Tijd voor mezelf bij camping Røstig

de afgelopen 5 jaar heb ik als alleenstaande ouder nog nooit een vakantie voor mezelf geboekt, dus zonder mij 2 zonen. Dit jaar (2023) dacht ik daar ga ik verandering in brengen sinds dat ik voor mezelf heb gekozen en ben gescheiden. Camping Røstig kwam wel vaker op mijn pad, onder andere via social media (goede marketing strategie) en anderen die ik volg op Instagram. Ik heb nog een goede vriendin gevraagd of ze een weekendje mee wilde, die gaf aan dat ze haar vrije dagen deze zomer met haar gezin (en de nieuwe hond) wilde doorbrengen. Helemaal goed en begrijpelijk, voor mij echter geen reden om dan niet te gaan. Die plek en de sfeer trok mij heel erg aan en ik dacht dan ga ik de camping (en mezelf) zelf (her) ont-dekken. Zo gezegd zo gedaan, dus ik heb mezelf een cadeau gedaan en een weekend geboekt met ME-time. In deze blog lees je meer over mijn voorbereiding en ervaringen op camping Røstig.

mijn review in het gastenboek bij Camping Røstig

Boeken van mijn verblijf
De aankomstdagen zijn in principe op maandag, woensdag en vrijdag. Op die manier kan je 2 nachten (ma-wo of wo-vr), 3 nachten (vr-ma) of 4 nachten (ma-vr) of langer boeken. Voor mij was een weekend het meest praktisch in combinatie met mijn werk in Utrecht. Er was eigenlijk nog één weekend dat ik kon boeken in mijn “kinderloze” tijd in de zomervakantie, het weekend voordat de kinderen weer mijn kant op komen, 28 tot en met 31 juli 2023. Ik had al eerder de website van Camping Røstig bekeken en onder het kopje Praktisch staat beschreven wat je kan boeken, er is keuze uit:
1) Tipi tent (solo, duo of trio)
2a) Pod (solo of duo) zonder panorama raam
2b) Pod (solo of duo) met panorama raam

Mijn keuze is gevallen op de pod met panoramaraam, ik dacht als ik dan toch mezelf een cadeau doe dan ook met een mooi raam en het bed voor dit raam. Op Instagram van Camping Røstig kan je filmpjes bekijken van de verschillende verblijven. Hieronder zie je mijn stekkie nadat ik zelf netjes mijn bed had opgemaakt 😉

mijn verblijf voor 3 nachten
mijn stekkie met mooi uitzicht 🌳
Happy socks van 9292:
Back to the 80s

Activiteiten en eten
Bij het boeken van je verblijf zitten er standaard een aantal activiteiten in de prijs inbegrepen. In de online agenda kan je (kort van tevoren) zien welke activiteiten en uiteraard zie je ze op de camping zelf ook als je lekker offline bent 😉 Er zijn ook enkele betaalde activiteiten, zoals de workshop vuur maken 🔥.

Om het mezelf makkelijk te maken heb ik bij het boeken ook het Indiaas buffet erbij geboekt op de dag van aankomst. Ik dacht dan kan ik lekker Røstig landen 😉 En om mezelf dan echt te verwennen heb ik ook het ontbijtbuffet erbij geboekt, dan hoef ik niks mee te nemen vanuit thuis of daar in de omgeving te kopen, wel zo relaxed.

Voorpret
Zoals dat tegenwoordig gaat krijg je digitaal een bevestiging van jouw boeking, dan kan de voorpret beginnen. Meteen in mijn (werk en privé) agenda gezet, jeuh zin in! Via de email kreeg ik één week voor aankomst een e-mail met alle nuttige informatie ter voorbereiding van je verblijf:

mijn reis naar Røstig
Op vrijdag 28 juli heb ik thuis al aan gedaan, mijn spullen waren de dagen ervoor al zo goed als ingepakt. Een vriendin ging die dag met haar zoon op vakantie naar Italië met Estivant, een éénouder vakantie organisatie. Vorig jaar was ik met de boyz naar Elba geweest met Estivant en daarbij waren wij bij P&R meerhoven op de bus gestapt. Het was erg fijn dat mijn vader ons toen bracht met onze bagage. Dat had ik aangeboden voor deze vriendin en haar zoon. Het idee was meteen doorrijden na het afzetten naar Kedichem en camping Røstig. Mijn spullen waren nog niet helemaal klaar dus ik deed het rustig aan en ben nog via huis gegaan, no problem! Soms is combineren van activiteiten handig en soms levert dat stress op. Als ik iets probeer te verminderen is dat stress, het is niet goed voor jouw lijf en deze spanning zet zichzelf vast in je lijf waardoor je (later) allerlei fysieke of psychische klachten kan krijgen.

Uiteindelijk was het dan zover, ik reed met de auto naar Kedichem. Als onderzoeker Mobiliteit had ik ook gekeken naar de reis met het Openbaar Vervoer, dat was geen optie, zeker niet op de tijdstippen in het weekend. Dus in de auto op weg naar Provincie Utrecht. Mijn navagatie in mijn (13 jaar oude) auto stuurde mij alleen verkeerd, na 1 rondje bij de Linge aan de zijde van Provincie Gelderland heb ik de navigatie op mijn telefoon aangezet. In de mail stond een suggestie voor het parkeren van de auto, op het terrein houden ze de parkeerplaatsen vrij voor dagbezoekers van XXX. Met 2 tassen liep ik naar de camping in de hoop dat ik nog niet te laat was voor het Indiaas buffet. Bij aankomst heb ik de bordjes gevolgd en kwam ik bij de gezamenlijke tent en deze balie.

warm welkom bij Camping Røstig

Ik werd ontvangen door Jolinda die goed meedacht en keek of er nog voldoende eten bij het Indiaas buffet was, ze zei “ga lekker rustig eten en daarna doen wij het inchecken en uitleg”. Dat was fijn, even landen en genieten van het heerlijke eten. I ♡ Indian Food 🙂

Nadat mijn energie weer aangevuld was met good food liep ik naar Jolinda voor het inchecken. Ze liet op een plattegrond zien waar Panoramapod #28 Røcky Raccøøn was. Ik kreeg een houten krat mee met alle benodigdheden, bord, bakje, bestek, glas, mok, pannen, snijmesje, olie. Met de bagage en de krat liep ik over het bruggetje naar mijn pod voor dit weekend. Wat een heerlijke plek, fijn om hier te zijn 🙂

In de auto lagen nog meer spullen dus ik ben nog een keer op en neer gelopen en kon zo nog even rustig kijken naar deze prachtige en natuurlijke omgeving. Dat is wel iets anders dan de stad Eindhoven. De workshop op vrijdagavond heb ik overgeslagen, ik ben even in mijn eigen cocon gekropen die avond. Heerlijk settelen, boek lezen op bed, drankje erbij.

prachtige avond voor vaart in de luchtballon (foto tijdens wandeling naar de auto)

Mijn avontuur bij camping Røstig
Zaterdagochtend werd ik vroeg wakker, zoals de laatste tijd wel vaker, voor zonsopgang. Dan ga ik naar de wc, soms wel 2 keer voor kleine en grote boodschap. Heerlijk even buiten in mijn pyjama en op slippers naar het wc gebouw. De zonsopgang (en zonsondergang) trek mij enorm, dus ik heb mijn kleding aangedaan en ben op pad gegaan. De poort was nog dicht toen ik er om 5h45 overheen klom. Ik voelde mijzelf een ontdeugend meisje, mijn innerlijke kind werd hier heel blij van 😉 Genoten van mijn verkenning van de omgeving langs de Linge en het maken van deze foto’s, ecotuning geïnspireerd door Guus Klamerek.

Sunrise during morning walk
Slakkentempo
Ecotuning (thanks Guus)

Na mijn ochtend wandeling op zaterdag ben ik gaan ontbijten, met keuze uit koffie, thee, zelf te persen jus d’orange, yoghurt, fruit, noten, zaden, brood, croissant, divers beleg. Zorgen voor de innerlijke mens is ook heel belangrijk. Goede brandstof in plaats van zoetstoffen, bedankt voor de inspiratie Lieke de Bever met TopfitsuikerVRIJ.

mijn ontbijt (deel 2) met uitzicht op de Linge

Bij de prijs zitten een aantal activiteiten inbegrepen. Ik heb de volgende activiteiten gedaan op zaterdag, zondag en maandagochtend:

🔥 workshop vuur maken met Roel (zaterdag middag)

🙏🏼 yoga Nidra met Karlijne van Wanderfeel (zaterdag avond)

📿 klankschalen sessie met Karlijne van Wanderfeel (zondag ochtend)

🤸🏻‍♀️ yoga Hatha met Astrid (zondag avond)

workshop vuurmaken
het is gelukt 🙂
zelf houthakken

Bij de 🔥 workshop vuur maken gaf Roel heel rustig de uitleg over alle benodigdheden die je daarvoor nodig hebt. Heel praktisch en toepasbaar, ik heb goed geluisterd zodat ik met de boyz een keertje een vuurtje kan maken (thuis) met fire steel. Er was genoeg tijd om rustig alles toe te passen en jouw survival skills te verbeteren. Op de laatste avond (zondag) heb ik met Marlous, die ik daar heb leren kennen, samen gekookt. Dat wil zeggen zelf hout hakken, ook hier werd mijn innerlijk kind weer heel blij van. Als klein meisje deed ik dit in de tuin voor het hout voor de kachel, de sport was natuurlijk om zo klein mogelijke latje te maken, dat maake het vuur maken makkelijker. Wij maakten samen een bouwwerk in de grote schaal en samen met een stel hebben wij het vuu-uur gemaakt en gekookt op het rooster.

dit lukte nog niet, de piramide vatte wel vlam
de pannen in balans brengen op het rooster (koken voor 4 pers)
ons pastagerecht had nog iets meer tijd nodig, røstig aan 😉

Net voor de regenbui was ons eten klaar, goede timing. In de gezamenlijke tent hebben wij samen met de andere gasten en personeel gegeten, heerlijk genieten! En het eten smaakt extra lekker als je het zelf op deze manier bereid hebt.

Tussendoor ben ik zelf nog een paar keer op pad geweest, ER-OP-UIT:

🌅 zonsondergang wandeling (vrijdag); 2e deel bagage ophalen bij auto

🌄 zonsopgang wandeling (zaterdag); wandelen – vertragen – genieten (Ecotuning)

🌅 zonsondergang wandeling (zaterdag); wandelen – vertragen – genieten (Ecotuning)

🌄 zonsopgang hardlopen (zondag ochtend); versnellen en op (mobiliteits)onderzoek

🏕️ Camping de Lieveling ont-dekken

Na mijn hardloopactiviteit met een bezoek aan een pontveer over de Linge voor voetgangers en fietsers heb ik een douche genomen. Tijd voor deel 1 van mijn ontbijt, deel 2 volgt na de 📿 klankschalen sessie met Karlijne. Deze sessie is een goed begin van de dag met een fijne medidatie ondersteund met geluiden zodat je het in jouw hele LIJF beleeft. Na afloop van de sessie heb ik deze kaart uit het kaartendek getrokken 🙂

pontveer bij de Linge bekijken
mijn ontbijt (deel 1)
mijn getrokken kaart 😉

Ik heb het meest Genoten van:
# tijd voor ME-zelf
# ONT-moeten
in de #NATUUR #ZIJN
# back-to-basic
# lezen in mijn boek

eindelijk aan het lezen en lekker lachen na diverse leestips

Do I need to Say more?
Boek zelf een Tipi tent of (panorama)Pod en ERVAAR het ZELLUF 😉



Nieuwe fase; Middelbare school

Sinds september zit mijn oudste zoon Stijn op de middelbare school. Wij wisten natuurlijk allebei dat deze nieuwe fase eraan kwam. Vanaf groep 7 hebben wij (online) al gekeken naar de verschillende middelbare scholen waar hij uit kon kiezen. Eerst breed orienteren zodat hij daarna in groep 8 zichzelf verder kon verdiepen in de scholen uit zijn eigen top 3. Hij keek er echt naar uit naar deze nieuwe fase om weer allerlei nieuwe kennis op te doen, lekker “sponzen”. Nu is het Herfstvakantie en is Stijn dus al weer 7 weken een brugklasser. Tijd om te reflecteren en mijn ervaringen te delen in deze blog. En wellicht heeft Stijn zelf ook nog leuke toevoegingen, ik ga het hem vragen in de dagen dat hij weer bij mij is deze Herfstvakantie 😉 Een nieuwe fase van jouw kind is vaak een aanleiding om terug te kijken naar het moment dat je zelf in deze fase zat. Gelukkig heb ik een vrij goed geheugen en kan ik gemakkelijk herinneringen terughalen, ook al is het hier en daar wat “gekleurd” door mijn eigen emotie of selectieve geheugen.

Mijn zoektocht voor middelbare
In 1991 ben ik zelf gestart op de middelbare school in Oss. Ik heb destijds 3 scholen bekeken met mijn ouders waar ik met mijn Havo-VWO advies terecht kon. Het Titus Brandsma Lyceum (TBL) dat in het centrum van Oss zit viel al snel af, daar voelde ik mezelf niet thuis. Het Mondriaan College ging nog verbouwen, daar waren ze net mee gestart. De open dag was dan ook nog in de tijdelijke barrakken en ik had geen zin om die verbouwing mee te maken als nieuwe leerling. Toch waren er relatief veel kinderen die ik kende die wel de keuze maakte met het vooruitzicht van die mooie nieuwe school. Mijn eigen keuze viel op het Maasland College dat naast het spoor lag, misschien is daar mijn passie voor treinen ook wel ontstaan of toch op de zolder bij opa en oma Verhoeven waar een hele modeltrein stond (who knows). Samen met een aantal vriendinnen van de basisschool ging ik naar de Middelbare school, dat voelde ook wel veilig voor mij. Ik heb de oude klassenfoto’s moeten terugkijken om te zien met wie ik precies in de brugklas zat. In het totaal 10 waren er brugklassen en ik zat in Klas 1J. Het brugklaskamp waar alle brugklassen naartoe gingen was een mooi moment om elkaar beter te leren kennen. En meteen te zien en leren wie er graag ongein uithaalt of rebels is, ik noem geen namen 😉

Mijn brugklasjaar
Het was wel hard werken in de brugklas voor mij, alles was nieuw. Veel verschillende vakken en elke keer weer naar een ander lokaal voor een andere les. Huiswerk maken, dat was ik niet gewend, op de basisschool hoefde ik echt niet te leren. Op de basisschool mocht ik samen met Esther voor meneer Wim koffie halen in de lerarenkamer, zijn dochter heette ook Marloes en hij had dezelfde achternaam als Esther. Ook bij de andere leraren Harrie en  Hans mochten wij schoolklusjes doen, zoals het documentatiecentrum (de schoolbieb met informatieboeken) schoonmaken. Wij vonden dat wel gezellig, beetje kletsen en poetsen. Doordat het mij zo makkelijk afging heb ik niet geleerd hoe je kan leren. Dat was wel de grootste aanpassing op de Middelbare school voor mij. Gelukkig was mijn moeder gestopt met werken om mij hierbij te helpen en te steunen. Na school dronken wij gezellig een kopje thee met fruit en een koekje erbij. Daarna ging ik aan de slag met mijn huiswerk en het plannen daarvan. Ik wilde graag naar het VWO, na mijn 1e rapport kon dat ook, dat hing af van de cijfers voor de verschillende vakken. Daarna dacht ik “oke, dan kan ik het wel iets rustiger aandoen”. Dat was dus niet goed, achteroverleunen is geen goede instelling bleek. Mijn cijfers waren bij het 2e rapport omlaag gegaan en het advies was HAVO zei mijn brugklasmentor. Dat wilde ik niet, dus tandje erbij en hard werken zoals ik begonnen was. Het gemiddelde cijfers naar beneden halen is vrij makkelijk, echter het gemiddelde laten stijgen is veel moeilijker. Aan het einde van het jaar was het wel gelukt, ik mocht naar het VWO. Genoeg over mijn eigen brugklasjaar, ik heb in 6 jaar mijn Middelbare School diploma gehaald en koos daarna voor de Technische Universiteit Eindhoven.

mijn rapport in de brugklas

De zoektocht voor Stijn
Stijn heeft ditzelfde proces doorgemaakt en ik zie mooie paralellen met mijn eigen levensloop. In groep 7 hebben wij denk ik 5 scholen (online) bekeken. Vanuit mijn werk bij de Eindhoven School of Education (ESoE), de lerarenopleiding van de TU/e, had ik al ervaring met de middelbare scholen in Eindhoven en heel Noord-Brabant. Van de docenten wist ik al een beetje de verschillen tussen de middelbare scholen in de regio, deze (opgeslagen) informatie kwam weer boven bij de orientatie met Stijn. Ik vond het wel erg belangrijk dat hij zelf zijn eigen keuze zou maken. Hij brengt daar zelf zijn middelbare schooltijd door en het is belangrijk dat het voor hem goed voelt. Daar hebben wij mooie gesprekken over gehad en hij heeft op gevoel uiteindelijk voor het Augustinianum gekozen.

mijn instagram bericht na Stijn zijn pre-advies

Keuzeproces van Stijn
Hoe ging dat proces bij Stijn? Ook hij heeft uit 3 middelbare scholen gekozen, in groep 8 heeft hij proeflessen gedaan bij het Lorentz Casimir Lyceum, van Maerlant Lyceum en het Augustinianum. De eerste 2 middelbare scholen hadden ook plannen om te verbouwen, dus ook daar zouden de eerste 2 jaar respectievelijk in het bestaande gebouw of een andere oude middelbare school doorgebracht worden alvorens er nog 4 jaar in een nieuw schoolgebouw les gevolgd kan worden. Bij het Lorentz Casimir Lyceum blijven de leerlingen in het huidige schoolgebouw en wordt er daarnaast op het terrein een nieuw schoolgebouw gebouwd. Stijn vond dit ook een mooie locatie van de school en in het groen. Ook was er veel ruimte voor sporten op het terrein zelf en doet de school mee aan de First Lego League. Het van Maerlant Lyceum gaat ook de komende jaren verbouwen en de leerlingen gaan in die tijd naar een andere locatie, vanuit mijn huis aan de andere kant van Eindhoven. Ik ben ook een keer met Stijn en Bram daar naartoe gefietst om te kijken hoever het fietsen is. Uiteraard ook om te kijken hoe het gebouw eruit ziet en de omgeving. Stijn was hier heel duidelijk in, dat zag hij niet zitten. Naast de proeflessen hebben wij bij alledrie de scholen een open dag gevolgd. De keuze voor het Augustinianum voor Stijn was gemaakt op basis van het mooie (nieuwe) gebouw, hij voelde zichzelf hier al meteen thuis.

De zoektocht voor Bram
Zeker een aanrader om eerst breed te orienteren in groep 7 en daarna verdiepend in groep 8, als ook het pre-advies voor het niveau duidelijk is. In Eindhoven en omgeving zijn er veel keuzemogelijkheden voor alle niveau’s. Soms zijn er niet veel keuzemogelijkheden en heeft uitgebreid orienteren ook geen zin… Bram zit nu in groep 7 dus wij beginnen weer van vooraf aan. Er zijn 2 middelbare scholen die wij wel online hebben bekeken maar wellicht interessant zijn voor Bram, het Eckart College waar ze ook een technasium hebben en het Sint Joris waar veel met sport gedaan wordt en er zelfs speciale sportklassen zijn.

De eerste weken voor Stijn op het Augustinianum
In deze blog heb ik nu het keuzeproces beschreven, nu is het tijd voor een korte evaluatie hoe Stijn de eerste 7 weken beleefd heeft en uiteraard hoe ik dat als zijn moeder ervaren heb 😉 In de zomervakantie had Stijn er al heel veel zin in, de kennismakingsmiddag met zijn nieuwe klas en mentor had hij helaas gemist vanwege een coronabesmetting (juni 2022). Tijdens de vakantie hebben wij al de benodigde spullen gekocht of besteld. Bij zijn vader zijn de boeken afgeleverd tijdens onze vakantie en hij heeft samen met hem of oma de boeken voorzien van een leuk kaftpapier. Samen met mij is hij op pad geweest voor schriften, pennen, geodriehoek, passer, etui, waterfles. Ik mis wel echt de V&D met de schoolafdeling waar ik vroeger zelf altijd naartoe ging, stukje jeugdsentiment. Bij de Action en Hema verkopen ze gelukkig ook veel schoolspullen. Voor de schoolrugzak heb ik met name gekeken dat er voldoende vakken zijn, dat er ruimte is voor een tablet/laptop en een apart vak buiten de tas voor een Dopper. Zo kwam ik bij deze rugzak uit van Dakine. De voorbereiding in de vakantie is al leuke voorpret. Stijn zit in de brugklas met 3 jongens uit de basisschoolklas die ook bij mij in de buurt wonen, dat is handig om samen naar school te fietsen. Ze spreken ook af met 2 andere jongens van school. Dat hebben ze mooi allemaal zelf geregeld, een afspreekpunt bij de “pannakooi”. Stijn moet daarvoor eerst de andere kant opfietsen, zolang hij dat wil is dat oke. Ik laat hem daar vrij in en vind het super dat hij zelfstandig dit regelt met zijn vrienden. Als Stijn bij zijn vader is dan moet hij van iets verder komen, maar gebruikt nog steeds hetzelfde afspreekpunt.

Stijn is helemaal blij met zijn zelf ontworpen Dopper

Eerste schoolweek Stijn
Maandag 5 september 2022 was weer de eerste schooldag voor Bram na de zomervakantie, Stijn begon met een vrije dag. Hij ging die dag naar zijn vader en de volgende dag was dan de 1e echte schooldag op de middelbare school. Ik vond het wel jammer dat ik hem dan niet uit kon zwaaien, helaas hoort dat bij gescheiden zijn dat je dus niet altijd een 1e keer mee kan maken… Wij hebben uiteraard wel contact gehouden via whatsapp en bellen of facetimen.

Daar gaat hij dan!

Ik zwaai hem uit met een handkus op donderdagochtend, voor mij de 1e dag uitzwaaien en voor hem de 3e schooldag vanuit ons huis. Hij stapt op zijn fiets met zijn rugzak achterop en gaat de verkeerde kant op, richting de afspreekplek met zijn 4 vrienden waarvan er zelfs 3 bij hem in de brugklas zitten. Het is toch wel even een momentje, maar ik hoef niet te slikken, ik lach voluit en zeg “dag lieverd en veel plezier!” Ik zeg trouwens bewust veel plezier en voor een toets zeg ik “heb vertrouwen in jezelf” dan doe je best, aangezien dit laatste psychologisch een andere impact heeft op het brein. Het schept namelijk een bepaalde verwachting… De eerste 2 weken op het Augustinianum zijn de wenweken, ze leren elkaar en de mentor kennen, het schoolgebouw en krijgen uitleg over het rooster en gebruiken allemaal dezelfde planagenda. In de eerste 2 weken hadden ze ook een sportdag en een dagje naar de Efteling met alle brugklassen, een leuke start. Op vrijdag 9 september hadden ze al de eerste lessen, maar slechts een aantal. 

Informatie avond ouders
Voor de ouders van de brugklassers werd er ook een informatie avond georganiseerd. Ik had Stijn en Bram alleen thuis gelaten en ben naar die avond geweest, ze wilden geen oppas en ik had duidelijke afspraken met ze gemaakt. De avond starte in het Atrium van de school waar de opleidingscoordinator en de burgklascoordinator zichzelf en alle mentoren voorstelden en tevens wat algemene informatie gaven over de school. Vervolgens konden wij met de mentor van Stijn mee naar het (Aardrijkskunde) lokaal. Erg leuk om met de andere ouders weer in de schoolbanken te zitten. Ik zat samen met Lisette (moeder Liam) en Marylin (moeder Thaïb) en nog een vader bij elkaar in één rij. Heel toevallig zaten wij precies in hetzelfde rijtje als waar onze kinderen ook zaten toen er een klassenfoto gemaakt werd door de mentor.

weer terug in de schoolbanken samen met Lisette en Marilyn (vlnr)
hopelijk kletsen onze zonen minder tijdens de lessen 😉

Bij de avond had de mentor ook een online quiz gemaakt waaarbij er natuurlijk geen goed of fout antwoord was. De vragen waren aanleiding voor gesprekken in de klas en zo leerden wij dat het goed is om in het begin jouw zoon of dochter te begeleiden bij de start van de middelbare school. Ik vind het belangrijk dat Stijn zijn eigen motivatie heeft en zorgt dat hij zijn huiswerk maakt en de stof eigen maakt. De manier waarop ik hem wil begeleiden is meer met plannen, vooruitkijken en natuurlijk ook overhoren.

Gebrek aan “leren leren” op basisschool
Op de basisschool heb ik nooit geleerd hoe ik moet leren, dat was bij Stijn ook het geval. Op de basisschool heeft hij bij Engels wel moeten leren en daar had ik een mooie briefje voor gemaakt. In eerste instantie kwam hij namelijk vaak op woensdag dat hij de volgende dag een toets had en zijn boek nog op school lag. Ik zei dan altijd “hup zelf even halen”. Voorheen had hij op woensdag natuurlijk een lange middag, maar die vloog voorbij en hij had ook altijd voetbaltraining. Hij dacht na 2 keer lezen ik ken het wel en kan overhoord worden. Met dat briefje zorgde ik ervoor dat hij zelf al een aantal stappen deed voordat ik hem overhoorde. Een andere moeder vroeg mij een keer het briefje aan haar dochter te laten zien zodat zij zag dat er nog meer ouders waren die dit zo aanpakte. Ze dacht dat zij de enige was die een “vervelende” moeder had. Ik had het met die moeder ook vaker over het leren leren en dat deze technieken niet worden geleerd op de basisschool. Dat moeten leerlingen op de middelbare school (zelf) doen. Er zijn echt verschillende leermethoden en niet bij alle kinderen werkt het opnemen van stof of leren van woordjes op dezelfde manier. Sommige kinderen zijn meer beelddenkers en daarbij helpen andere methoden dan voor kinderen die meer op taal gericht zijn. Kinderen met dyslexie hebben  weer baat bij andere manieren van leren. Ik heb met Stijn besproken dat hij zelf kan ontdekken wat bij hem past, met name bij woordjes van vreemde talen leren. Je kan hardop woordjes uitspreken, zowel zoals het hoort en phonetisch (zoals je het schrijft). Dat kan helpen met het onthouden, de meeste toetsen zijn namelijk toch schriftelijk. Opschrijven en herhalen helpt natuurlijk ook en het inspreken voor jezelf is tegenwoordig ook makkelijker met een mobiele telefoon. Vroeger had je daar een walkman en koptelefoon voor nodig.

Goed begin met huiswerk bij middelbare
Stijn begon meteen op de dag dat ze huiswerk hadden met het samen maken op school met zijn vrienden en een voor hem nieuwe jongen uit de klas. Ze gingen na de lessen op school n de mediatheek zitten, super vond ik dat om te horen. De jongens hadden bedacht dat ze dan zodra ze thuis waren ook echt vrij zijn. Goed plan en ik dacht wel, ik ben benieuwd hoelang ze dat volhouden… Dat gaat nog steeds oke, echter kregen ze ook proefwerken voor de Herfstvakantie en daarvoor moest geleerd worden. Dat deden ze dan wel individueel en hierbij is het goed om als ouder samen te kijken en vooral het gesprek aan te gaan, de verantwoordelijkheid ligt bij het kind. Voor het slapengaan lig ik altijd even bij Stijn in bed, een heerlijk rustig moment om even de dag door te nemen, bij te kletsen en vooruit te kijken. Daar komen dan ook de zorgen of zaken die hem bezig houden naar voren. Fijn dat hij zich vrij voelt om dit alles met mij te delen 🙂 Ik heb wel een aantal keren hem gerust moeten stellen over toetsen en hem tips gegeven om te ontspannen en een goede nachtrust te hebben. Soms help ik hem met een voet- of lichaamsmassage zodat hij uit z’n hoofd in zijn lijf kan gaan en ontspannen in slaap kan vallen. Dat herken ik ook echt wel van mezelf (van vroeger) en dat is de reden dat ik nu het zo fijn vind om zelf aan yoga te doen in combinatie met hardlopen. Dat geeft mijn lijf rust, ontspanning en ik ben dan niet bezig met piekeren.

Trotse moeder
Ik begrijp nu als moeder van een brugklasser ook beter hoe dat in 1991 voor mijn moeder was. Ik ben dankbaar hoe ze mij destijds gesteund, geholpen en ook gemotiveerd had in mijn brugklas jaar en alle jaren op de middelbare school. Dat heb ik haar ook nog kunnen vertellen (en ik zal de link naar deze blog doorsturen ;)). Net voor mijn scheiding in 2018 ben ik juist meer gaan werken voor onze nieuwbouw plannen voor een schuurwoning in Mierlo. Die 32 uur heb ik behouden, ook nadat ik in 2020 naar een nieuwe werkgever ben overgestapt. De situatie waarin ik zat op de middelbare school, een moeder die er altijd voor mij was en klaarstond kan ik zelf niet waarmaken. Het is noodzakelijk dat ik werk om de hypotheek en alle andere vaste lasten te betalen en daarnaast geniet ik er ook zelf van. Ik denk persoonlijk dat ik hierdoor ook een leukere moeder ben 🙂 Daardoor ben ik eigenlijk wel extra trots op Stijn dat hij dit allemaal doet met gescheiden ouders. De discipline, de motivatie en het feit dat hij wellicht nog iets sneller zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen spullen, planning enzo. Andere kinderen hebben één vaste basis waarvanuit ze steun krijgen en waar ze hun zorgen en alles kunnen delen. Stijn (en ook Bram) verdeelt zijn tijd over 2 huizen, het “nest” bij papa en het “nest” bij mama zoals onze kindercoach Yvonne Verhoeven van Bijzonder & Wijs altijd zegt. Met deze trotse gevoelens sluit ik deze blog af, wordt vervolgd (aan het einde van het brugklas jaar?).

Krassen in mijn ziel; het effect van woorden

Er zijn mensen die (achteraf) in hun leven een bepaald punt of moment herkennen waarop er een verandering is ingezet. Of juist een specifieke gebeurtenis waarop het leven er ineens en soms abrupt anders uitzag. Ik vind het lekker om thee te drinken en laatst kreeg ik toevallig deze vraag bij mijn theezakje. Mijn antwoord op de vraag “wat was voor jou een levensveranderende ervaring?” is helder en ik praat hier heel openhartig over. Mijn “turningpoint” op 3 september 2012, net 4 maanden na de geboorte van mijn jongste zoon Bram. In deze blog schrijf ik hier meer over en reflecteer ik na meer dan 10 jaar (exact 6700 dagen) op deze intensieve en heftige tijd.

Wat was voor JOU een levensveranderende ervaring?

Om deze vraag te beantwoorden ga ik terug naar het jaar 2012. Eind april is Bram geboren op de uitgerekende datum; Koninginnedag (30 april). Mijn zwangerschap verliep, net zoals bij Stijn, erg fijn; geen klachten of kwaaltjes en ik zat lekker in mijn vel. Ergens vond ik het jammer dat aan deze tijd van een dikke buik een einde was gekomen. Uiteraard was ik ook dolgelukkig dat ik weer moeder was geworden van een jongetje 💙. Deze keer verliep de kraamtijd beter dan de vorige keer. Bij de oudste zoon (Stijn) was ik op Bevrijdingsdag van Eindhoven in het jaar 2010 bevallen in het Catharina ziekenhuis waarna ik moest herstellen van een bevalling zonder persweeën. Stijn kwam met de navelstreng om zijn nek uiteindelijk ter wereld met behulp van een vacuümpomp. Volgens mij bij poging 3, mijn lijf sluitte mij onbewust hiervan af, ik zat in mijn eigen wereld. Na de bevalling bleef ik met baby Stijn 1 nacht in het ziekenhuis en bij thuiskomst maakten wij kennis met onze kraamzorg. Deze dames hebben hard gewerkt om mij zowel fysiek als emotioneel te laten herstellen van de heftige bevalling.

Bij Bram had ik een hele andere bevalling, een zeer vlotte thuisbevalling waarbij de kraamzorg niet op tijd was. Fijn om ook een andere ervaring te hebben van deze oerkrachten in het vrouwelijk lichaam. Mijn lijf had na de geboorte van Bram minder tijd nodig om te herstellen. Mijn man was net gestart aan een nieuwe baan in Rotterdam en was veel aan het werk. Tijdens deze kraamtijd had ik veel steun in huis van maar liefst 2 kraamverzorgsters naast mijn familie. Ik was dolgelukkig dat deze keer de borstvoeding wel lukte, mede dankzij door de rust die er was in huis en de kraamverzorgsters. Mijn eigen ervaring en geduld hielpen ook mee in dit proces. Ik kon er echt van genieten, dit intieme moment en quality time samen met onze zoon. Mijn herstel ging zo goed dat ik na 10 dagen alleen met de beide kinderen op de stoep stond bij mijn ouders in Oss als verassing voor mijn moeder haar 60ste verjaardag.

zelf ontworpen geboortekaartje met 4 vogeltjes; mama, stijn, papa en bram in de boom

Bij beide kinderen had ik tot het laatste moment doorgewerkt en was ik 4 weken voor de uitgerekende datum met zwangerschapsverlof gegaan. Dat resulteerde in 12 weken verlof na de bevalling (inmiddels zijn de regels in Nederland veranderd). Die weken verlof vlogen natuurlijk voorbij en na het geboorteverlof van Stijn had ik nog de hele maand december onbetaald verlof genomen voordat ik januari 2011 weer aan het werk ging. Bij de zwangerschap van Bram had ik daar geen seconde over nagedacht dat dit ook een mogelijkheid was. Meteen na het zwangerschaps- en bevallingsverlof ging ik weer aan het werk eind juli 2012.

De eigenaren van het bedrijf waar ik werkte, Bart van Hussen en Paul van Loon (nee niet die boekenschrijver), waren tijdens mijn verlof bij mij thuis langs geweest om te vertellen aan welke projecten of opdrachten ik moest werken. Dat was een zeer bijzonder gesprek kan ik wel zeggen. Wij zaten bij mij in de tuin terwijl mijn man in Rotterdam aan het werk was en de kinderen boven op bed lagen. Dat was niet wat het bijzonder maakte, ik legde uit dat ik nog borstvoeding gaf aan Bram en dat ik dit wilde blijven doen tijdens werktijd. Daarop werd gereageerd met de letterlijke woorden “daar doen wij niet aan”. Ik was verbaasd, nouja met stomheid geslagen. Echter hadden uitspraken als dat hadden wij kunnen weten bij het aannemen van een vrouw van 30 op het nieuws dat ik zwanger was mij ook al bijzonder verrast zonder dat er een felicitatie werd uitgesproken. Bij mijn sollicitatiegesprek eind 2008 werd gevraagd of ik fulltime wilde blijven werken, waarop ik ja ge -antwoord had. Wist ik veel dat voor mij het moederschap in het verschiet lag.

Dit gesprek in mijn tuin zorgde er bij mij voor dat ik met frisse tegenzin weer aan het werk ging bij Empaction, of nee ze hadden mij overgezet naar een ander B.V. Lock’nGo. Bijzonder dat deze 2 mannen alleen maar zakelijk nadenken, niet op de hoogte zijn van de regelingen die er in Nederland zijn. Met mijn goede bedoelingen heb ik nog uitgelegd dat ik recht had op het geven van borstvoeding en daar een deel van de werktijd voor mocht gebruiken. Ik durfde er niet over te beginnen dat het wettelijk geregeld is dat een werkgever ook voor een kolfruimte moet zorgen. Bij het kantoor aan de Stratumsedijk was er namelijk (nog) geen kolfruimte ingericht. Goed werkgeversschap is in mijn ogen op de hoogte zijn van de wetten en regels in Nederland en het goede gesprek hierover voeren in plaats van werknemer(s) iets opleggen.

Daar ging ik dan eind mei, met goede moed op de fiets naar kantoor. Voor degene die (nog) nooit bevallen zijn, kan ik een geheim verklappen, ik was helemaal afgeschakeld tijdens mijn verlof van werk en ook het gebruik van een laptop. In de workflow komen voelt als herstellen van uitval op het werk kan ik nu uit ervaring zeggen. De borstvoeding gaf ik als het even kon aan Bram bij de kinderdagopvang dat was op fietsafstand.

Ik voelde mij weer niet serieus genomen op het werk als vrouw. Echter durfde ik er niks van te zeggen door ervaringen in het verleden. Bij sollicitatie werd er een bonusregeling afgesproken met de medewerkers die contractueel werd vastgelegd. In de praktijk werd hier, in ieder geval bij mij, van afgeweken. Ik heb een sterk rechtvaardigheidsgevoel dat mij in de weg zat bij de Empaction werkwijze; (1) alle uren declareren uit het beschikbare budget en (2) het ophogen van cijfers in monitoringsrapporten van de elektronisch stallingen. Mijn vader heeft mij als klein meisje geleerd om alleen een handtekening ergens onder te zetten als je het gelezen hebt, het begrijpt en geen vragen hebt. Ik gaf op het werk aan dat ik de cijfers in de rapportage van de Lock’n’Go stallingen niet ging ophogen. Voor het ontvangen van mijn PhD titel heeft Jan Westra, de voorzitter van de Faculteit Bouwkunde, mij uitgelegd welke rechten en plichten (verantwoordelijkheden) er horen bij het in ontvangst nemen van een doctorstitel. Ik had verwacht dat dr. Paul van Loon dat ook wist.

Doordat ik tijdens mijn 1e zwangerschapsverlof in dat jaar minder gewerkt had was het onmogelijk om de voorgestelde bonus van 20.000 euro te halen. Ik ben hierover het gesprek aangegaan met mijn eigen berekeningen en argumenten. Tijdens dat jaar (2010) had ik veel tijd gestoken in een verkiezingskalender ter promotie van de werkzaamheden voor het bedrijf. Tijdens mijn uitgestelde van 5 weken huwelijksreis (dec 2009) heb ik zelfs nog hieraan gewerkt en contact gehad met de drukker en de directeuren vanuit Australië. Zodoende was dit relatiegeschenk op tijd klaar voor verzending naar alle (potentiële) klanten voordat de verkiezingen gehouden werden. Paul en Bart kwamen met het argument dat dit geen betaalde opdracht en niet mee telde voor de afgesproken bonus. Ik voelde mij ontzettend genaaid, ook wetende dat andere collega’s ruim 10.000 tot 30.000 euro bonus per jaar ontvingen naast het jaarinkomen. Bij de gesprekken na het bekendmaken van mijn 1e zwangerschap werd door Bart aangegeven dat er voor iedereen bij Empaction dezelfde regels gelden en dat er in principe fulltime (lees 40 uur) gewerkt wordt. En in dezelfde zin werd gezegd dat bij collega Dirk een uitzondering gemaakt was. Vreemd en tegenstrijdig…

Rondom de bonus afspraken voelde ik mezelf als vrouw benadeeld en heb ik contact opgenomen met mijn rechtsbijstand verzekering. Namens de behandelaar zijn brieven er gestuurd naar Empaction over de discriminatie en dat iedereen recht heeft op gelijke behandeling. In een persoonlijk gesprek met de directeuren werd mij vriendelijk verzocht de zaak te laten vallen en er werd ook gemeld dat indien ik dat niet deed ik op zoek kon gaan naar ander werk. Dit was de 1e verbazing op het werk, hoor ik dat nu goed… Uiteindelijk heb ik 250 euro ontvangen waar ik een “halve” ipad van kon kopen. Echt heel bijzonder die gelijke regels….

kaarten voor de geboorte van Bram

Voordat ik eind mei 2012 weer aan het werk ging heb ik alle kaarten opgeruimd en begon ik vol goede moed met werken. Ik wilde mezelf bewijzen op het werk; laten zien dat ik een goede werknemer ben. Dat bewijzen en pleasen zit in mijn aard, of nou ja zat kan ik nu wel zeggen na alle levensgebeurtenissen na 2012. Mijn houding en instelling op mijn werk destijds zorgde ervoor dat ik keihard over mijn eigen grenzen heen. Op dat moment zag ik dat niet, dat inzicht kwam pas later…

Even een anekdote tussendoor; zomer 2022 op Elba is Bram helemaal overprikkeld en moe, hij wil tot het einde erbij blijven met de vakantievrienden. Ik zeg dat hij over zijn eigen grenzen heen gaat, hij zegt en vraagt “wat doe ik nu weer fout, over welke grens ga ik?” Ik leg uit dat deze grens onzichtbaar is en dat ik het beter uit kan leggen aan de hand van een batterij. Ik vertelde “je batterij is nu helemaal leeg en je kan die opladen door te gaan slapen”. Daarna hebben wij het hier nog over gehad dat het goed is om in de eerste plaats goed voor je lijf te zorgen met eten & drinken, rust momenten en voldoende slaap. Daarnaast is het goed om echt naar je eigen lijf te luisteren, die geeft allerlei signalen. Onbewust negeren wij die vaak. Dooe beter te luisteren naar deze signalen zorg je ervoor dat de batterij niet helemaal leegloopt en je (ge)makkelijker kan herstellen.

Die (lichamelijke) signalen heb ik jarenlang zelf ook genegeerd. En zo kwam het tot het moment dat ik op maandag 3 september 2012, na het bruiloft weekend van mijn broer mezelf heb ziek gemeld heb op mijn werk. Ik had meerdere nachten niet of slechts een beperkt aantal uur geslapen. Dat doet iets met een mens en zeker als er nog allerlei hormonen in je lijf zitten na een zwangerschap en met het geven van borstvoeding.

Resultaat was dat er kortsluiting was in mijn hoofd, ik kon geen onderscheid meer maken tussen werkelijkheid en mijn gedachten. Aan het einde van deze bijzonder heftige dag hebben mijn moeder en mijn man mij naar de crisisdienst bij het Catharina ziekenhuis gebracht waar wij vervolgens lang moesten wachten. Het enig dat ik wilde op dat moment was slapen…. alleen dat lukte niet. Mijn lijf en systeem wist kennelijk niet meer hoe dat moest. Ik kreeg in eerste instantie slaaptabletten mee zodat ik nog borstvoeding kon blijven geven.

Die bewuste maandag was ik ontzettend bang om iemand te verliezen, elke keer dacht ik dat er iemand in mijn “inner circle” dood zou gaan. Dat ik iemand die mij dierbaar is zou kwijtraken, er zat heel veel angst in mijn lijf. Die kalmerings- en slaaptabletten wilde ik in eerste instantie niet slikken, ik dacht dat dan mijn eigen leven zou eindigen en dat wilde ik absoluut niet. Er gingen op dat moment nog steeds allerlei irrationele gedachten door mijn hoofd.

In het verdere traject van mijn behandeling bij de GGZE werden andere medicijnen voorgeschreven (anti psychotica) waardoor ik toch met de borstvoeding moest stoppen. Dat vond ik vreselijk, iets waar ik zo van kon genieten, even een intiem momentje met Bram en deze keer was het mij wel gelukt met de borstvoeding, daar was ik trots op. Uiteraard heb ik gehoor gegeven aan de adviezen en heb ik de borstvoeding met pijn in mijn hart afgebouwd.

Er zijn meerdere momenten geweest waarop ik mezelf verzet heb tegen de medicatie, ik geloofde hier niet in en had ook nog eens last van de bijwerkingen. Mijn man dacht daar anders over en vond dat ik deze pillen moest slikken. Toen wij eerder terugkwamen van een weekend met mijn familie deed mijn man een hele harde uitspraak, zo hard dat ik die uitspraak hier niet aan het digitale papier toevertrouw. Ik heb deze uitspraak met enkele mensen gedeeld en mijn moeder reageerde daarop met deze uitspraak staat gekrast in mijn hart. Dat vond ik erg verdrietig om te horen, zoveel pijn deed het haar dus ook… Dat was mijn “turningpoint”, die opmerking. Vanaf dat moment dacht ik Marloes zorg ervoor dat je weer stevig in jouw schoenen staat en vecht voor het moederschap. Een aantal jaren na de scheiding heb ik nog EMDR gedaan om een andere emotie en gevoel aan deze vernietigende uitspraak te koppelen. Dat is gelukt in één sessie met Marieke. Daarnaast heb ik voor mezelf ook andere manieren van therapie; schrijven, (hard)lopen in de natuur, yoga en creatief bezig zijn.

Zoals ik er nu op terugkijk en reflecteer op die periode denk ik dat die kortsluiting in mijn hoofd een een duidelijk signaal van mijn lijf was dat ik niet kon negeren en ook mijn omgeving niet. Het was nodig zodat er iets zou veranderen in mijn leven, dat gebeurde in eind 2013 op mijn werk, de 1e baan na het behalen van mijn doctorstitel.

1 jaar na deze heftige ervaring hebben Bart en Paul laten weten dat ze samen met VDL besloten hadden om Lock´n´Go failliet te laten gaan. Ze hadden geen werk meer voor mij en op advies van het UWV en het Juridisch Loket heb ik de vaststellingsovereenkomst niet ondertekend. Ik was op dat moment nog niet hersteld van mijn psychose en volledig beter gemeld door de werkgever. Achteraf kan ik nu stellen dat het een harde (levens)les was als medewerker, jonge vrouw en moeder van 2 kleine kinderen. Wel een les die ik neeneem in mijn rugzak en ik op geheel eigenwijze toepas als leidinggevende. Bij uitval van medewerkers in mijn team vertel ik verhalen over mijn verleden en probeer ik ze daarmee advies te geven en te beschermen.

In 2018 kwam er weer een heftig life event mijn scheiding. Die gedachten van iemand “kwijtraken” in 2012 waren dus nog niet zo gek… alleen duurde het een aantal jaar na de psychose voordat het zover was.

kaft van mijn proefschrift (2010)

Er is nog meer gebeurd in mijn leven op het gebied van structurele gebeurtenissen met een impact op mijn levensloop zoals ik met mijn afstuderen en proefschrift onderzocht had. Deze verhalen komen wellicht nog terug in andere blogs en uiteindelijk in mijn (tweede) boek dat ik aan het schrijven ben (tussen de bedrijven door ;)).

In mijn herstelperiode heb ik meerdere TED talks over het brein bekeken en deze TED talk van Elyn Saks intrigeerde mij, wat een heftig verhaal. Ik schrok ervan dat ze meerdere malen opgenomen was in een gesloten inrichting. Tevens inspireerde haar TED talk mij ook door wat zij uiteindelijk bereikt heeft in haar werkende leven; Professor of Law, Psychology, and Psychiatry and the Behavioral Sciences. Daarnaast stelde het meermaals kijken mij ook gerust; ik ben niet gek en het ligt niet aan mij. Zolang ik zelf zorg voor mijn dagelijkse balans door middel van levensstijl in plaats van met medicatie heb ik er vertrouwen in dat ik niet nogmaals een psychose hoef mee te maken in mijn leven. Uiteraard blijf ik wel extra alert voor de signalen in mijn lijf en blijft het een uitdaging om mijn grenzen aan te (blijven) geven.

TED talk Elyn Saks (2013)

Musical groep 8

Wat geweldig dat dit jaar de kinderen uit groep 8 de musical weer kon opvoeren in het Parktheater. Een prachtige afsluiting van de basisschool voor alle kinderen (leerkrachten, familie en vrienden)! Om nog samen na te genieten of juist de musical voor de 1e keer te bekijken kan je hieronder een zip-bestand downloaden.

Gebruik voor het downloaden van het zip-bestand een computer en niet een telefoon. Het wachtwoord om de video te openen hebben jullie van de leerkrachten gekregen. Veel kijk plezier en natuurlijk een fijne zomervakantie toegewenst!

ter info; de video heeft de eerste 3 minuten geen geluid terwijl de toeschouwers plaatsnemen in de grote zaal van het Parktheater

downloaden zip-bestand HD (ruim 8,5 GB)

downloaden zip-bestand (bijna 3 GB)

Inspiratie voor mijn PASSIE

In deze persoonlijke blog wil ik meer delen over wie ik ben en welke mensen mij de afgelopen jaren geholpen hebben om steeds een stapje verder te komen. Daarbij start ik bij degene die mij het laatst geholpen heeft (Frans) en zo werk ik terug in de tijd. Op die manier zal ik deze blog steeds verder aanvullen en uiteindelijk wordt het een hoofdstuk(ken) in mijn 2e boek over mijn levensreis. Na de “bevalling” van mijn 1e boek = proefschrift dacht ik dat ik nooit meer zou schrijven, ik had last van een writersblock oftewel een blokkade. Langzaam maar zeker begon ik weer plezier te krijgen in lezen (inspiratie en kennis opdoen) en schrijven (kennis delen en inspireren) en had ik daar ook tijd voor na mijn 2e en 3e bevalling waarbij ik twee zonen op de wereld gezet heb. Ben je getriggerd lees dan vooral verder 😉

https://www.linkedin.com/pulse/tijd-voor-verandering-marloes-verhoeven/

September 2020 begon ik aan een nieuw hoofdstuk van mijn werkreis, bij het CBS had ik mijn baan in mei opgezegd. Dat kwam als totale verassing voor mijn leidinggevende Frank en dit was voor mij de eerste keer dat ik zelf afscheid nam. Bij andere werkgevers durfde ik die stap niet te zetten en bleef ik volhouden. In dat opzicht was mijn vader mijn rolmodel, iemand die altijd bij dezelfde werkgever heeft gewerkt. De vervelende manieren waarop ik ontslagen ben door werkgevers hebben diepe wonden achtergelaten en mij echt beschadigd voor het leven. Gelukkig heb ik de afgelopen jaren goed geleerd hoe ik die wonden zelf weer kan helen, al dan niet met hulp van mensen die op mijn pad zijn gekomen.

Ergens voelde het heel vreemd om bij het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) te vertrekken, daar voelde ik mezelf namelijk echt THUIS. Ik grapte ook tegen collega’s, “als het niet bevalt kom ik weer gillend terug ;)”. Starten aan een nieuwe baan in de COVID crisis is natuurlijk al een hele uitdaging, laat staan als hoogbegaafde en hoogsensitieve vrouw die voor het eerst (officieel) aan een leidinggevende functie begint. Gelukkig hadden ze vertrouwen in mijn kwaliteiten. Aan het begin heb ik veel tijd en energie geïnvesteerd om eerst de mensen te leren kennen en ondertussen probeerde ik bij te benen wat er allemaal gebeurde bij OV-data binnen Samenwerkingsverband DOVA. Conclusie alles is onder controle en de datafabriek waar de reisinformatie gemaakt wordt draait op volle toeren.

Ondertussen kwam er steeds meer op mijn bordje zodat ik weer moet leren om NEE te zeggen, een uitdaging voor mij zoals de mensen weten die mij goed kennen. Ik ben altijd een bezig bijtje met organiseren, excelleren, overzicht bewaken en ook inzoomen op de details. Dat doe ik zowel op het werk als privé.

Op de (zon)dag dat ik mijn nieuwe contract had getekend om op te sturen heb ik zelf geproost met een speciaal biertje op een nieuw hoofdstuk in mijn werk levensloop. Op afstand gedeeld met Bart, met wie ik dat weekend voor het eerst een date had. Wij hadden elkaar online leren kennen via een datingapp en dat klikte wel, nadat wij op en neer berichten versturen hadden kwam de volgende stap; telefoongesprekken. Erg leuk en gezellig en de tijd vloog voorbij. Op zaterdag 6 juni 2020 gingen wij samen wandelen. Die dag kan ik goed onthouden doordat het de verjaardag van een goede vriendin is. In de middag gingen wij met vriendinnen naar haar toe voor haar 40e verjaardag bij haar in de tuin. Een select gezelschap in de Corona tijd en dat was ook helemaal prima.

Het ging steeds beter met mij, ik zat (en zit) weer lekker in mijn vel. Dat duurde wel even na de scheiding (2018) en ik heb daar ook bewust de tijd voor genomen. Het is toch een rouwproces, je verliest ook iemand die niet meer onderdeel is van jouw leven. Daarnaast was het zoeken naar een goede manier om met elkaar om te gaan. Terug naar juni 2020, de vooruitzichten zagen er mooi uit. De zomer stond weer voor de deur en tussen mijn banen had ik een sabbatical gepland om even tot rust te komen, een start te maken met mijn 2e boek en natuurlijk genieten met de kinderen van de ZOMERvakantie.

Ondertussen wilde ik ook tijd investering en mijn relatie met Bart, wij hebben een super fijne en intieme tijd samen gehad. Op allerlei vlakken voelde ik een klik, zowel in onze gesprekken als bij onze interesses, opvoeding, normen en waarden. Ik was ook helemaal verliefd, heerlijk om die gevoelens weer te ervaren, dat was weer even geleden. Vanaf het moment dat ik aan mijn nieuwe baan begon ging het steeds minder met mij en Bart wilde graag helpen maar dat lukte hem niet. Ik kroop weer terug in mijn schulp, zoals ik dat ook vaker in de winter doe. Echter blokkeerde ik ook en ik wist op dat moment niet waardoor.

Bart had wel eens verteld over Frans die hem goed geholpen had en nadat het uit ging gaf hij mij het advies contact met hem op te nemen. Ik had Bart ook geholpen aan de contactgegevens van Yvonne (Bijzonder en Wijs) die met name de kinderen geholpen had na de scheiding. Vervolgens heeft ze Mattijs en mij geholpen als ouders. Op die manier hielpen wij elkaar weer verder op onze individuele levensreis.

Dit boek dashboard van de ZIEL is online te bestellen via www.managementboek.nl of andere internetpagina’s

Eind december 2020 nam ik contact op met Frans van de Goor die een psychosynthese praktijk heeft in Mierlo. Samen spraken wij een moment af voor een kennismakingssessie en dat voelde meteen goed dus ik besloot direct om verder met hem aan de slag te gaan. Bij de 1e sessie kreeg ik als huiswerk om na te denken over mijn belemmeringen voor mijn gevoel van welZIJN 🧘🏻‍♀️. Ik had 3 punten opgenoemd en die hebben wij positief geformuleerd als een affirmatie, zoals ik dat bij de Yin Yoga sessie bij Yenthe (en ander docenten van Licht op Yoga) ook doe.

Dat waren de volgende punten
(A) mijn eigen leven leiden (ik schreef dat met een lange ij… dat had meteen de betekenis dat er nog genoeg werk te verzetten was)
(B) mijn passie vinden (het was een waakvlammetje en ik wilde dat weer aanwakkeren ;))
(C) gevoel en denken in balans brengen.

Elke sessie met Frans kwam ik dichter bij die punten en mijn einddoel. Bij de 10e sessie heb ik het volgende stuk geschreven dat ik graag met jullie deel;

<INSPIRATIE> 💡 zorgt voor een klik waarna de radertjes in de ideeënfabriek op volle toeren gaan draaien in mijn bovenkamer. Vervolgens ontstaan er allerlei tintelingen, een fijn gevoel van kippenvel over mijn lijf en bij mijn <HART> 🧡 Dit leidt vaak dan weer tot een co-productie of een co-creatie. Ik zoek altijd mensen op om mee samen te werken of die ik kan verbinden zodat ze zelf verder kunnen komen.

<MUZIKALE INSPIRATIE> 🎵 zorgt voor een heerlijk gevoel en ik wil graag dansen en zingen en dat gaat dan vanzelf, “go with the flow”. Dit geeft mij een heerlijk <GEVOEL> van <VRIJHEID> 🪂 waarbij ik mezelf niks aantrek van de mening van anderen. De <PASSIE> van mijn jeugd komt hier weer terug en dat fijne lichamelijke vrije gevoel. Op deze manier <dansen en muziek> maak ik <VERBINDING> tussen mijn linker- en rechterhersenhelft 🧠.

Teveel <INSPIRATIE> kan zorgen voor een (tijdelijke) overdrive. Vaak heeft dit te maken met de omstandigheden en de context van dat moment. Zoals vlak voor een vakantie of bij het wisselen van baan <LIFE EVENT>. Dan wil ik graag actiepunten af ronden of taken en werkzaamheden overdragen zodat ik met een goed gevoel mijn rust kan nemen en kan vertrouwen op de organisatie dat alles blijft “draaien”.

<INSPIRATIE> leidt bij mij tot lange termijn <VISIE> en geeft inzicht in de te volgen stappen om mijn toekomst<DROOM> waar te maken.

Daarover meer in een volgende update…VOILA Het is nu tijd om te gaan slapen lieve kijkbuiskinderen zegt mevrouw de Uil 😉

Ik wil wel nog dit prachtige lied van Nienke SoulSound met jullie delen; Your Soul is a Song te luisteren op Spotify. Ik krijg en tintelingen van in heel mijn lijf net zoals tijdens de Yin Yogalessen bij Licht op Yoga. Veel luisterplezier!

Spender or Saver

De titel van deze blog had ook cd van jou cd van mij kunnen zijn 😉 In deze blog schrijf ik over de verdeling van de spullen na een relatiebreuk. Zelf heb ik dat helaas 2 keer ervaren. Daarnaast merk ik in mijn omgeving dat geld vaak een grote rol speelt en dat mensen hier verschillend over denken en uiteraard dan ook anders mee omgaan. In deze blog wil ik hier aandacht aan schenken. In de loop der jaren is er gelukkig wel het één en ander veranderd, dat lees je helemaal onderaan de blog.

afbeelding afkomstig van https://familyfinancialpartners.com/

In mijn studententijd ben ik in 2000 gaan samenwonen met mijn vriend in Eindhoven. Ik woonde al op kamers en had al enkele spullen staan op mijn studentenkamer. Hij studeerde in Nijmegen en woonde bij zijn ouders. Voor de 2 persoons studentenkamer waar wij gingen samenwonen hebben wij samen enkele apparaten gekocht voor de keuken en een wasmachine. Binnen 1 jaar gingen wij uit elkaar en begonnen de onderhandelingen over de gezamenlijk gekochte spullen. Ik bleef in het appartement wonen en uiteindelijk heb ik alle spullen overgekocht. Het was natuurlijk een wijze les om zaken vantevoren goed af te spreken als alles nog goed gaat. Op dat moment denk je echter vaak dat is niet nodig om dit onderwerp te bespreken of iets vast te leggen.

Een ezel stoot zichzelf niet 2 keer aan dezelfde steen zou je zeggen. Echter maakt liefde ook blind en ben ik iemand die vertrouwen heeft in het beste van de ander. Bij samenwonen leg je vaak nog niet direct zaken vast op papier. In mijn leven kwam dat pas later dat er afspraken werden vastgelegd over bezittingen, tegelijk met een life event in mijn leven (huis kopen en trouwen) . Life events zijn momenten in je leven die een impact hebben en tevens zijn dit momenten in de tijd die je later nog goed kan herinneren. Ik heb daar in 2009 mijn proefschrift over geschreven. Je kan samen een briefje schrijven, het is echter verstandig om dit vast te laten leggen bij een notaris. Voordat wij ons huis kochten in 2007 hebben wij dat ook gedaan bij een bevriende notaris van de andere familie. In 2008 zijn wij getrouwd in gemeenschap van goederen, achteraf heb ik hier wel spijt van gehad. Zoals ik al bij het begin van de blog schreef heb ik vertrouwen in de ander. Dit vertrouwen heeft echter flinke deuken opgelopen.

bron: https://www.vastelastenbond.nl/blog/uit-elkaar-of-scheiden-hoe-zit-het-met-de-autoverzekering/

Tijdens mijn zwangerschap kochten wij een andere auto, een gezinsauto. Ik werd dan toch Phoebe uit Friends die graag een voetbalmoeder wilde worden met een volvo 😉 De tweedehands volvo kostte ruim 14.000 euro in 2010. Ook al waren wij in gemeenschap van goederen getrouwd, mijn man en ik hadden naast een gezamenlijke en/of rekening ook gescheiden rekeningen, zowel lopende rekening als spaarrekening. Dat wilde hij graag, prima ik respecteer dat en op die manier had ik zelf ook een bepaalde mate van controle en inzicht in mijn geld waar ik hard voor gewerkt en gespaard had. Voordat wij de auto gingen ophalen heb ik bijna een hele nacht wakker gelegen, ik had nog nooit zoveel geld uitgegeven. Gezamenlijk betaalden wij 4.000 euro en ik betaalde de overige 10.000 euro vanuit mijn gespaarde geld. Nadat wij deze volvo hadden opgehaald reed ik in de tweedehands opel corsa, die mijn man van zijn ouders gekregen had, alvast naar mijn schoonouders. Mijn man en zijn vader gingen de auto registreren, aangezien de opel corsa op zijn naam stond hebben ze dat met de volvo ook gedaan. Ik had daar totaal niet over nagedacht, pas bij de scheiding merkte ik de gevolgen van deze actie. Uiteraard ging ik op dat moment, van de auto op zijn naam zetten, er ook vanuit dat wij nog lang en gelukkig zouden leven en dan wel samen 😉

Volvo met stickers van mijn gezin (my family uit Australië);
uitzwaaien voor de 1e vakantie zonder mama in tijd van echt-scheiding (2018)

De volvo heeft 8 jaar op de naam van mijn man gestaan en dus ook de autoverzekering. Bij de scheiding en de onderhandeling over de spullen gaf ik aan dat ik een tijdje zonder auto wilde leven. Bovendien kon mijn bijna ex-man anders niet makkelijk met de kinderen naar zijn ouders gaan terwijl ik nog de mogelijkheid had van het openbaar vervoer (trein). Doordat wij in gemeenschap van goederen waren getrouwd werd mijn inleg van 10.000 euro nergens meegenomen bij de financiële afrekening. Dat kan gebeuren en is helaas “part of life changes”. Echter werd ik daarnaast er ook mee geconfronteerd, nadat ik weer een auto kreeg, dat ik met de autoverzekering weer opnieuw kon starten. Ik had al die jaren geen schadevrije jaren opgebouwd. Die schadevrije jaren stonden op de naam van mijn ex. In een land als Nederland moet dat wat mij betreft toch anders geregeld worden, dat is mijn persoonlijke mening. Tijdens onze mediation hebben wij alleen gekeken naar de huidige waarde van auto en ik ontving bij de financiële afhandeling van de scheiding de helft van de huidige dagwaarde.

Op deze blog uit 2019 lees ik met welke overige kosten of waarden je rekening kan houden bij de verdeling van auto en bijbehorende zaken; https://www.vastelastenbond.nl/blog/uit-elkaar-of-scheiden-hoe-zit-het-met-de-autoverzekering/

De kinderen stelden na de scheiding veel vragen, zoals “met wie gaan wij nu naar Australië?” of “wie heeft het meeste geld?”. Dat ging er in de hoofden om van de kinderen. Ik geef de kinderen steeds mee dat geld niet het belangrijkste is in het leven. Liefde en jezelf kunnen is wat mij betreft veel belangrijker en dat wil ik graag meegeven aan de kinderen. Zelf ben ik sowieso niet zo materialistisch ingesteld als andere mensen in mijn omgeving.

2 cadeau’s voor de kinderen van Spirit in Style;
flesje met briefjes “geluk zit in de kleine dingen” voor mijn oudste zoon
dromenvanger voor bij zijn bed voor mijn jongste zoon

Met de kinderen heb ik hier mooie gesprekken over en dan zeggen wij kan geld je maar één keer uitgeven, dus het is goed om daarover na te denken. Uiteraard is het ook weleens goed om een impuls aankoop te doen, zodat je ook weet hoe dat voelt. En als je daar achteraf spijt van hebt, dus dat het voelt als miskoop dan heb je daar hopelijk ook weer van geleerd. Dat is ook wat ik de kinderen wil meegeven, bewust omgaan met geld. Zelf heb ik een hele tijd erg zuinig geleefd, ook met in het achterhoofd toekomstplannen (bouwen schuurwoning) waar ik liever mijn geld aan uit wil geven dan materialistische zaken of uiteten. In mijn genen zit wel een bepaalde zuinigheid en het sparen voor later. Tijdens mijn getrouwde leven gaf ik ook liever geld uit aan mijn kinderen, belevingen en ervaringen en andere mensen. Na de scheiding voelt het enorm bevrijdend dat ik nu zelf mijn eigen keuzes hierin kan maken.

In de loop der jaren is er wel het een en ander veranderd wat betreft trouwen. Sinds 1 januari 2018 geldt automatisch een beperkte gemeenschap van goederen. Erfenissen en schenkingen vallen niet in de gemeenschap. Dat geldt ook voor de bezittingen en schulden die alleen van u waren. Voor mij kwam dit helaas 10 jaar te laat. Dat neemt niet weg dat ik het goed vind dat dit is gewijzigd.

Emoties en groeien en (op)bloeien

Het is lente en tijd om naar buiten te gaan en te zien wat er allemaal groeit en bloeit in de natuur. Te genieten van de warmte van de lentezon als die schijnt. Dit is ook de tijd om na de “winterslaap” weer naar buiten te keren. Daar horen emoties ook bij. Graag deel ik in deze blog enkele leestips en films die mij ontroerd hebben. Veel leesplezier en ik hoop dat het jou wellicht inspireert of dat je jezelf meer kan openstellen!

Je leert vaak dat er een aantal (basis) emoties zijn, zoals blij, bedroefd, bang en boos, oftewel de 4 B’s. Alle mensen worden geleid door hun emoties. De Pixar film binnenstebuiten (Inside Out) geeft een mooi inkijkje in het hoofd van de 11 jarige Riley en haar emoties. Het is erg leuk maar ook leerzaam om deze film (samen met jouw kind(eren)) te kijken!

De film Binnenstebuiten van Pixar

De gepersonifieerde emoties, Plezier, Angst, Woede, Afkeer en Verdriet, wonen in het hoofdkantoor. Dat is het controlecentrum in haar geest, waar ze haar adviseren in het alledaagse leven. Je ziet ook hoe ervaringen en belevenissen worden opgeslagen in het (lange termijn) geheugen of zelfs kernherinneringen vormen. Dat zijn belangrijke momenten waardoor er een ‘eiland’ in het langetermijngeheugen ontstaat dat onderdeel is van de persoonlijkheid. Zoals een ‘eiland’ voor vriendschap, familie, ijshockey, eerlijkheid en lol (of plezier).

Riley is in eerste instantie een vrolijk kind, door de dominante rol van Plezier. Het karakter dat voor de emotie Verdriet staat is eerst het ondergeschoven kindje en niemand ziet haar staan. Ze mag nergens aan komen want dan ‘besmet’ ze de herinneringen met verdriet. Riley verhuisd met haar ouders naar een andere stad en ze heeft moeite zich aan te passen aan haar nieuwe leven en worstelt met haar emoties. Mocht je de film nog niet gezien hebben dan ga ik verder niet teveel verklappen. Wat mij betreft een aanrader voor groot en klein! Pixar maakt altijd mooie films met meerdere dimensies en elke keer ontdek je weer iets nieuws bij het bekijken.

Zelf heb ik vroeger niet echt geleerd om mijn emoties en gevoelens te uiten. Je kan wel zeggen dat ik meer mijn ratio heb ontwikkeld. Dankzij verschillende tips van mijn huisarts heb ik hierin stappen gemaakt door het volgen van lichaamsgerichte therapie en mindfulness. Op mijn pad kwam ook (zwangerschaps)yoga, familie opstellingen, mooie en leerzame boeken en psychosynthese waarbij ik meer leer luisteren naar mijn eigen gevoel en bepaalde (oude) patronen probeer te doorbreken.

G schema uit Psychologie

Een psycholoog werkt ook vaak met zogenaamde G schema’s waarbij je Gebeurtenis-Gedachten-Gevoelens-Gedrag-Gevolg kan opschrijven voor meer inzicht in bepaalde patronen, reacties en emoties. Bij de mindfulness heb ik geleerd dat gedachten steeds komen en gaan en dat ze er ook mogen zijn. Er niet in blijven hangen en loslaten is soms de uitdaging bij (terugkerende) gedachten of gevoelens. Iets wat je irriteert spiegelt vaak ook iets en als je ervoor open staat is het mooi om te onderzoeken wat dat is zodat je er eventueel ook mee aan de slag kan gaan.

In het grote emotieboek van Stine Jensen beschrijft ze nog veel meer emoties of gevoelens zijn zoals schaamte, moed, thuis, eenzaam, hoop en trots. Ik een eerdere blog heb ik er al kort over geschreven. Het is goed om stil te staan bij de verschillende emoties die er zijn en die je voelt of ervaart. Ze mogen er zijn en ik leer (mezelf en) mijn kinderen om emoties niet op te kroppen. Hoe goed je ze ook in een doosje stopt, het komt er toch wel uit en dan kan je dat beter regelmatig uiten in plaats van dat de bom barst of de emmer ineens overloopt. Dat heb ik zelf wel ervaren (en mijn moeder ook) tijdens mijn jeugd en puberteit 😉 Ook later heb ik dit nog wel ervaren in relaties. Het is belangrijk om jezelf te kunnen zijn.

JUST BE YOUR SELFIE 😉

In mijn relatie(s) heb ik dat niet altijd zo mogen ervaren waardoor ik uiteindelijk niet naar mijn gevoel heb geluisterd en daarmee ook niet dichtbij mezelf kon blijven. Na de scheiding ben ik weer op zoek gegaan naar mezelf, waar word IK blij van? wat doe IK graag? Waardoor word IK ontroerd? Waar hecht IK waarde aan of waar ben IK dankbaar voor? Dat was (en is nog steeds) een mooie zoektocht of ontdekkingsreis.

Vaak zijn we geneigd om op de vraag “hoe gaat het” te antwoorden met “het gaat goed”. Dit is vaak een standaard reactie. Die diepere laag, waar de emoties en gevoelens zitten, wordt niet altijd bereikt. Zeker niet met oppervlakkige contacten. Ik merk dat ik graag op zoek ga naar die diepere laag om zo verbinding met anderen te maken. Verbinden kan wat mij betreft op verschillende manier, een luisterend oor (zonder vragen of oordelen), door het stellen van vragen (en positieve feedback geven) of door jezelf open te stellen naar een ander.

Een ander boek dat over emoties gaat is het boek van trainer, coach en moeder Floor van Lierintense emoties boven water. Daarin beschrijft Floor aan de hand van prachtige en kleurrijke tekeningen wat emoties je kunnen vertellen. Ze heeft verschillende dieren bij een basisemotie gebruikt zoals blij (aap), boos (adelaar), verwonderd (draak), angst (olifant), verdriet (giraffe) en dankbaar (kolibrie). Er wordt een korte uitleg gegeven over wat deze emotie voor je doet, wat de functie is en waar de emotie bij helpt. Voor ouders en opvoeders staat er nog een uitgebreide uitleg per emotie achterin het boek. Een mooi en leerzaam boek om samen met jouw kind(eren) te lezen!

het boek Intense emoties boven water

Door bezig te zijn met mijn emotionele ontdekkingsreis werk ik ook aan een stukje persoonlijke groei. Er zijn verschillende associaties bij groeien. Met mijn oudste zoon was ik bij de GGD waar hij gemeten werd om te zien hoeveel hij gegroeid was sinds de vorige meeting en waarbij standaard de vergelijking wordt gemaakt met de groeicurves. Daarna waren wij bij de parodontoloog die keek op de röntgenfoto of de wortels van zijn kies voldoende gegroeid waren voor de geplande autotransplantatie. Daarnaast keek hij naar zijn voeten of hij al weer een groeispurt gehad had 😉 In dit geval is groeien dus groter worden. In de natuur is groeien en (op)bloeien een transformatie naar een volgend stadium of fase. Mensen kunnen ook blijven groeien door te leren, reflecteren en zichzelf te ontwikkelen. Dit is een prachtig proces waar je niet altijd bewust bij stilstaat.

Film Alice in Wonderland (2010) van Disney

De laatste jaren maak ik op mijn verjaardag een lijstje “waar wordt mama blij van op haar xxe verjaardag?” Dit jaar werd ik 42 en stond er onder andere op dit lijstje samen de film Alice in Wonderland kijken. Ik zocht de film op uit 1951 en mijn jongste zoon wilde deze versie niet kijken, hij wilde de “echte” film kijken met Johnny Depp. Wij bekeken de Kijkwijzer en die gaf 9 jaar aan en Angst. Over 19 dagen wordt hij 9 jaar en hij probeerde mij te overtuigen met “bij papa kijken wij films van 12 jaar”.

Mijn wens om deze film te kijken komt voort uit een mooie associatie die ik had tijdens een psychosynthese sessie. Het ging over emoties waar ik niet altijd bij kom maar die ik wel wil ontdekken door “down the rabbit hole” te gaan. Samen met Stijn en Bram heb ik de film gekeken. Ook deze film is weer een prachtige Disney film met verschillende (levens)lessen waarbij Alice van alles probeert en meemaakt, om al doende te ontdekken wie ze is. Door jouw leven te leiden, te ontdekken, misschien van de gebaande paden af te wijken, met vallen en opstaan leer je jezelf beter kennen en kom je erachter wat (of wie) bij je past. Dat kun je niet allemaal bedenken, dat ontdek je tijdens je ervaringen met de wereld om je heen. Zoals het spreekwoord zegt “Al doende leert men”. Niet (alleen) door naar binnen te kijken, maar gewoon door deel te nemen aan het leven. Ik hoop dat mijn blog een inspiratie is en ik wens jou een mooi persoonlijk groeiproces en ontdekkingsreis toe!

Karnemelk pannenkoekjes

Dit is echt een favoriet recept van mezelf en de kinderen smullen er ook elke keer weer van. Voor het Kerstdiner op school ook al meerdere keren gemaakt en het is elke keer weer een succes. Soms blijft er nog iets over en kunnen wij er nog een dagje van genieten (eventueel koud in de broodtrommel mee). Met toestemming van Masterchef Australia Julie Goodwin deel ik graag dit recept met jullie uit het boek “Koken voor familie en vrienden”. Veel bakplezier en natuurlijk smakelijk eten!

Ingrediënten karamelsaus:
125 gram ongezouten boter (in klontjes)
100 gram bruine suiker
125 ml koffieroom

Bereiding karamelsaus:
Meng alle ingrediënten voor de karamelsaus in een middelgrote steelpan op een laag vuur, tot de boter smelt en de suiker oplost. Bren aan de kook, zet het vuur nog wat lager en laat ongeveer 5 minuten zonder deksel sudderen tot het is ingedikt. Haal de pan van het vuur om iets af te laten koelen.

Bram geniet van de karnemelk pannenkoekjes voor de teevee 😉

Ingrediënten pannenkoeken:
150 gram zelfrijzend bakmeel
1/4 theelepel zuiveringszout
55 gram fijne kristalsuiker
310 ml karnemelk
1 ei
olijfolie
eventueel plakjes banaan

Bereiding pannenkoekjes:
Zeef het bakmeel en het zuiveringszout boven een kom en roer er de suiker door. Maak in het midden een kuiltje. Klop het ei door de karnemelk en roer dit voorzichtig door het beslag.

Zelf smul ik van een pannenkoekje met plakjes banaan hmmm

Verhit de koekenpan op een laag- tot middelhoog vuur en doe er wat olie in. Schenk 60ml beslag (ik pak meestal een sauslepel) in de pan en draai deze rond, zodat het beslag gelijkmatig over de pan uitvloeit. Bak 2 minuten of totdat er luchtbelletjes aan het oppervlak verschijnen. Draai de pannenkoek om en bak nog eens 1 minuut. Herhaal dit met het resterende beslag. Serveer de pannenkoekjes met de karamelsaus en plakjes banaan.

Tip van MaMarloesje:
De karamelsaus heb ik wel een paar keer gemaakt, zelf vind ik die heerlijk. De kinderen doen er liever stroop of poedersuiker op. Meestal bespaar ik mezelf de moeite en laat ik dus de karamelsaus achterwege.

Serveertip van Julie Goodwin:
Leg elke pannenkoek op een stukje bakpapier. Dat ziet er niet alleen feestelijk uit, het serveert ook erg makkelijk. Die bevestiging (en complimenten) kreeg ik van de obers bij het Kerstdiner op school, die het eten serveerden bij de kinderen 🙂

Hazelnoten-walnoten taart

het tv programma Binnenstebuiten staat hier wel eens op en laatst maakte Sharon de Miranda een taart die ik ook wel wilde proeven. Tijd om te bakken dus 🙂 Een leuk detail waar ik vrolijk van werd, ze had de jurk aan die ik zomer 2019 in Vlieland voor mezelf gekocht had als tastbare, praktische en mooie souvenir.

Sharon de Miranda snijdt de hazelnoten-walnoten taart aan (Binnestebuiten)

Het recept kan je lezen en bekijken op de internetpagina van Binnestebuiten of klik op de foto hierboven. Veel bakplezier en smakelijk eten!

Volgens Bram is dit vanaf nu zijn favoriete taart (en daarna appeltaart), dus wij maken hem samen nog wel een keer denk ik zo. Lekker samen genieten, met bakken en daarna met opeten 😉

stuk zelfgemaakte hazelnoten-walnoten taart bij de koffie

Trouwdag

18 | 07 | 2008 dat is de datum van onze trouwdag en wat was het een prachtige dag. Ik had de film daarvoor al in mijn hoofd afgespeeld om die dag optimaal te kunnen GENIETEN. Dat heb ik zeker gedaan, samen met familie en vrienden. Onze dierbaren die wij op dat moment er graag bij wilden hebben om dit samen met ons te vieren. In deze blog blik ik terug; naar de momenten van na de scheiding en hoe ik het terug kijk op het verleden en bepaalde zaken ook loslaat om verder te gaan. Nieuwsgierig, lees dan vooral verder voor een inkijkje in mijn leven en gedachten 😉

De mensen die mij kennen weten dat ik iets met cijfers en met name data heb, zo ken ik de meeste verjaardagen en data van belangrijke gebeurtenissen uit mijn hoofd. Zowel van mijzelf als van mensen om mij heen. En dat was al voordat ik met mijn afstuderen en PhD project aan levensgebeurtenissen en levensloop werkte 😉

samen met mijn vader op de foto

Trouwdag in 2008
Zomer 2008 was onze dag, de dag dat wij gingen trouwen. Daar werd naartoe geleefd en met een strakke planning werden de voorbereidingen getroffen. Op de dag zelf (18 juli) kwam Mattijs mij ophalen bij ons appartement met de oldtimer van zijn ouders. Wij reden samen naar de trouwlocatie de Burgh in Eindhoven waar Cindy ons in het bijzijn van familie en vrienden in de echt verbond. De locatie was prachtig, een intieme locatie met muzikale begeleiding van vrienden; Tessa, Jamie en Paul. Na een korte fotoshoot buiten reden wij naar de TU/e voor de uitgebreide fotosessie in Vertigo. Het feest en diner vond plaats in ’s Gravenmoer in de tuin van Mattijs zijn ouders met een tent en de catering van Heesterakkers. Elk jaar rond deze dag bekijk ik het mooie fotoboek van de fotograaf Clark Reid. Gewoon om nog even na te genieten van deze prachtige dag. Uit ons huwelijk zijn namelijk twee geweldige kinderen voortgekomen ♥️ STIJN en BRAM ♥️

Trouwdag vieren
Elk jaar vierden wij onze trouwdag, eerst met uitstapjes en overnachtingen en laten ook met de kinderen met een etentje. Het laatste weekendje weg was volgens mij in 2014 toen ik daarvoor mijn trouwjurk nog aangepast had met de kinderen voor een fotoshoot. Stijn en Bram mochten bij opa en oma logeren en ik ging op weg naar Rotterdam om Mattijs op het werk te verrassen. Nadat wij met zijn collega’s geproost hadden op het weekend hebben wij bij Citizen M geslapen. De volgende dag met de kinderen de fles champagne geopend om te proosten op Mattijs zijn vast contract samen met zijn ouders. Jaren daarna hebben wij met de kinderen op leuke plekken in Eindhoven gegeten en geproost.

Trouwdag niet meer vieren
Tien jaar na onze trouwdag besloten wij uit elkaar te gaan. Dat 10 jarig jubileum en de bouw- en wij graven alvast het gat voor de kelder- borrel in Mierlo ging niet door…. bizar, de plannen die ik in mijn hoofd gemaakt had vielen ineens in duigen… dat was heel snel schakelen en in de regelmodus voor de scheiding met hulp van de mediator. In 2018 ben ik op onze trouwdag naar Groningen gegaan voor mijn werk. Ons 5 jarig jubileum hadden wij ook samen in Groningen gevierd, dus dit was heel dubbel maar ook weer fijn om hier nu alleen te zijn. Een trip down memory lane maar ook om mezelf te laten zien dat de emoties er mogen zijn en ik hierdoor ook sterker wordt.

Mijn ringen vervangen door deze prachtige ring met maansteen

Afscheidsritueel
Mijn verlovingsring en trouwring had ik nog om mijn vinger op dat moment. Ik had mezelf voorgenomen om die op deze dag af te doen op een moment (en locatie) dat goed zou voelen. In een mooie winkel heb ik een andere ring voor mezelf gekocht, een ring met een maansteen. In de avond ben ik Groningen gaan verkennen op een OV fiets en ben ik bij de Aletta Jacobs hal gestopt. Daar heb ik op mooie muziek mijn verlovingsring en trouwring afgedaan en aan mijn ketting gehangen om vervolgens aan deze lege vinger mijn nieuwe ring te doen. Dit was een eerste stap in mijn rouwproces. Vanaf nu ben ik getrouwd me MEZELF 🙂 Ojee…

verlovings- en trouwring aan mijn ketting bij Boeddha hangertje en de ring met maansteen om mijn vinger

Loslaten en verwerken
Van mijn ouders kreeg ik een mooie ring van Happinez met de tekst “you can always begin again”. En zo had ik ineens 2 mooie nieuwe en symbolische ringen aan mijn vingers. Later in 2018 heb ik samen met de kinderen nog een andere ring uitgezocht bij Spirit in Style in Nijmegen. Wij hebben samen een ring uitgezocht met 3 granaatstenen; voor mijn beide kinderen een granaatsteen en voor mama eentje. Meestal draag ik deze ring aan mijn linkervinger zodat ik altijd aan de kinderen denk en ze dichtbij mij draag.

met dank aan het vakwerk van Arjen Lemmens

Van trouwring naar prachtig sieraad
Mijn trouwring lag in de lade en ik wilde daar ook iets mee doen. Goudsmid Arjen Lemmens heeft van mijn trouwring een prachtig sieraad gemaakt; een hanger voor een ketting. In deze hanger zijn de vingerafdrukken van de kinderen verwerkt. Samen met de kinderen zijn wij naar zijn atelier in Bergeijk gegaan voor het maken van de inkt vingerafdrukken. In december 2019 hebben wij samen de ketting met hanger opgehaald. Voor mij was dit een mooi moment en weer een stap die ik gezet heb. Mijn trouwring heb ik zo toch een 2e leven gegeven en ik ben erg blij dat er iets moois (de vingerafdrukken) van de kinderen, die uit ons huwelijk zijn voortgekomen, erin verwerkt is. Vanaf die dag draag ik deze ketting heel vaak.

de vingerafdrukken van Stijn en Bram