worden om te knuffelen. Bijna 1 week voor zijn verjaardag gingen wij met z’n 3-en naar de dierenwinkel om samen te kijken. De keuze was gemaakt en wij hebben meteen de kooi, spullen en cavia mee naar huis genomen. Stijn en Bram dachten samen na over de naam en noemde haar Loesje, een beetje vernoemd naar mama <hartje>.

Er werd heel wat af geknuffeld met Loesje, ze leerde ons goed kennen en reageerde op onze aanwezigheid. Uiteraard ook op het geritsel of de koelkast deur, dan werd er gepiept voor lekker verse groente 🙂 Stijn wilde ook wel graag zo’n knuffeldier. Na de zomervakantie met papa, zijn vriendin en de kinderen gingen wij eerst nogmaals naar Vliebiza met z´n 3-en en daarna zijn wij weer naar dezelfde dierenwinkel gegaan om een cavia voor Stijn te kopen. Deze cavia kreeg de naam Suzy en de 2 vrouwtjes cavia’s werden rustig aan elkaar voorgesteld. Ze moesten even aan elkaar wennen, maar het ging goed samen.

Afscheid van onze cavia´s
Helaas zagen wij dat Loesje eind van het jaar minder actief was en op de 1e schooldag na de Kerstvakantie lag ze dood in de kooi. Dat was natuurlijk erg verdrietig, maar ook een reden voor mij om een klein knaagdier in huis te nemen en de kinderen te leren over de “circle of life”. Ik had nog een mooie houten doosje van een wijnfles en daar hebben wij Loesje ingelegd en na afscheid hebben wij het doosje gesloten en er mooie woorden op geschreven als afscheid.

<FOTO toevoegen>

Voor Suzy vonden wij het wel eenzaam, dus zo kwam er weer een nieuwe cavia in huis in februari 2020. Deze cavia kreeg de naam Speedy, die naam paste eigenlijk meer bij Suzy vanwege haar snelheid. Loesje en Suzy speelden wel eens buiten in de tuin met hindernissen die wij maakten van een stuk lijngoot die ik uit de tuin verwijderd had of andere attributen die wij hergebruikten. Op een zeker moment waren wij Speedy kwijt en moesten wij eigenlijk gaan. Wij hoorden wel gepiep maar konden haar niet vinden, tot op het laatste moment ik tussen de houten schuttingplanken keek en ze daar tussen zat. Een enorme opluchting dat wij haar gevonden hadden, dan merk je meteen dat je alledrie gehecht bent aan ons huisdier, part of the family.

Helaas is Suzy ook binnen 1 jaar overleden in mijn armen toen Stijn en Bram bij papa waren. Na een telefoontje zijn ze afscheid komen nemen en hebben wij haar in een oude schoenendoos gedaan. Stijn liet ook Speedy afscheid nemen van Suzy, erg mooi om te zien. Op deze doos werden ook berichten geschreven en deze keer hebben wij er een ritueel van gemaakt door de doos te begraven in de tuin bij opa en oma in Oss.

Weer een nieuwe cavia in huis
Tja nu was Speedy alleen… na de zomervakantie met papa en onze eigen vakantie naar Zeeland zijn wij weer naar de dierenwinkel gegaan voor cavia nummer 4. Dit werd een wit harige borstel exemplaar die de naam Snuffie kreeg. Welkom in ons huis! Deze dames konden het prima met elkaar vinden en aan het begin werd er nog volop geknuffeld en gezorgd voor voer, drinken en een schone kooi. Tijdens onze vakanties waren de buren, Lisette of Tamara bereid om voor de cavia’s te zorgen, erg fijn!

Keuze voor een hond in huis
Bram is een dierenliefhebber en begon steeds vaker over een hond. Ik zei dat dit niet te combineren was als alleenstaande moeder met een baan van 32 uur in Utrecht. En wie moet er voor de hond zorgen als jullie bij papa zijn? Mijn antwoord was dan vaak “als je op jezelf woont kan je zelf kiezen om een hond in huis te nemen”. In de hardloopgroep hadden bijna alle dames een hond, een mooie aanvulling op het gezin. Ik begon er steeds meer over na te denken en mijn vriendin in Oss had begin 2023 een labradoodle in huis. Voor mensen met astma, allergieën zoals huisstofmijt of voor katten/honden is dit een geschikt ras. De kruising van een poedel met een labrador, oorspronkelijk voor het eerst in Australië gekruist, verliest geen haren en nauwelijks huidschilfers die voor een allergische reactie kunnen zorgen. Bij de ontmoeting met Lizzy was ik super enthousiast en Hanneke en ik hebben uitgebreid gepraat over hoe het is om een pup in huis te hebben.

Ik had al wat online gekeken naar nestjes, je moet net gelukt hebben. Bij een voetbal moeder had ik geïnformeerd waar ze haar labradoodle gekocht had en Peter en Jeannette van der Heijden hadden toevallig net een nestje online staan, wat een geluk! Dat weekend heb ik meteen gebeld om een afspraak te plannen om te komen kijken. Peter was erg vriendelijk en gaf aan dat het enige vrouwtje al gereserveerd was uit het nestje van vier. De hardloopdames zeiden al, “kijken is kopen” en ja hoor ik was meteen verliefd op die kleine pup. Van de drie zwarte pups kwam er eentje naar mij toe. Degene met het wit op zijn borst en die had ik zelf stiekem ook al uitgekozen, ik nam hem op schoot en was verkocht.

Met Peter sprak ik af dat ik na mijn reis naar Brussel voor een congres onze pup zou komen ophalen op 26 november 2023. In de tussentijd kon ik voorbereidingen treffen door (tweedehands)spullen in huis te halen; een kleine bench, mand, halsband en riem. Ik had nagedacht hoe ik dit leuke nieuws met Stijn en Bram wilde delen en besloten om via een schoencadeau te doen. Bij Bram zat de halsband in de schoen, bij Stijn de riem, bij mij een boek over de eerste maanden met een pup in huis en voor de cavia’s een huisje om in te verstoppen. Het was geweldig om deze reactie te zien, het ging van ongeloof tot enorme blijdschap in a few seconds 😉

Ophalen van onze pup
Op zondagochtend 26 november 2023 was het dan zover, Bram en ik reden naar Mariahout. Stijn was logeren in Oss om die dag met opa, oom Peter en Lasse naar NEC – PSV te gaan. Jeannette van kennel Vossenheide nam alle tijd voor ons om uitleg te geven voor de verzorging, inentingen en hoe wij de pup snel zindelijk konden maken. Voordat wij gingen hebben wij een grote oude handdoek door het nest gehaald om nog wat geuren mee te nemen naar ons huis. Bram ging voorin zitten met de pup op zijn schoot. Hij was helemaal happy met zijn nieuwe vriendje <hartje>.

FOTO Bram en pup

Jeannette had gevraagd welke naam de labradoodle zou krijgen, wij zeiden dat wij het nog niet wisten maar dat dezelfde dag zouden beslissen. In de auto terug hebben Bram en ik samen de pup gerustgesteld en hem aangesproken met Joey. Dat was de naam die Bram bedacht had, Stijn had de naam Charlie bedacht. Wij wilden een korte naam kiezen die je makkelijk kan roepen 😉 Eenmaal thuis hebben Bram en ik Joey rustig laten wennen en hem lekker in zijn mandje gelegd met een hondenknuffel. Bram zijn vriend Noah kwam met zijn moeder ook even kijken en leuke speeltjes brengen, erg lief. Stijn werd weer thuis gebracht door opa en kon toen ons nieuw gezinslid ontmoeten.

De keuze voor de naam hebben wij onze pup zelf laten maken. Twee gele briefjes met Joey en Charlie lagen op de grond en zo koos hij zijn naam; Joey. Om toch Charlie te gebruiken hebben wij besloten hem volledig Joey Charlie Brown te noemen met verwijzing naar de familienaam de Bruin van Stijn en Bram en uiteraard als ode aan het baasje van Snoopy 🙂

Liefde voor Joey
Vanaf dag 1 waren wij alledrie verliefd op onze hond. Uiteraard was het aan het begin veel werk, de eerste 2 nachten ben ik eruit geweest om hem buiten te laten plassen. Daarna hield hij het een hele nacht vol, zo’n 8 uur. Dat vond ik al erg knap. Uiteraard waren er in het begin ongelukjes in huis, met name plasjes. Dat hoort erbij en het opvoeden van het 3e kind kon beginnen 😉 Die zindelijkheidstraining en slapeloze nachten ben ik snel vergeten.

Indien Stijn en Bram bij papa zijn is het soms stil in huis, nu niet meer. Ik word altijd enthousiast ontvangen door Joey, ook al ben ik 3 minuten weg en zet ik mijn fiets uit de schuur bij de voordeur neer. Dat geeft echt een enorm plezier voor mij. De interactie is ook echt heerlijk en daar kan ik van genieten. Deze tekst stuurde ik naar de pubers op de app 😉

Sinds september zit mijn oudste zoon Stijn op de middelbare school. Wij wisten natuurlijk allebei dat deze nieuwe fase eraan kwam. Vanaf groep 7 hebben wij (online) al gekeken naar de verschillende middelbare scholen waar hij uit kon kiezen. Eerst breed orienteren zodat hij daarna in groep 8 zichzelf verder kon verdiepen in de scholen uit zijn eigen top 3. Hij keek er echt naar uit naar deze nieuwe fase om weer allerlei nieuwe kennis op te doen, lekker “sponzen”. Nu is het Herfstvakantie en is Stijn dus al weer 7 weken een brugklasser. Tijd om te reflecteren en mijn ervaringen te delen in deze blog. En wellicht heeft Stijn zelf ook nog leuke toevoegingen, ik ga het hem vragen in de dagen dat hij weer bij mij is deze Herfstvakantie 😉 Een nieuwe fase van jouw kind is vaak een aanleiding om terug te kijken naar het moment dat je zelf in deze fase zat. Gelukkig heb ik een vrij goed geheugen en kan ik gemakkelijk herinneringen terughalen, ook al is het hier en daar wat “gekleurd” door mijn eigen emotie of selectieve geheugen.

Mijn zoektocht voor middelbare
In 1991 ben ik zelf gestart op de middelbare school in Oss. Ik heb destijds 3 scholen bekeken met mijn ouders waar ik met mijn Havo-VWO advies terecht kon. Het Titus Brandsma Lyceum (TBL) dat in het centrum van Oss zit viel al snel af, daar voelde ik mezelf niet thuis. Het Mondriaan College ging nog verbouwen, daar waren ze net mee gestart. De open dag was dan ook nog in de tijdelijke barrakken en ik had geen zin om die verbouwing mee te maken als nieuwe leerling. Toch waren er relatief veel kinderen die ik kende die wel de keuze maakte met het vooruitzicht van die mooie nieuwe school. Mijn eigen keuze viel op het Maasland College dat naast het spoor lag, misschien is daar mijn passie voor treinen ook wel ontstaan of toch op de zolder bij opa en oma Verhoeven waar een hele modeltrein stond (who knows). Samen met een aantal vriendinnen van de basisschool ging ik naar de Middelbare school, dat voelde ook wel veilig voor mij. Ik heb de oude klassenfoto’s moeten terugkijken om te zien met wie ik precies in de brugklas zat. In het totaal 10 waren er brugklassen en ik zat in Klas 1J. Het brugklaskamp waar alle brugklassen naartoe gingen was een mooi moment om elkaar beter te leren kennen. En meteen te zien en leren wie er graag ongein uithaalt of rebels is, ik noem geen namen 😉

Mijn brugklasjaar
Het was wel hard werken in de brugklas voor mij, alles was nieuw. Veel verschillende vakken en elke keer weer naar een ander lokaal voor een andere les. Huiswerk maken, dat was ik niet gewend, op de basisschool hoefde ik echt niet te leren. Op de basisschool mocht ik samen met Esther voor meneer Wim koffie halen in de lerarenkamer, zijn dochter heette ook Marloes en hij had dezelfde achternaam als Esther. Ook bij de andere leraren Harrie en  Hans mochten wij schoolklusjes doen, zoals het documentatiecentrum (de schoolbieb met informatieboeken) schoonmaken. Wij vonden dat wel gezellig, beetje kletsen en poetsen. Doordat het mij zo makkelijk afging heb ik niet geleerd hoe je kan leren. Dat was wel de grootste aanpassing op de Middelbare school voor mij. Gelukkig was mijn moeder gestopt met werken om mij hierbij te helpen en te steunen. Na school dronken wij gezellig een kopje thee met fruit en een koekje erbij. Daarna ging ik aan de slag met mijn huiswerk en het plannen daarvan. Ik wilde graag naar het VWO, na mijn 1^e rapport kon dat ook, dat hing af van de cijfers voor de verschillende vakken. Daarna dacht ik “oke, dan kan ik het wel iets rustiger aandoen”. Dat was dus niet goed, achteroverleunen is geen goede instelling bleek. Mijn cijfers waren bij het 2^e rapport omlaag gegaan en het advies was HAVO zei mijn brugklasmentor. Dat wilde ik niet, dus tandje erbij en hard werken zoals ik begonnen was. Het gemiddelde cijfers naar beneden halen is vrij makkelijk, echter het gemiddelde laten stijgen is veel moeilijker. Aan het einde van het jaar was het wel gelukt, ik mocht naar het VWO. Genoeg over mijn eigen brugklasjaar, ik heb in 6 jaar mijn Middelbare School diploma gehaald en koos daarna voor de Technische Universiteit Eindhoven.

De zoektocht voor Stijn
Stijn heeft ditzelfde proces doorgemaakt en ik zie mooie paralellen met mijn eigen levensloop. In groep 7 hebben wij denk ik 5 scholen (online) bekeken. Vanuit mijn werk bij de Eindhoven School of Education (ESoE), de lerarenopleiding van de TU/e, had ik al ervaring met de middelbare scholen in Eindhoven en heel Noord-Brabant. Van de docenten wist ik al een beetje de verschillen tussen de middelbare scholen in de regio, deze (opgeslagen) informatie kwam weer boven bij de orientatie met Stijn. Ik vond het wel erg belangrijk dat hij zelf zijn eigen keuze zou maken. Hij brengt daar zelf zijn middelbare schooltijd door en het is belangrijk dat het voor hem goed voelt. Daar hebben wij mooie gesprekken over gehad en hij heeft op gevoel uiteindelijk voor het Augustinianum gekozen.

Keuzeproces van Stijn
Hoe ging dat proces bij Stijn? Ook hij heeft uit 3 middelbare scholen gekozen, in groep 8 heeft hij proeflessen gedaan bij het Lorentz Casimir Lyceum, van Maerlant Lyceum en het Augustinianum. De eerste 2 middelbare scholen hadden ook plannen om te verbouwen, dus ook daar zouden de eerste 2 jaar respectievelijk in het bestaande gebouw of een andere oude middelbare school doorgebracht worden alvorens er nog 4 jaar in een nieuw schoolgebouw les gevolgd kan worden. Bij het Lorentz Casimir Lyceum blijven de leerlingen in het huidige schoolgebouw en wordt er daarnaast op het terrein een nieuw schoolgebouw gebouwd. Stijn vond dit ook een mooie locatie van de school en in het groen. Ook was er veel ruimte voor sporten op het terrein zelf en doet de school mee aan de First Lego League. Het van Maerlant Lyceum gaat ook de komende jaren verbouwen en de leerlingen gaan in die tijd naar een andere locatie, vanuit mijn huis aan de andere kant van Eindhoven. Ik ben ook een keer met Stijn en Bram daar naartoe gefietst om te kijken hoever het fietsen is. Uiteraard ook om te kijken hoe het gebouw eruit ziet en de omgeving. Stijn was hier heel duidelijk in, dat zag hij niet zitten. Naast de proeflessen hebben wij bij alledrie de scholen een open dag gevolgd. De keuze voor het Augustinianum voor Stijn was gemaakt op basis van het mooie (nieuwe) gebouw, hij voelde zichzelf hier al meteen thuis.

De zoektocht voor Bram
Zeker een aanrader om eerst breed te orienteren in groep 7 en daarna verdiepend in groep 8, als ook het pre-advies voor het niveau duidelijk is. In Eindhoven en omgeving zijn er veel keuzemogelijkheden voor alle niveau’s. Soms zijn er niet veel keuzemogelijkheden en heeft uitgebreid orienteren ook geen zin… Bram zit nu in groep 7 dus wij beginnen weer van vooraf aan. Er zijn 2 middelbare scholen die wij wel online hebben bekeken maar wellicht interessant zijn voor Bram, het Eckart College waar ze ook een technasium hebben en het Sint Joris waar veel met sport gedaan wordt en er zelfs speciale sportklassen zijn.

De eerste weken voor Stijn op het Augustinianum
In deze blog heb ik nu het keuzeproces beschreven, nu is het tijd voor een korte evaluatie hoe Stijn de eerste 7 weken beleefd heeft en uiteraard hoe ik dat als zijn moeder ervaren heb 😉 In de zomervakantie had Stijn er al heel veel zin in, de kennismakingsmiddag met zijn nieuwe klas en mentor had hij helaas gemist vanwege een coronabesmetting (juni 2022). Tijdens de vakantie hebben wij al de benodigde spullen gekocht of besteld. Bij zijn vader zijn de boeken afgeleverd tijdens onze vakantie en hij heeft samen met hem of oma de boeken voorzien van een leuk kaftpapier. Samen met mij is hij op pad geweest voor schriften, pennen, geodriehoek, passer, etui, waterfles. Ik mis wel echt de V&D met de schoolafdeling waar ik vroeger zelf altijd naartoe ging, stukje jeugdsentiment. Bij de Action en Hema verkopen ze gelukkig ook veel schoolspullen. Voor de schoolrugzak heb ik met name gekeken dat er voldoende vakken zijn, dat er ruimte is voor een tablet/laptop en een apart vak buiten de tas voor een Dopper. Zo kwam ik bij deze rugzak uit van Dakine. De voorbereiding in de vakantie is al leuke voorpret. Stijn zit in de brugklas met 3 jongens uit de basisschoolklas die ook bij mij in de buurt wonen, dat is handig om samen naar school te fietsen. Ze spreken ook af met 2 andere jongens van school. Dat hebben ze mooi allemaal zelf geregeld, een afspreekpunt bij de “pannakooi”. Stijn moet daarvoor eerst de andere kant opfietsen, zolang hij dat wil is dat oke. Ik laat hem daar vrij in en vind het super dat hij zelfstandig dit regelt met zijn vrienden. Als Stijn bij zijn vader is dan moet hij van iets verder komen, maar gebruikt nog steeds hetzelfde afspreekpunt.

Eerste schoolweek Stijn
Maandag 5 september 2022 was weer de eerste schooldag voor Bram na de zomervakantie, Stijn begon met een vrije dag. Hij ging die dag naar zijn vader en de volgende dag was dan de 1^e echte schooldag op de middelbare school. Ik vond het wel jammer dat ik hem dan niet uit kon zwaaien, helaas hoort dat bij gescheiden zijn dat je dus niet altijd een 1^e keer mee kan maken… Wij hebben uiteraard wel contact gehouden via whatsapp en bellen of facetimen.

Daar gaat hij dan!

Ik zwaai hem uit met een handkus op donderdagochtend, voor mij de 1e dag uitzwaaien en voor hem de 3e schooldag vanuit ons huis. Hij stapt op zijn fiets met zijn rugzak achterop en gaat de verkeerde kant op, richting de afspreekplek met zijn 4 vrienden waarvan er zelfs 3 bij hem in de brugklas zitten. Het is toch wel even een momentje, maar ik hoef niet te slikken, ik lach voluit en zeg “dag lieverd en veel plezier!” Ik zeg trouwens bewust veel plezier en voor een toets zeg ik “heb vertrouwen in jezelf” dan doe je best, aangezien dit laatste psychologisch een andere impact heeft op het brein. Het schept namelijk een bepaalde verwachting… De eerste 2 weken op het Augustinianum zijn de wenweken, ze leren elkaar en de mentor kennen, het schoolgebouw en krijgen uitleg over het rooster en gebruiken allemaal dezelfde planagenda. In de eerste 2 weken hadden ze ook een sportdag en een dagje naar de Efteling met alle brugklassen, een leuke start. Op vrijdag 9 september hadden ze al de eerste lessen, maar slechts een aantal. 

Informatie avond ouders
Voor de ouders van de brugklassers werd er ook een informatie avond georganiseerd. Ik had Stijn en Bram alleen thuis gelaten en ben naar die avond geweest, ze wilden geen oppas en ik had duidelijke afspraken met ze gemaakt. De avond starte in het Atrium van de school waar de opleidingscoordinator en de burgklascoordinator zichzelf en alle mentoren voorstelden en tevens wat algemene informatie gaven over de school. Vervolgens konden wij met de mentor van Stijn mee naar het (Aardrijkskunde) lokaal. Erg leuk om met de andere ouders weer in de schoolbanken te zitten. Ik zat samen met Lisette (moeder Liam) en Marylin (moeder Thaïb) en nog een vader bij elkaar in één rij. Heel toevallig zaten wij precies in hetzelfde rijtje als waar onze kinderen ook zaten toen er een klassenfoto gemaakt werd door de mentor.

Bij de avond had de mentor ook een online quiz gemaakt waaarbij er natuurlijk geen goed of fout antwoord was. De vragen waren aanleiding voor gesprekken in de klas en zo leerden wij dat het goed is om in het begin jouw zoon of dochter te begeleiden bij de start van de middelbare school. Ik vind het belangrijk dat Stijn zijn eigen motivatie heeft en zorgt dat hij zijn huiswerk maakt en de stof eigen maakt. De manier waarop ik hem wil begeleiden is meer met plannen, vooruitkijken en natuurlijk ook overhoren.

Gebrek aan “leren leren” op basisschool
Op de basisschool heb ik nooit geleerd hoe ik moet leren, dat was bij Stijn ook het geval. Op de basisschool heeft hij bij Engels wel moeten leren en daar had ik een mooie briefje voor gemaakt. In eerste instantie kwam hij namelijk vaak op woensdag dat hij de volgende dag een toets had en zijn boek nog op school lag. Ik zei dan altijd “hup zelf even halen”. Voorheen had hij op woensdag natuurlijk een lange middag, maar die vloog voorbij en hij had ook altijd voetbaltraining. Hij dacht na 2 keer lezen ik ken het wel en kan overhoord worden. Met dat briefje zorgde ik ervoor dat hij zelf al een aantal stappen deed voordat ik hem overhoorde. Een andere moeder vroeg mij een keer het briefje aan haar dochter te laten zien zodat zij zag dat er nog meer ouders waren die dit zo aanpakte. Ze dacht dat zij de enige was die een “vervelende” moeder had. Ik had het met die moeder ook vaker over het leren leren en dat deze technieken niet worden geleerd op de basisschool. Dat moeten leerlingen op de middelbare school (zelf) doen. Er zijn echt verschillende leermethoden en niet bij alle kinderen werkt het opnemen van stof of leren van woordjes op dezelfde manier. Sommige kinderen zijn meer beelddenkers en daarbij helpen andere methoden dan voor kinderen die meer op taal gericht zijn. Kinderen met dyslexie hebben  weer baat bij andere manieren van leren. Ik heb met Stijn besproken dat hij zelf kan ontdekken wat bij hem past, met name bij woordjes van vreemde talen leren. Je kan hardop woordjes uitspreken, zowel zoals het hoort en phonetisch (zoals je het schrijft). Dat kan helpen met het onthouden, de meeste toetsen zijn namelijk toch schriftelijk. Opschrijven en herhalen helpt natuurlijk ook en het inspreken voor jezelf is tegenwoordig ook makkelijker met een mobiele telefoon. Vroeger had je daar een walkman en koptelefoon voor nodig.

Goed begin met huiswerk bij middelbare
Stijn begon meteen op de dag dat ze huiswerk hadden met het samen maken op school met zijn vrienden en een voor hem nieuwe jongen uit de klas. Ze gingen na de lessen op school n de mediatheek zitten, super vond ik dat om te horen. De jongens hadden bedacht dat ze dan zodra ze thuis waren ook echt vrij zijn. Goed plan en ik dacht wel, ik ben benieuwd hoelang ze dat volhouden… Dat gaat nog steeds oke, echter kregen ze ook proefwerken voor de Herfstvakantie en daarvoor moest geleerd worden. Dat deden ze dan wel individueel en hierbij is het goed om als ouder samen te kijken en vooral het gesprek aan te gaan, de verantwoordelijkheid ligt bij het kind. Voor het slapengaan lig ik altijd even bij Stijn in bed, een heerlijk rustig moment om even de dag door te nemen, bij te kletsen en vooruit te kijken. Daar komen dan ook de zorgen of zaken die hem bezig houden naar voren. Fijn dat hij zich vrij voelt om dit alles met mij te delen 🙂 Ik heb wel een aantal keren hem gerust moeten stellen over toetsen en hem tips gegeven om te ontspannen en een goede nachtrust te hebben. Soms help ik hem met een voet- of lichaamsmassage zodat hij uit z’n hoofd in zijn lijf kan gaan en ontspannen in slaap kan vallen. Dat herken ik ook echt wel van mezelf (van vroeger) en dat is de reden dat ik nu het zo fijn vind om zelf aan yoga te doen in combinatie met hardlopen. Dat geeft mijn lijf rust, ontspanning en ik ben dan niet bezig met piekeren.

Trotse moeder
Ik begrijp nu als moeder van een brugklasser ook beter hoe dat in 1991 voor mijn moeder was. Ik ben dankbaar hoe ze mij destijds gesteund, geholpen en ook gemotiveerd had in mijn brugklas jaar en alle jaren op de middelbare school. Dat heb ik haar ook nog kunnen vertellen (en ik zal de link naar deze blog doorsturen ;)). Net voor mijn scheiding in 2018 ben ik juist meer gaan werken voor onze nieuwbouw plannen voor een schuurwoning in Mierlo. Die 32 uur heb ik behouden, ook nadat ik in 2020 naar een nieuwe werkgever ben overgestapt. De situatie waarin ik zat op de middelbare school, een moeder die er altijd voor mij was en klaarstond kan ik zelf niet waarmaken. Het is noodzakelijk dat ik werk om de hypotheek en alle andere vaste lasten te betalen en daarnaast geniet ik er ook zelf van. Ik denk persoonlijk dat ik hierdoor ook een leukere moeder ben 🙂 Daardoor ben ik eigenlijk wel extra trots op Stijn dat hij dit allemaal doet met gescheiden ouders. De discipline, de motivatie en het feit dat hij wellicht nog iets sneller zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen spullen, planning enzo. Andere kinderen hebben één vaste basis waarvanuit ze steun krijgen en waar ze hun zorgen en alles kunnen delen. Stijn (en ook Bram) verdeelt zijn tijd over 2 huizen, het “nest” bij papa en het “nest” bij mama zoals onze kindercoach Yvonne Verhoeven van Bijzonder & Wijs altijd zegt. Met deze trotse gevoelens sluit ik deze blog af, wordt vervolgd (aan het einde van het brugklas jaar?).

Het is lente en tijd om naar buiten te gaan en te zien wat er allemaal groeit en bloeit in de natuur. Te genieten van de warmte van de lentezon als die schijnt. Dit is ook de tijd om na de “winterslaap” weer naar buiten te keren. Daar horen emoties ook bij. Graag deel ik in deze blog enkele leestips en films die mij ontroerd hebben. Veel leesplezier en ik hoop dat het jou wellicht inspireert of dat je jezelf meer kan openstellen!

Je leert vaak dat er een aantal (basis) emoties zijn, zoals blij, bedroefd, bang en boos, oftewel de 4 B’s. Alle mensen worden geleid door hun emoties. De Pixar film binnenstebuiten (Inside Out) geeft een mooi inkijkje in het hoofd van de 11 jarige Riley en haar emoties. Het is erg leuk maar ook leerzaam om deze film (samen met jouw kind(eren)) te kijken!

De gepersonifieerde emoties, Plezier, Angst, Woede, Afkeer en Verdriet, wonen in het hoofdkantoor. Dat is het controlecentrum in haar geest, waar ze haar adviseren in het alledaagse leven. Je ziet ook hoe ervaringen en belevenissen worden opgeslagen in het (lange termijn) geheugen of zelfs kernherinneringen vormen. Dat zijn belangrijke momenten waardoor er een ‘eiland’ in het langetermijngeheugen ontstaat dat onderdeel is van de persoonlijkheid. Zoals een ‘eiland’ voor vriendschap, familie, ijshockey, eerlijkheid en lol (of plezier).

Riley is in eerste instantie een vrolijk kind, door de dominante rol van Plezier. Het karakter dat voor de emotie Verdriet staat is eerst het ondergeschoven kindje en niemand ziet haar staan. Ze mag nergens aan komen want dan ‘besmet’ ze de herinneringen met verdriet. Riley verhuisd met haar ouders naar een andere stad en ze heeft moeite zich aan te passen aan haar nieuwe leven en worstelt met haar emoties. Mocht je de film nog niet gezien hebben dan ga ik verder niet teveel verklappen. Wat mij betreft een aanrader voor groot en klein! Pixar maakt altijd mooie films met meerdere dimensies en elke keer ontdek je weer iets nieuws bij het bekijken.

Zelf heb ik vroeger niet echt geleerd om mijn emoties en gevoelens te uiten. Je kan wel zeggen dat ik meer mijn ratio heb ontwikkeld. Dankzij verschillende tips van mijn huisarts heb ik hierin stappen gemaakt door het volgen van lichaamsgerichte therapie en mindfulness. Op mijn pad kwam ook (zwangerschaps)yoga, familie opstellingen, mooie en leerzame boeken en psychosynthese waarbij ik meer leer luisteren naar mijn eigen gevoel en bepaalde (oude) patronen probeer te doorbreken.

Een psycholoog werkt ook vaak met zogenaamde G schema’s waarbij je Gebeurtenis-Gedachten-Gevoelens-Gedrag-Gevolg kan opschrijven voor meer inzicht in bepaalde patronen, reacties en emoties. Bij de mindfulness heb ik geleerd dat gedachten steeds komen en gaan en dat ze er ook mogen zijn. Er niet in blijven hangen en loslaten is soms de uitdaging bij (terugkerende) gedachten of gevoelens. Iets wat je irriteert spiegelt vaak ook iets en als je ervoor open staat is het mooi om te onderzoeken wat dat is zodat je er eventueel ook mee aan de slag kan gaan.

In het grote emotieboek van Stine Jensen beschrijft ze nog veel meer emoties of gevoelens zijn zoals schaamte, moed, thuis, eenzaam, hoop en trots. Ik een eerdere blog heb ik er al kort over geschreven. Het is goed om stil te staan bij de verschillende emoties die er zijn en die je voelt of ervaart. Ze mogen er zijn en ik leer (mezelf en) mijn kinderen om emoties niet op te kroppen. Hoe goed je ze ook in een doosje stopt, het komt er toch wel uit en dan kan je dat beter regelmatig uiten in plaats van dat de bom barst of de emmer ineens overloopt. Dat heb ik zelf wel ervaren (en mijn moeder ook) tijdens mijn jeugd en puberteit 😉 Ook later heb ik dit nog wel ervaren in relaties. Het is belangrijk om jezelf te kunnen zijn.

In mijn relatie(s) heb ik dat niet altijd zo mogen ervaren waardoor ik uiteindelijk niet naar mijn gevoel heb geluisterd en daarmee ook niet dichtbij mezelf kon blijven. Na de scheiding ben ik weer op zoek gegaan naar mezelf, waar word IK blij van? wat doe IK graag? Waardoor word IK ontroerd? Waar hecht IK waarde aan of waar ben IK dankbaar voor? Dat was (en is nog steeds) een mooie zoektocht of ontdekkingsreis.

Vaak zijn we geneigd om op de vraag “hoe gaat het” te antwoorden met “het gaat goed”. Dit is vaak een standaard reactie. Die diepere laag, waar de emoties en gevoelens zitten, wordt niet altijd bereikt. Zeker niet met oppervlakkige contacten. Ik merk dat ik graag op zoek ga naar die diepere laag om zo verbinding met anderen te maken. Verbinden kan wat mij betreft op verschillende manier, een luisterend oor (zonder vragen of oordelen), door het stellen van vragen (en positieve feedback geven) of door jezelf open te stellen naar een ander.

Een ander boek dat over emoties gaat is het boek van trainer, coach en moeder Floor van Lier; intense emoties boven water. Daarin beschrijft Floor aan de hand van prachtige en kleurrijke tekeningen wat emoties je kunnen vertellen. Ze heeft verschillende dieren bij een basisemotie gebruikt zoals blij (aap), boos (adelaar), verwonderd (draak), angst (olifant), verdriet (giraffe) en dankbaar (kolibrie). Er wordt een korte uitleg gegeven over wat deze emotie voor je doet, wat de functie is en waar de emotie bij helpt. Voor ouders en opvoeders staat er nog een uitgebreide uitleg per emotie achterin het boek. Een mooi en leerzaam boek om samen met jouw kind(eren) te lezen!

Door bezig te zijn met mijn emotionele ontdekkingsreis werk ik ook aan een stukje persoonlijke groei. Er zijn verschillende associaties bij groeien. Met mijn oudste zoon was ik bij de GGD waar hij gemeten werd om te zien hoeveel hij gegroeid was sinds de vorige meeting en waarbij standaard de vergelijking wordt gemaakt met de groeicurves. Daarna waren wij bij de parodontoloog die keek op de röntgenfoto of de wortels van zijn kies voldoende gegroeid waren voor de geplande autotransplantatie. Daarnaast keek hij naar zijn voeten of hij al weer een groeispurt gehad had 😉 In dit geval is groeien dus groter worden. In de natuur is groeien en (op)bloeien een transformatie naar een volgend stadium of fase. Mensen kunnen ook blijven groeien door te leren, reflecteren en zichzelf te ontwikkelen. Dit is een prachtig proces waar je niet altijd bewust bij stilstaat.

De laatste jaren maak ik op mijn verjaardag een lijstje “waar wordt mama blij van op haar xxe verjaardag?” Dit jaar werd ik 42 en stond er onder andere op dit lijstje samen de film Alice in Wonderland kijken. Ik zocht de film op uit 1951 en mijn jongste zoon wilde deze versie niet kijken, hij wilde de “echte” film kijken met Johnny Depp. Wij bekeken de Kijkwijzer en die gaf 9 jaar aan en Angst. Over 19 dagen wordt hij 9 jaar en hij probeerde mij te overtuigen met “bij papa kijken wij films van 12 jaar”.

Mijn wens om deze film te kijken komt voort uit een mooie associatie die ik had tijdens een psychosynthese sessie. Het ging over emoties waar ik niet altijd bij kom maar die ik wel wil ontdekken door “down the rabbit hole” te gaan. Samen met Stijn en Bram heb ik de film gekeken. Ook deze film is weer een prachtige Disney film met verschillende (levens)lessen waarbij Alice van alles probeert en meemaakt, om al doende te ontdekken wie ze is. Door jouw leven te leiden, te ontdekken, misschien van de gebaande paden af te wijken, met vallen en opstaan leer je jezelf beter kennen en kom je erachter wat (of wie) bij je past. Dat kun je niet allemaal bedenken, dat ontdek je tijdens je ervaringen met de wereld om je heen. Zoals het spreekwoord zegt “Al doende leert men”. Niet (alleen) door naar binnen te kijken, maar gewoon door deel te nemen aan het leven. Ik hoop dat mijn blog een inspiratie is en ik wens jou een mooi persoonlijk groeiproces en ontdekkingsreis toe!

Samen met mijn jongens ben ik 5 nachten naar Zeeland, even lekker quality time samen doorbrengen en uitwaaien aan zee. Ook een mooie tijd voor gesprekken samen als er niks hoeft en er geen dagelijkse verplichtingen zijn. Boyz will be boyz en natuurlijk vliegen ze elkaar ook wel eens in de haren of zijn ze het oneens, dat hoort erbij, bij broers zijn. In deze blog wil ik iets schrijven over het gevoel dat de kinderen wel eens hebben en ik heb dat zelf ook; onrechtvaardigheid en dat je dat niet eerlijk vindt.

Kinderen vergelijken nogal graag zaken “Mama dat is niet eerlijk Stijn mocht dit en ik niet. Waarom moet ik dat doen en Bram niet?” Ik probeer de kinderen dan te leren wat ik zelf als klein meisje ook geleerd hebt van mijn ouders, niet alles op de weegschaal leggen. De belangrijkste les vind ik ook, luister naar wat er gezegd wordt door de ander. Dat wil dus ook zeggen dat ik serieus luister naar wat de kinderen zeggen en daarop reageer. Ik probeer daar ook voorbeelden bij te gebruiken uit mijn eigen ervaringen. Afhankelijk van het moment en hoe verhit de discussie is kies ik uiteraard ook wel eens voor de tactiek om kort te reageren (al dan niet met mijn strenge stem) en er later samen over te praten op een rustig moment. Of juist een 1-op-1 gesprek aan te gaan, dat werkt soms ook goed. Ik herken dat wel, de kinderen hebben oog voor detail(s) en daardoor vallen veel zaken op. Het hoort er nu eenmaal bij dat bij opgroeien zaken vergeleken worden dus dat doen ze constant. Inmiddels kan ik aan mijn CV juf mama toevoegen en politie-agente 😉

Na een paar dagen uit onze vertrouwde omgeving en in de relaxte sfeer van vakantie komt iedereen tot rust en zijn de jongens erg lief voor elkaar. Ze sluiten samen compromissen als ik ze keuzes geef. Dat werkt ook goed, een beperkt aantal keuzes. Ook in de supermarkt trouwens, geen idee wie alle smaken hagelslag en merken verzonnen heeft. Daar krijgt iedereen toch #keuzestress van…

Je hebt er wellicht wel eens van gehoord, tegenwoordig kom je de term (of het “labeltje”) steeds vaker tegen temperamentvolle kinderen. Eva Bronsveld heeft hier ook een boek over geschreven. Ze omschrijft deze kinderen als volgt “temperamentvolle kinderen zijn intense, gevoelige en opmerkzame kinderen die een sterke eigen wil hebben”. Andere termen die je misschien ook wel eens gelezen hebt zijn (hoog)gevoelige kinderen. Trainer, coach en moeder Floor van Lier kan je hier meer over leren.

Hooggevoelige kinderen worden vaak omschreven als teruggetrokken, verlegen ogende kinderen, die afwachten en liever niet in de belangstelling staan. Maar… ze zijn ook erg energieke en enthousiast wat zichzelf uit in een nieuwsgierige en onderzoekende houding en vaak met een duidelijke mening (ijzersterke wil). Door de leuke en spannende dingen die ze opzoeken bouwen ze spanning op, die op een gegeven moment te veel kan worden. Hooggevoelige kinderen kunnen hier last van krijgen (overprikkeling) en het is goed om af en toe de opgebouwde spanning te laten ontladen. Indien dit niet gebeurd kunnen kinderen met een sterke wil vervelend, tegendraads of HEEL driftig worden… Dat herken ik ook bij mezelf. Gelukkig heb ik wel geleerd om daarmee om te gaan en laat ik dat vaak alleen zien aan mensen van wie ik heel veel houd (mensen dichtbij mij).

Bij het halen van de zwemdiploma’s geef ik vaak een boek, het liefst van Roald Dahl. Ik had gelezen over Draakje Vurig en dat leek mij een mooi boek om samen te lezen: “Draakje Vurig heeft een superidee! Hij weet precies wat hij wil: varen naar eiland in het meer. Als zijn plannetje na hard werken uiteindelijk toch dreigt te mislukken, wordt meteen duidelijk waarom hij Draakje Vurig heet…”. Door het lezen van dit boekje kunnen kinderen zelf ook beter begrijpen wat er gebeurd en als je dit samen bespreekt dan kan je ook leren wat jouw kind eraan kan doen om dit te voorkomen. Het boek is geschreven door Josina Intrabartolo, auteur van de Langmuts-boeken, in samenwerking met Janneke van Olphen (www.gevoeligheidgrootbrengen.nl) en illustrator Martine Goudappel.

Wat ik geleerd heb is rust, ritme en regelmaat helpen. Structuur aanbrengen in het dagelijks leven zodat de kinderen (en ikzelf) weten wat er op de planning staat. Daarnaast ook samen praten over emoties en ook de ruimte bieden om deze emoties te uiten. Opkroppen heeft geen zin en leidt tot frustraties en woede uitbarstingen van beide kanten. Dat heb ik zelf ook met vallen en opstaan geleerd en ik probeer deze wijze levenslessen aan mijn kinderen mee te geven.

Rechtvaardigheidsgevoel is voor veel mensen belangrijk, voor hoogbegaafde kinderen zijn regels en gemaakte afspraken erg belangrijk. Dat weet ik van mezelf, dat had ik vroeger al en nu nog steeds. Er is nooit een officiële diagnose hoogbegaafdheid bij mij gesteld, echter zei een psychiater ooit tegen mij “dat staat buiten kijf dat jij hoogbegaafd bent”. Op dat moment zag ik het niet als compliment, ik had er eerder last van in mijn relatie(s). Nu kan ik er beter mee omgaan en hoop ik dat ik er ook de vruchten van kan plukken 🙂 En mijn kinderen hierin kan begeleiden, ze hebben tenslotte ook mijn genen.

Op de website www.smartease.nl las ik meer over hoogbegaafheid en het rechtvaardigheidsgevoel: “Ook gemaakte beloftes zijn erg belangrijk. Als deze verbroken worden zonder goede reden leidt dat tot veel discussie en gezeur. Het is dus als opvoeder van groot belang dat de reden van het verbreken van de afspraak, op een duidelijke en volwassen manier wordt uitgelegd. Het rechtvaardigheidsgevoel komt ook tot uiting in idealisme. Hoogbegaafde kinderen zijn vaak erg begaan met onrechtvaardige wereldgebeurtenissen of rampen (zoals aardbevingen, bedreigde diersoorten en armoede).”

In het verleden heb ik ook vervelende zaken meegemaakt, zowel op werkgebied als in relaties en vriendschappen. Belangrijke kernwaarden voor mij in deze relaties zijn respect en vertrouwen. Liegen en bedriegen staan daar lijnrecht tegenover en als de limiet bereikt is dan is het over voor mij. In relaties of vriendschappen slik ik veel en zet ik er niet zo snel een punt achter. Dat is misschien nog een wijze les voor mezelf om te leren, naar mijn eigen gevoel luisteren (in plaats van naar mijn hoofd) en mensen om mij heen verzamelen die het beste in mij naar boven halen.

Elk jaar krijg ik vanuit Korein, de buitenschoolse opvang waar mijn kinderen naartoe gaan, een uitnodiging voor een informatie avond. In 2019 werd er een avond georganiseerd waarbij je 2 van deze 3 workshops kon kiezen:

Workshop: ‘Mijn kind zelf laten kiezen of grenzen stellen?’
Workshop: ‘Altijd een weerwoord!‘
Workshop: ‘Hoera mijn kind heeft een mening‘

In deze blog schrijf ik hier meer over en met toestemming van KluppluZ mag ik de informatie delen die wij als ouders mee naar huis mochten nemen.

Bij het Klokhuis zag ik een hilarisch filmpje voorbij komen van de bezorgde ouders Nederland over Help! Mijn kind heeft een eigen mening! Goed dat kinderen zichzelf leren uitspreken 😉

De workshop bij Kluppluz over ‘Hoera mijn kind heeft een mening’ heb ik niet zelf gevolgd. Een andere moeder heeft haar informatie met mij gedeeld. Dit wil ik graag met jullie delen:
workshop hoera mijn kind heeft een mening

De informatie en ervaringen over workshop ‘Mijn kind zelf laten kiezen of grenzen stellen?’ of ‘ Altijd een weerwoord!’ lees je in mijn andere blogs.

Elk jaar krijg ik vanuit Korein, de buitenschoolse opvang waar mijn kinderen naartoe gaan, een uitnodiging voor een informatie avond. In 2019 werd er een avond georganiseerd waarbij je 2 van deze 3 workshops kon kiezen:

Workshop: ‘Mijn kind zelf laten kiezen of grenzen stellen?’
Workshop: ‘Altijd een weerwoord!‘
Workshop: ‘Hoera mijn kind heeft een mening‘

In deze blog schrijf ik hier meer over en met toestemming van KluppluZ mag ik de informatie delen die wij als ouders mee naar huis mochten nemen.

Zelf ben ik die avond naar deze 2 workshops gegaan: ‘Mijn kind zelf laten kiezen of grenzen stellen?’ en ‘Altijd een weerwoord!‘. Bij de 1e workshop zaten de aanwezige ouders allemaal rond een grote tafel waarop een vel lag met een plattegrond van een woning. Nadat wij onszelf kort hadden voorgesteld waarbij je aangaf in welke leeftijd jouw kinderen waren ging de workshop van start. Er werd eerst kort toegelicht dat iedere persoon allerlei eigenschappen heeft, dit kunnen kwaliteiten zijn maar het kan ook een valkuil zijn of een schaduwzijde hebben. Als voorbeeld werden verschillende gezinsleden beschreven aan de hand van eigenschappen, vrouw, man, jongen en meisje.

Wij kregen allemaal de vraag om na te denken over een situatie waarin jouw kind een weerwoord heeft. Waar en wanneer vond dit plaats en hoe reageerde je in deze situatie. Op de tafel konden wij deze situatie uitbeelden met de playmobil poppetjes en attributen. Ik had zelf de situatie neergezet van de drukte in de ochtend op een schooldag. In de tuin had ik een poppetje neergezet bij de fiets. Deze situatie hadden meer ouders neergezet, zoals Diana die haar situatie toelichtte. De kinderen hebben vaak nog geen tijdsbesef en wij concludeerden met z’n allen dat de ouders vaak degene zijn die zorgen voor stress door te gaan jagen om te zorgen dat de kinderen op tijd op school komen. Wat kan je hieraan veranderen? Dat is een goede vraag! Er zijn verschillende manieren om dit te veranderen, het is goed om na te gaan wat er bij jezelf gebeurt op dit moment en wat jij belangrijk vind. Voor kinderen is het heel goed en leerzaam om zelf verantwoordelijkheid te leren nemen. Dus wat is er mis mee dat een kind zelf ervaart wat er gebeurt als hij/zij te laat komt? Misschien is dat juist goed en voelt hij/zij zichzelf daar ongemakkelijk bij doordat hij/zij als laatste de klas binnenkomt of wellicht zichzelf ergens moet melden. Sommige kinderen willen zelf bepalen in welke volgorde ze dingen doen, geef ze die vrijheid en bespreek samen wat er moet gebeuren voordat ze naar school gaan. Samen ontbijten is natuurlijk wel een mooi begin van de dag samen 🙂

Na afloop van de workshop mochten wij de geprinte informatie mee nemen. Dit wil ik graag met jullie delen:
workshop altijd een weerwoord
workshop altijd een weerwoord (eigenschappen)

De informatie en ervaringen over workshop ‘Mijn kind zelf laten kiezen of grenzen stellen?’ lees je in mijn andere blog. Ook de informatie van de workshop ‘Hoera mijn kind heeft een mening’ deel ik met je in een blog, bekijk ook het hilarische filmpje van Bezorgde Ouders Nederland bij Klokhuis.

Thuis hou ik er van om mijn huis af te toe te veranderen. Na de scheiding maak ik er langzaam mijn eigen plek van. Op de overloop stonden 3 boekenkasten vol. Die heb ik leeggehaald om de muur erachter te voorzien van een frisse gele kleur. Met dank aan mijn kinderen voor de kleur suggestie. Nu schijnt er altijd een mooi zonnetje op de overloop. Dat was ook weer een goed moment om door de boekenkast te kijken. Ik leen vaak boeken uit en weet soms ook niet meer aan wie ik het uitgeleend heb. Nu heb ik een lijstje opgehangen als reminder. In deze blog schrijf ik kort over het boek een betere wereld van Will Bowen.

Dit boek had ik niet zelf gekocht, ik kreeg het cadeau bij een ander boek dat ik graag wilde hebben. Ik hou ervan om boeken te kopen (of te lenen van anderen of bij de bibliotheek). De kinderen verslinden zoveel boeken dat ik gestopt ben met het kopen van boeken. Op school bij de jaarlijkse boekenmarkt kopen of verkopen wij wel boeken, maar verder gaan wij graag naar de bibliotheek (of mama gaat als de kinderen bij papa zijn). Ik heb het boek van Will Bowen wel gelezen. Hieronder eerst een korte samenvatting zoals die bij bol.com online staat:

21 dagen maken een wereld van verschil! Klagen, zeuren, mopperen, roddelen: iedereen doet het, al is niemand er trots op. Hoeveel mooier zou de wereld zijn zonder al dat gemopper? Will Bowen ontwikkelde een baanbrekend plan op basis van de gedachte dat er goede dingen op je pad zullen komen als je het dagelijkse gemopper achter je laat. Het idee is simpel: doe een paars armbandje om. Iedere keer dat jezelf betrapt op klagen, zeuren, mopperen of roddelen, moet je het bandje naar de andere pols verplaatsen. Wanneer je erin slaagt om het bandje drie weken om dezelfde pols te houden, zul je merken dat je een ander mens bent geworden. Ga nu de uitdaging aan en leef het leven waarvan je altijd hebt gedroomd! Verbeter je gezondheid, humeur, relatie en carrière met dit simpele hulpmiddel. Het werkt. Echt.

Samen met de kinderen heb ik het hier over gehad en wij hebben een elastiekje om gedaan, niet per se om het 21 dagen vol te houden, maar in eerste instantie voor de bewustwording. De kinderen kunnen nogal eens commentaar op elkaar hebben of verwijten maken. Nu kunnen wij daar makkelijker over praten en heb ik ze geleerd dat het niet fijn is om steeds een oordeel over anderen te laten horen. Het is fijner om zaken vanuit jezelf te benaderen en jouw gevoel met anderen te delen. Zo probeer ik dit goede voorbeeld ook te geven en dat wij samen positief denken 🙂

Het zijn bizarre tijden… Vanwege het Corona virus zijn sinds maandag 16 maart de scholen en kinderdagverblijven gesloten. Kinderen hebben geen vakantie, maar werken thuis aan het schoolwerk. Ouders met vitale beroepen werken nog (op locatie) en anderen werken zo goed en kwaad als het kan thuis. Dit vergt van iedereen aanpassing, flexibiliteit en ook enige creativiteit. In deze blog wil ik enkele tips met jou delen. Lees vooral verder en kijk wat bij jou en jouw kind(eren) past. Voor nu ZORG goed voor jezelf 💚, jouw gezin 💙 en jouw naasten ❤️

Rust dat heeft iedereen nodig op z’n tijd. In deze situatie is dat een extra uitdaging om voor jezelf voldoende rust in te bouwen. Probeer goede afspraken te maken met elkaar. Betrek je kind hier ook bij en bespreek wat hij een fijn rust moment vindt. Misschien ook een mooi moment voor nieuwe familie tradities, zoals kinderyoga 😉 Wij hebben het boek Stil zitten als een Kikker in huis met cd. De kinderen vonden de spaghettitest leuk, maar ook de piekerfabriek of de pauzeknop. In het totaal staan er 11 mindfulness oefeningen op de cd. Je kan elkaar natuurlijk ook lekker kriebelen op de rug, een voetmassage geven (vaak wordt er eerst lekker gelachen) of wellicht hebben de kinderen goede ideeën. Uiteraard is een (voor)lees moment ook een mooi moment van rust. Indien je daar geen tijd voor hebt kan je natuurlijk ook een leuk luisterboek aanzetten voor de kinderen, zodat je zelf nog even kan werken.

Ritme en regelmaat, iedereen heeft vaak wel een bepaald (dag)ritme of patroon. Dat geeft structuur en duidelijkheid voor iedereen. Op dit moment is het samen zoeken naar een nieuw ritme. Je krijg er als ouder een taak bij, namelijk het begeleiden van je kind met het schoolwerk. Het ene kind kan dit wellicht zelfstandiger dan het andere kind. Het is misschien lastig maar GO WITH THE FLOW.

In deze periode maken de kinderen ook kennis met nieuwe (leer)technieken. Er vindt innovatie plaats op allerlei gebieden, dat is ook een waardevolle ervaring. Ik ga nog ontdekken hoe het werken te combineren valt met de kinderen thuis. Morgen komen ze weer naar MaMarloesje.

Bij de Club van Relaxte Moeders zijn ook 2 leuke blog die ik met je wil delen, daarover later meer. Ik wil ook nog even mijn (offline) tips delen:
💛 samen sporten (binnen of buiten)
Met mijn oudste zoon was ik voor deze maatregelen al begonnen met hardlopen. Wij willen nu met meer kinderen uit zijn voetbal team gaan lopen in plaats van de voetbal trainingen. Je kan ook allerlei balspelletjes bedenken zoals met een (stuiter)bal tegen de muur of deur aan gooien met allerlei variaties. Of maak de tafel leeg en ga tafeltennissen, eventueel met alternatieve materialen 😉 Fontys heeft ook een leuk filmpje opgenomen ter inspiratie.
💛 muziek luisteren of maken
Wij kijken samen (de herhaling) van de Voice Kids en de kinderen hebben ook een eigen afspeellijst op Spotify. Een paar jaar geleden (en soms nog) deden wij de “stopdans”, wellicht ken je dat nog van vroeger 😉 Daarbij zet je leuke muziek op en je bent om de beurt de DJ. Als de muziek stopt, blijft iedereen als een standbeeld staan. Hoe gekker je danst hoe leuker. In de voorjaarsvakantie hebben de kinderen drumles gehad van mijn “oude” buurman uit Oss. Er liggen hier nu drumstokken, niet goed voor onze rust haha. Bij het Jeugdjournaal zagen wij bij check dit dan een stukje van Fin Draper. Geweldig om te zien en dit kan je thuis nog wel uitproberen. Bekijk het zelf op zijn Youtube kanaal, Instagram of TikTok.
💛 samen picknicken
Ook in de winter gingen wij wel eens op een fleece kleedje op de grond picknicken (als papa niet thuis was). De kinderen vonden dit altijd geweldig en vroegen regelmatig wanneer ze dit weer mochten doen. Indien de kinderen oud genoeg zijn kunnen ze dit natuurlijk ook zelf voorbereiden. Bij mooi weer kan je je natuurlijk ook buiten doen, in de tuin of in combinatie met een heerlijke boswandeling.
💛 samen koken
Het is natuurlijk ook leuk de tijd te nemen om samen te koken. Wellicht heeft je kind ook nog wel een leuk idee voor een recept. Op mijn blog staat een lekker recept voor cupcakes.
💛 zeepjes maken
De handen worden natuurlijk regelmatig gewassen, dus wellicht ook een leuke creatieve activiteit om samen te doen.
💛 fotoboek maken
Samen herinneringen ophalen van de laatste vakantie. Maak meteen online een fotoboek of druk foto’s af en lijst ze in of ouderwets inplakken 😉

En dan ook nog een (extra) paar tips met media of scherm (hierboven staan er stiekem ook al enkele om te kijken ter inspiratie):
💛 Educatief verantwoord TV kijken
Jeugdjournaal of Klokhuis zijn natuurlijk leerzaam voor kinderen. Op Netflix hebben de kinderen ook de serie Brainchild gekeken met leuke afleveringen over bacteriën, social media, superhelden, dromen, ruimte, emoties, motivatie, oceanen, denken, verborgen krachten, creativiteit, herinneringen en last but not least versla de ouders 😉
💛 Geflipt op YouTube
2 leraren die voor groep 6, 7 en 8 filmpjes opnemen met uitleg maar ook met allerlei andere nuttige tips en humor voor tussendoor.
💛 Schermtijd
Tegenwoordig groeien onze kinderen op met beeldschermen, dat is niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Ook goed om ze hiermee aan de slag te gaan en die vrijheid te geven. De kinderen vonden de app Scratch ook leuk en hiermee leren ze op een eenvoudige wijze programmeren.

Ik lees ondertussen het boek de schermwijzer zodat ik binnenkort meer advies kan geven. Deze schermtijdregels hebben wij in de vakantie. Zoals minister Slob zegt, het is nu geen vakantie, maar door simpelweg aan deze lijst huiswerk maken toe te voegen ben je al een heel eind 🙂

Elsbeth startte in 2012 op Facebook de Club van Relaxte Moeders tegelijk met de publicatie van haar boek Relax Mama! Ze heeft nu ook een leuke blog, voor je dagelijks portie glimlachen en hart onder de riemen. Wil je nog meer lezen lees dan de 11 tips voor thuiswerken met kinderen of 24 binnenspeel ideeen van Tante Zjos.

Kleine aanvulling van MaMarloesje, voor post voor opa en oma gebruik www.omapost.nl voor het eenvoudig versturen van een kaartje. Nu met kortingscode COROMAPOST…